Chociaż jestem z takiego pokolenia, że wiele wymienionych tu nazwisk mało mi mówi, to i tak dowiedziałam się paru ciekawych rzeczy. Fajne jest to, że w pierwszej części autor zamiast na życiu Wodeckiego skupił się na muzycznych technikaliach.

Chociaż jestem z takiego pokolenia, że wiele wymienionych tu nazwisk mało mi mówi, to i tak dowiedziałam się paru ciekawych rzeczy. Fajne jest to, że w pierwszej części autor zamiast na życiu Wodeckiego skupił się na muzycznych technikaliach.

Bardzo dobrze czytało mi się tę książkę. Dużo opinii głównego bohatera na temat sceny muzycznej, różnych dziedzin życia. Można też poczytać opinie ludzi którzy znali pana Wodeckiego. Czytając widać, że pan Zbigniew miał do siebie i swojej twórczości dystans.
Mimo że nie byłem nigdy wielkim fanem tego artysty to nie żałuję, że sięgnąłem po tę lekturę.Polecam

Bardzo dobrze czytało mi się tę książkę. Dużo opinii głównego bohatera na temat sceny muzycznej, różnych dziedzin życia. Można też poczytać opinie ludzi którzy znali pana Wodeckiego. Czytając widać, że pan Zbigniew miał do siebie i swojej twórczości dystans.
Mimo że nie byłem nigdy wielkim fanem tego artysty to nie żałuję, że sięgnąłem po tę lekturę.Polecam

Jako, że jestem fanką muzyki Pana Wodeckiego oraz lubię biografie, zdecydowałam się na przeczytanie tej książki.
Jest ona dwuczęściowa. Pierwsza część opiera się głównie na wspomnieniach o Panu Wodeckim. Zaś druga część (moim zdaniem lepsza, bo bardziej dynamiczna i ciekawsza) stanowi wywiad z artystą.
Zbigniew Wodecki był niesamowicie utalentowanym artystą, a przy tym skromnym. Był człowiekiem, który umiał cieszyć się życiem i czerpać z tego życia tyle ile mógł. Niestety, większość ludzi kojarzy go tylko jako wykonawcę "Pszczółki Mai", a to jest wielce niesprawiedliwe wobec ogromu jego twórczości.
Uważam, że warto przeczytać tę książkę i przekonać się "jak mu wyszło".

Jako, że jestem fanką muzyki Pana Wodeckiego oraz lubię biografie, zdecydowałam się na przeczytanie tej książki.
Jest ona dwuczęściowa. Pierwsza część opiera się głównie na wspomnieniach o Panu Wodeckim. Zaś druga część (moim zdaniem lepsza, bo bardziej dynamiczna i ciekawsza) stanowi wywiad z artystą.
Zbigniew Wodecki był niesamowicie utalentowanym artystą, a przy tym...

Wartka i ciekawie napisana biografia, która mocno pokazuje, że sława i życie bez finansowych zmartwień nie jest tożsame z prawdziwym artystycznym spełnieniem, na które ten znakomity muzyk czekał większość swojej kariery.

Wartka i ciekawie napisana biografia, która mocno pokazuje, że sława i życie bez finansowych zmartwień nie jest tożsame z prawdziwym artystycznym spełnieniem, na które ten znakomity muzyk czekał większość swojej kariery.

Ogólnie nie lubię czytać biografii. Ta jest całkiem niezła. Pierwsza część jak dla mnie za dużo poświęcili współpracy z Mitch & Mitch, ale część druga czyli wywiad ze Zbigniewem Wodeckim czytało się bardzo przyjemnie.

Ogólnie nie lubię czytać biografii. Ta jest całkiem niezła. Pierwsza część jak dla mnie za dużo poświęcili współpracy z Mitch & Mitch, ale część druga czyli wywiad ze Zbigniewem Wodeckim czytało się bardzo przyjemnie.

Wodecki Tak mi wyszło - Kamila Bałuka i Wacława Krupińskiego to właściwie dwie książki w jednej. Pierwsza jest szczegółową opowieścią o historii powstania płyty z utworami Zbigniewa Wodeckiego, „odświeżonymi” w nagraniu z zespołem Mitch&Mitch. Druga to wywiad „rzeka” z artystą. Znakomicie opowiedziana historia o drodze Wodeckiego do sławy, szkoda że to historia tak przedwcześnie zmarłego, wybitnego i wszechstronnego muzyka. Szczere wyznania artysty o jego wyborach na drodze artystyczne,j także w okresie PRL-u. Sporo migawek z codziennego życia artysty, wypełnionego trasami koncertowymi. Wiele anegdot. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto muzyki słucha. I nie tylko.

Wodecki Tak mi wyszło - Kamila Bałuka i Wacława Krupińskiego to właściwie dwie książki w jednej. Pierwsza jest szczegółową opowieścią o historii powstania płyty z utworami Zbigniewa Wodeckiego, „odświeżonymi” w nagraniu z zespołem Mitch&Mitch. Druga to wywiad „rzeka” z artystą. Znakomicie opowiedziana historia o drodze Wodeckiego do sławy, szkoda że to historia tak...

Bardzo lubię twórczość Pana Wodeckiego, dlatego sięgnęłam po tę książkę i mam mieszane uczucia...
Sama książka napisana super (no może w pierwszej części za dużo o współpracy z Mitch&Mitch),bardzo wciągająca i przyjemnie się czyta, rzadko sięgam po biografie/autobiografie/ wywiady itp. a tu naprawdę miłe zaskoczenie.
Ale sama postać Pana Wodeckiego mnie i zachwyciła i rozczarowała, chyba miałam o Nim trochę inne wyobrażenie i o pewnych rzeczach (pewnych wypowiedzi) wolałabym nie wiedzieć... chociaż przecież to wszystko tak bardzo ludzkie.
Jednakże generalnie polecam - zwłaszcza fanom Pana Pszczoły ;)

Bardzo lubię twórczość Pana Wodeckiego, dlatego sięgnęłam po tę książkę i mam mieszane uczucia...
Sama książka napisana super (no może w pierwszej części za dużo o współpracy z Mitch&Mitch),bardzo wciągająca i przyjemnie się czyta, rzadko sięgam po biografie/autobiografie/ wywiady itp. a tu naprawdę miłe zaskoczenie.
Ale sama postać Pana Wodeckiego mnie i zachwyciła i...

Z chęcią sięgnęłam do książki o Panu Wodeckim, którego miałam przyjemność spotkać na krakowskich ulicach :)
Autorzy podzielili ją na dwie części. W pierwszej poznajemy Pana Zbigniewa przez pryzmat osób go znających, bądź jego wypowiedzi z prasy. Natomiast, druga część jest zapisem rozmowy, którą autor przeprowadził z naszym bohaterem. Nie ukrywam, że rozmowa bardziej przypadła mi do gustu. Jednak dopiero całość daje nam niejakie pojęcie o osobie Pana Zbigniewa Wodeckiego.
Miłe spotkanie, nie obyło się bez wzruszeń (przynajmniej w moim przypadku). Sprawdźcie sami jak na Was wpłynie to spotkanie z "PSZCZOŁĄ" :D

Z chęcią sięgnęłam do książki o Panu Wodeckim, którego miałam przyjemność spotkać na krakowskich ulicach :)
Autorzy podzielili ją na dwie części. W pierwszej poznajemy Pana Zbigniewa przez pryzmat osób go znających, bądź jego wypowiedzi z prasy. Natomiast, druga część jest zapisem rozmowy, którą autor przeprowadził z naszym bohaterem. Nie ukrywam, że rozmowa bardziej...

Biografie rzadko trafiają do moich rąk. Ta była wyjątkowa, zwłaszcza druga cześć „wywiad rzeka” Wacława Krupińskiego. „.. skąd u ciebie to samolekceważenie, to bagatelizowanie tego, czego dokonałeś? Z żałości, że tego wszystkiego od początku nie starałem się zapamiętać”. Zbigniew Wodecki na pewno będzie pamiętany przez pokolenia. „Tak mi wyszło” polecam nie tylko fanom artysty.

Biografie rzadko trafiają do moich rąk. Ta była wyjątkowa, zwłaszcza druga cześć „wywiad rzeka” Wacława Krupińskiego. „.. skąd u ciebie to samolekceważenie, to bagatelizowanie tego, czego dokonałeś? Z żałości, że tego wszystkiego od początku nie starałem się zapamiętać”. Zbigniew Wodecki na pewno będzie pamiętany przez pokolenia. „Tak mi wyszło” polecam nie tylko fanom...

Książka składa się z dwóch części. Pierwsza to głównie opowieść Bałuka o kontaktach Wodeckiego z Mitch'ami. Oczywiście jest też trochę wątków autobiograficznych. Z kolei druga część to wywiad-rzeka Wacława Krupińskiego z artystą. Co kto woli.

Książka składa się z dwóch części. Pierwsza to głównie opowieść Bałuka o kontaktach Wodeckiego z Mitch'ami. Oczywiście jest też trochę wątków autobiograficznych. Z kolei druga część to wywiad-rzeka Wacława Krupińskiego z artystą. Co kto woli.