I tak... Na początku nie będzie bardzo elokwentnie, bo napiszę po prostu WOW! Tę książkę naprawdę warto przeczytać.

Niekwestionowaną siłą tej lektury jest to, że pierwsza część bardzo dużo opowiada o czasach współpracy Wodeckiego z Mitchami, przywróceniu do łask jego debiutanckiego albumu z 1976 roku, o tym jak ważny był dla Wodeckiego sukces, który wspólnie odnieśli i to w zestawieniu z wywiadem przeprowadzonym z nim na kilka lat przed tym wielkim powrotem jest czymś niezwykle fascynującym.

Wodecki na każdym kroku podkreśla w tym wywiadzie, że chciałby zrobić jeszcze coś przełomowego w swoim życiu, ale nie jest pewien czy będzie ku temu okazja i czy starczy mu czasu. Widać, że wolał robić to, co było bezpieczne i pewne, a co dawało wciąż popularność i pieniądze – występy wszelkiej maści – od ważnych i potrzebnych koncertów charytatywnych zaczynając, przez komercyjne festiwale, na wiejskich chałturach kończąc. Co ważne, gdziekolwiek by nie był, dawał zawsze z siebie 100%. Wkładał w swoje występy serce i perfekcjonizm, czyli ciężką pracę.

Gdy czytałam wywiad, mając już oczywiście wiedzę na temat tego, co przydarzyło się mu kilka lat później, [mowa oczywiście o ogromnym sukcesie płyty 1976 A space Odyssey] nie mogłam powstrzymać się od myślenia, że to po prostu karma, siła wyższa w końcu pozwoliła spełnić mu swoje marzenia i nagrodziła trud ponad 40 lat pracy. Nikt z nas nie wie, co na niego czeka za zakrętem i ten wywiad pięknie udowadnia po raz kolejny prawdę starą jak świat, że nigdy nie należy się poddawać w walce o swoje marzenia, że czasem trzeba zaryzykować i wejść w coś, czego nie jesteśmy pewni w stu procentach. Życie bywa przewrotne i zaskakujące.

Wodecki mimo że był doskonałym artystą, był też „zwykłym” człowiekiem z wszelkimi niedoskonałościami i przywarami. Książka tego nie ukrywa, nie wybiela go. Pojawiają się szczere, często niezbyt przychylne komentarze jego znajomych np. na temat jego wręcz obsesyjnego dążenia do bycia popularnym, udziału w programie Droga do gwiazd czy Taniec z gwiazdami. Na wiele trudnych i niewygodnych pytań odpowiada sam Wodecki np. jakim był ojcem skoro właściwie nie bywał w domu oraz jak to było z jego licznymi romansami, którymi żyła cała Polska.

To fascynująca lektura dla osób, które cenią i lubią Wodeckiego, ale także dla tych, którzy myślą o nim tylko w kategorii faceta od „Chałupy welcome to” i pszczółki Mai. To krzywdząca i nieprawdziwa opinia, bo Wodecki był zdecydowanie kimś więcej.😊

Jednym słowem – lektura obowiązkowa .:)

I tak... Na początku nie będzie bardzo elokwentnie, bo napiszę po prostu WOW! Tę książkę naprawdę warto przeczytać.

Niekwestionowaną siłą tej lektury jest to, że pierwsza część bardzo dużo opowiada o czasach współpracy Wodeckiego z Mitchami, przywróceniu do łask jego debiutanckiego albumu z 1976 roku, o tym jak ważny był dla Wodeckiego sukces, który wspólnie odnieśli i to...