Trochę jestem zła, że ta książka powstała. Jeszcze bardziej jestem zła, że została wydana pierwotnie w języku niemieckim. Nie wiem w sumie, dlaczego nie chcę, żeby Niemcy poznawali tę historię, ale zdecydowanie tego po prostu nie chcę. Przedstawione przez autorkę fakty znam dość dobrze, właściwie są częścią osobistej historii mojej rodziny. Sama w końcu wylądowałam w Niemczech. Smechowski przedstawia w tej książce Polaków z końca lat 80. XX wieku jako osoby zakompleksione, zawstydzone, o niskim poczuciu własnej wartości, skryte i nic nieznaczące (a przynajmniej tak się czujące). Polacy przyjeżdżali w latach 80./90. w poszukiwaniu lepszego życia, uciekając od szarej polskiej rzeczywistości. W piersi im dech zapierało, gdy widzieli uginające się pod towarem półki sklepowe, czyste posadzki i jasne ściany budynków instytucji publicznych, nowoczesne szpitale i przychodnie lekarskie, kolorowe jarmarki i bierfesty. Teraz już nikogo ten "raj" nie dziwi. Kiedyś, jak Polak przyjechał, pisze autorka, wstydem było odezwać się po polsku. Byliśmy tu przez wielu traktowani jak darmozjady - przyjechali, zajęli mieszkania socjalne, dostali pieniądze powitalne na start, szukając pracy godzą się na warunki, których Niemiec by nie zaakceptował i dlatego podbierają stanowiska Niemcom. Tak było. Dziś to już historia. Dziś Polak sunie niemiecką ulicą z podniesionym czołem, głośno rozmawiając w swym ojczystym języku z kolegą przez nowoczesny model telefonu komórkowego. Dziś Polak nie pracuje tu na czarno i nie godzi się na najniższe wynagrodzenie, jeśli posiada odpowiednie kwalifikacje, by zarobić odpowiednio więcej. Polak nie przyjeżdża tutaj już po to, żeby przeżyć od pierwszego do ostatniego, ale żeby żyło mu się dobrze i wygodnie, żeby tym samym nakładem pracy co w Polsce, tutaj zarobić cztery-, pięć- razy tyle. Za to samo, ten sam nakład pracy, a czasem i mniejszy. Książka jest bardzo szczera, odkrywa tajemnice Polaków z końca XX wieku. Tych, którzy wstydzili się, że nie wiedzą, po co do wózka w sklepie samoobsługowym wrzuca się 1 Deutschemark, którzy z otwartymi gębami wjeżdżali PKS-em po raz pierwszy na niemiecką autostradę (i nagle przestawało telepać). I to mnie złości, że Emilia Smechowski odkryła przez Niemcami te wszystkie tajemnice, po co i na co im ta wiedza, o nas - biednych i marnych Polakach lat 80./90.? Druga część książki staje się bardziej osobista, bo autorka przytacza wiele faktów ze swojego życia, które może jeszcze gdyby były w miarę ciekawe, to wybaczyłabym im ich bardzo prywatny ton. Tu książka zaczyna się dłużyć, na szczęście autorka za bardzo się nie rozpisywała. W Niemczech książka kosztuje w księgarni 22 Euro. Na szczęście zakupiłam polski, 4 razy tańszy egzemplarz (- o, jakie to polskie!). Żal by mi było 22 Euro wydanych na tę pozycję, mam nadzieję, że Niemcom tez będzie, bo nie chcę, żeby czytali o Polakach - dziadach. A tak poza ty, po co to roztrząsanie, czy jestem Polką, mimo, że mieszkam w Niemczech, czy jestem Niemką już, bo w Niemczech mieszkam, kim właściwie jestem? A jakie ma znaczenie fakt, w którym miejscu na ziemskim globie się urodziłam, skoro w nim się teraz nie znajduję? Czy ktoś patrzy na aktorów, muzyków, ludzi show-biznesu i celebrytów pod kątem miejsca, w którym się urodzili? Czy ktoś ocenia Rihannę (pierwszą z brzegu gwiazdę) przez to, że urodziła się na Barbados? Tam by tak samo śpiewała, jak robi to mieszkając w USA, a że ze Stanów zasięg szerszy, to tylko świadczy o jej wygranej.

Trochę jestem zła, że ta książka powstała. Jeszcze bardziej jestem zła, że została wydana pierwotnie w języku niemieckim. Nie wiem w sumie, dlaczego nie chcę, żeby Niemcy poznawali tę historię, ale zdecydowanie tego po prostu nie chcę. Przedstawione przez autorkę fakty znam dość dobrze, właściwie są częścią osobistej historii mojej rodziny. Sama w końcu wylądowałam w...