Swego czasu moja mama pracowała jako opiekunka. Najpierw opiekowała się panią będącą w poważnym stadium osteoporozy, potem sparaliżowanym chłopcem. Byli także inni podopieczni. Rzadko rozmawiałem z mamą o jej pracy, miałem wtedy naście lat i po prostu nie interesowało mnie skąd są pieniądze na życie. Dziś pewnie byłoby inaczej, z tym że rozmowy z rodzicielką nigdy mi się nie kleiły, więc pewnie za dużo bym się nie dowiedział. Dzięki książce Barbary Bereżańskiej dowiedziałem się za to jak wygląda sprawa pracy opiekunek osób starszych w Niemczech. W "Perłach rzuconych przed damy" mamy wszystkie informacje, od praktycznych dla osób, które chciałyby spróbować swoich sił w pracy w tej branży, do opisu codziennego dnia opiekunki. Ja oczywiście nie zamierzam zostać opiekunem staruszków, ale sam temat mnie ciekawił, zwłaszcza po niedosycie jaki pojawił się u mnie po przeczytaniu książki Anny Wiatr o betrojerinkach. Tu na szczęście niedosytu nie było. Były za to przemyślenia. Moje przemyślenia. Bo z jednej strony praca opiekunki u naszych zachodnich sąsiadów łatwa nie jest, i to z różnych powodów, choćby takich jak złośliwość osób starszych lub traktowanie przez nich wszystkich nie-Niemców jak ludzi gorszej kategorii (co się dziwić, skoro część z nich pamięta jeszcze rządy Hitlera). Ale z drugiej strony wg przepisów niemieckich opiekunka powinna mieć 2 dni wolnego w tygodniu i przerwy w pracy w czasie dnia. Dodatkowo nie może wykonywać przy podopiecznych takich rzeczy jak np. mierzenie ciśnienia czy zmiana opatrunków, bo tym zajmuje się pomoc pielęgniarska. Prace w ogrodzie czy np. wyczesywanie grzebieniem dywanu perskiego też nie wchodzą w grę. Czy opiekunka pracująca w Polsce mogłaby sobie pozwolić aż na tyle "nicnierobienia"? Musiałbym zapytać mamy, ale sądzę, że nie. I tu mam właśnie dylemat, bo zarobki opiekunek w Niemczech są wysokie (jak na polską kieszeń), zakres obowiązków znacznie mniejszy niż w Polsce, więc niby nie jest źle. Ale to są Niemcy i rozumiem codzienną walkę autorki o to, by traktować ją zgodnie z przepisami.
"Perły rzucone przed damy" aż proszą się o przetłumaczenie na język niemiecki. Póki co jednak książkę tę powinno przeczytać jak najwięcej osób w naszym kraju, i to nie tylko przyszłych opiekunek czy opiekunów osób starszych.

Swego czasu moja mama pracowała jako opiekunka. Najpierw opiekowała się panią będącą w poważnym stadium osteoporozy, potem sparaliżowanym chłopcem. Byli także inni podopieczni. Rzadko rozmawiałem z mamą o jej pracy, miałem wtedy naście lat i po prostu nie interesowało mnie skąd są pieniądze na życie. Dziś pewnie byłoby inaczej, z tym że rozmowy z rodzicielką nigdy mi się...