Ciężko jest mi napisać o czym jest ta książka, ale spróbuję i wybaczcie moją ewentualną grafomanię. W tytułowym uchu igielnym, czyli w wąskim przejściu pomiędzy kamienicami na schodach, prawdopodobnie w Sandomierzu, spotyka się młodość ze starością. Mężczyzna stary i mężczyzna młody opowiadają sobie i czytelnikowi swoje życie. Mówią wspomnieniami, a ich narracje przeplatają się raz po raz, przenikają jedna w drugą i czasami trudno się połapać, która jest którą. Co intrygujące w pewnym momencie orientujemy się, że jeden i drugi mężczyzna to tam sama osoba, ale w dwóch różnych jego wersjach. Jedna dopiero rozpoczynająca dorosłe życie, druga zmierzająca ku jego końcowi. Porozrzucane urywki wspomnień układają się czytelnikowi w jedną spóją całość, a przemyślenia bohatera o nieznanym nam imieniu, skłaniają do zatrzymania się nad nimi, by zagłębić się w ich sensie, ale i by delektować się słowem. Czytając popadamy w refleksję nad życiem, a zaraz się do niego uśmiechamy trafiając na fragmenty o zabawnych perypetiach bohatera. Nowa powieść Pana Myśliwskiego to swoista oda do młodości i starości, oda o przemijaniu i nierozerwalności obu tych etapów oraz o zapominaniu i pamiętaniu.
Mistrzowski styl, kipiąca życiowa mądrość i bogaty język mieszający się jednocześnie z prostotą sprawił, że w planach mam już kolejną książkę autora.

Ciężko jest mi napisać o czym jest ta książka, ale spróbuję i wybaczcie moją ewentualną grafomanię. W tytułowym uchu igielnym, czyli w wąskim przejściu pomiędzy kamienicami na schodach, prawdopodobnie w Sandomierzu, spotyka się młodość ze starością. Mężczyzna stary i mężczyzna młody opowiadają sobie i czytelnikowi swoje życie. Mówią wspomnieniami, a ich narracje przeplatają...