W 22 rocznice śmierci tego wspaniałego artysty, udało mi się skończyć jego biografię napisaną przez Piotra Stelmacha.

Dużo unikalnych zdjęć. Większość rzeczy o G. C. można dowiedzieć się z Internetu. Osoba, która nie zna całkowicie tej postaci, raczej będzie miała utrudnione zadanie, aby dowiedzieć się "co i jak" przez tę odwróconą chronologię.

Książka mogłaby być "chudsza" o jakieś 100 stron, bez zbędnych opisów np. Markowskiego, czy ciągle powtarzających się zdań i faktów.

Teraz czekam tylko na nakręcenie filmu biograficznego. Czas najwyższy.

W 22 rocznice śmierci tego wspaniałego artysty, udało mi się skończyć jego biografię napisaną przez Piotra Stelmacha.

Dużo unikalnych zdjęć. Większość rzeczy o G. C. można dowiedzieć się z Internetu. Osoba, która nie zna całkowicie tej postaci, raczej będzie miała utrudnione zadanie, aby dowiedzieć się "co i jak" przez tę odwróconą chronologię.

Książka mogłaby być...

Nie byłem nigdy wielkim fanem, ale twórczość znam dość dobrze. Sięgnąłem po książkę, bo uświadomiłem sobie, że jestem w wieku w którym odszedł Grzegorz, Uznałem, że to dobry pretekst.
Po przeczytaniu zmieniłem zdanie na temat bohatera, choć zdaję sobie sprawę, że obraz, który wyłania się z książki może być nieco "wybielony". Niemniej jednak jego wrażliwość wydała mi się dość bliska. Bardzo ładnie brzmi opowieść córek.
Nie do końca przekonuje mnie forma książki. Kilka historii w opowieściach powtarza się, myślę że można było trochę lepiej to poukładać. Mimo wszystko - na pewno- warto

Nie byłem nigdy wielkim fanem, ale twórczość znam dość dobrze. Sięgnąłem po książkę, bo uświadomiłem sobie, że jestem w wieku w którym odszedł Grzegorz, Uznałem, że to dobry pretekst.
Po przeczytaniu zmieniłem zdanie na temat bohatera, choć zdaję sobie sprawę, że obraz, który wyłania się z książki może być nieco "wybielony". Niemniej jednak jego wrażliwość wydała mi się...

Nie wiem co mnie podkusiło, aby ją przeczytać. Ale jestem bardzo zaskoczona 🙃

Miałam przyjemność znać Grześka jako kolegę mamy. Muzykę Republiki dostałam we krwi, gdyż moja mama przyjaźniła się z Anią, ostatnią żoną Grześka. Nie ciągnęło mnie do książki, mimo spotkań i ludzi, których kojarzę z tej książki.

Ta książka nadała nowego sensu i odświeżyła moją pamięć. Znałam super człowieka, w ogóle nie rozumiejąc kim się stał. Jestem książka zachwycona, wiele rzeczy się wyjaśniło i dowiedziałam się więcej o moich muzycznych korzeniach.

Książkę bardzo polecam 👍

Nie wiem co mnie podkusiło, aby ją przeczytać. Ale jestem bardzo zaskoczona 🙃

Miałam przyjemność znać Grześka jako kolegę mamy. Muzykę Republiki dostałam we krwi, gdyż moja mama przyjaźniła się z Anią, ostatnią żoną Grześka. Nie ciągnęło mnie do książki, mimo spotkań i ludzi, których kojarzę z tej książki.

Ta książka nadała nowego sensu i odświeżyła moją pamięć. Znałam...

Pomimo,że książka ma już kilka lat, dopiero teraz mam ją w rękach. Wcześniej znałam pozycję o nim pisaną poniekąd piórem Małgorzaty Potockiej, która bardzo go kochała i na nowo wykreowała. Tutaj to raczej zbiór wspomnień wielu ludzi z różnych branży. Mnie się dobrze czytało, wracałam do niej (jest obszerna). Jeśli ktoś lubił tego muzyka, to warto do niej sięgnąć

Pomimo,że książka ma już kilka lat, dopiero teraz mam ją w rękach. Wcześniej znałam pozycję o nim pisaną poniekąd piórem Małgorzaty Potockiej, która bardzo go kochała i na nowo wykreowała. Tutaj to raczej zbiór wspomnień wielu ludzi z różnych branży. Mnie się dobrze czytało, wracałam do niej (jest obszerna). Jeśli ktoś lubił tego muzyka, to warto do niej sięgnąć

'Obywatel G.C. wchodzi na scenę'

Powyższe hasło wymyślone zostało przez ówczesną partnerkę naszego bohatera, Małgorzatę Potocką. Artystka szybko odnalazła się w tym świecie, jako kreatywna organizatorka wielu wydarzeń.

Biografia stanowi osobistą opowieść utkaną ze wspomnień. O Grzegorzu Ciechowskim mówią jego najbliżsi oraz przyjaciele. Każdy z nich ma coś indywidualnego, interesującego i ważnego do przekazania. Ten sam człowiek w różny sposób został zapamiętany. Piotr Stelmach w pełni oddaje im głos, jest milczącym świadkiem relacji. Oczywiście, że historie nieco idealizują wokalistę, ale i tak warto przeczytać, mimo znacznej objętości.

Lider zespołu Republika z muzyką obcował w zasadzie od najmłodszych lat: grał na flecie i pianinie. Nic nie wskazuje jednak na to, aby obrał edukację muzyczną. Muzyk już jako nastolatek pisał wiersze, gromadził płyty oraz uprawiał kulturystykę; ukończył polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dlatego też Grzegorz umiejętnie bawił się słowem, czerpiąc z tego niebywałą satysfakcję; karierę solową rozpoczął po rozpadzie Republiki. Dodajmy również, iż ojciec Weroniki był autorem muzyki do filmu obyczajowego Stan strachu w reżyserii Janusza Kijowskiego.

Bez wątpienia Ciechowski zaliczał się do ludzi o przebogatej osobowości, stroniący jak się wydaje od jednostek przesadnie ekspresyjnych, apodyktycznych i dominujących.

Piosenkarz popadał w nieustanne kłopoty, a to za unikanie obowiązkowej wówczas służby wojskowej, znajdował się na celowniku WSW. Znów nieprawomyślne teksty nie zyskały aprobaty władzy z nadania Kremla, cenzor czegoś nie przepuścił...Członków bandu zrównywano z bojówkami mającymi obalić ustrój. Z Wojskową Służbą Wewnętrzną jest zresztą ciekawa historia, gdy artyście pomógł... pewien pułkownik tejże formacji, ponieważ jego córki słuchały utworów Republiki. Gdy ów wyjechał do sanatorium, żarty się skończyły i los Ciechowskiego był już przesądzony. Nie było zmiłuj się, służbę należało odbyć.
Grzegorz Ciechowski pozostał sobą, dalej robił swoje.

Odszedł zdecydowanie za wcześnie, bo zaledwie w wieku 44 lat w wyniku powikłań po operacji na otwartym sercu.

'Obywatel G.C. wchodzi na scenę'

Powyższe hasło wymyślone zostało przez ówczesną partnerkę naszego bohatera, Małgorzatę Potocką. Artystka szybko odnalazła się w tym świecie, jako kreatywna organizatorka wielu wydarzeń.

Biografia stanowi osobistą opowieść utkaną ze wspomnień. O Grzegorzu Ciechowskim mówią jego najbliżsi oraz przyjaciele. Każdy z nich ma coś indywidualnego,...

Myślę, że będę wracała do opowieści o Grzegorzu, które znalazły się w tej książce. Niewiele jest w niej autora, ale to nie o nim historia, więc i to na plus. Śmiało dałabym 8,5 a gdybym słuchała Grzegorza czynnie od lat 80-tych to może i więcej. Były fragmenty, które jakby się nakładały, ale nie raziło mnie to a wręcz przeciwnie, było potwierdzeniem, że tak właśnie było skoro dwie czy trzy osoby pamiętają pewne zdarzenie tak samo.
Poznawanie Grzegorza i jego otoczenia było dla mnie momentami przeżyciem nieco metafizycznym. Czułam wyraźnie jakim był człowiekiem i jak wpływał na wszystkich wokół a oni na niego.
Ta książka nie jest wyidealizowanym opisem gwiazdy estrady. To nie portret chłopaka z Tczewa. To obraz poety, który stał się idolem. Postaci nietuzinkowej, która wszystkie wady zamieniła w zalety. Myślę, że czytając tę książkę można odbierać Grzegorza na różne sposoby. Tu nie ma jednej konkretnej odpowiedzi jaki był Obywatel G.C. Dla mnie to przede wszystkim obraz człowieka o wielu talentach i obliczach. Czasem pełen kontrastu. Fascynujący. Inspirujący.
Opowieść Piotra Stelmacha, a właściwie ludzi, z którymi rozmawiał, to też historia Republiki i kraju, w którym występowała, koncertowała i nagrywała. Dla jednych może być lekcją jak to kiedyś było, a dla innych sentymentalnym powrotem do czasów kiedy muzyka z Zachodu była dobrem luksusowym. Bawiłam się cudnie, uroniłam łezkę i zabieram się za przesłuchiwanie muzyki, która dla Grzegorza Ciechowskiego była inspiracją, a dla mnie może okazać się fascynacją, gdyż nie wszystkie zespoły są mi znane. Polecam Wam serdecznie. Czy fakt, że książka jest porządnie wydana ma jakieś znaczenie? Nie wiem, ale moim zdaniem, naprawdę warto po nią sięgnąć.

Myślę, że będę wracała do opowieści o Grzegorzu, które znalazły się w tej książce. Niewiele jest w niej autora, ale to nie o nim historia, więc i to na plus. Śmiało dałabym 8,5 a gdybym słuchała Grzegorza czynnie od lat 80-tych to może i więcej. Były fragmenty, które jakby się nakładały, ale nie raziło mnie to a wręcz przeciwnie, było potwierdzeniem, że tak właśnie było...

Jak wspomniał sam autor to nie on napisał tą książkę, tylko ludzie z którymi rozmawiał o Grzegorzu Ciechowskim. Forma w jakiej zostało to przedstawione nie do końca mi odpowiada. Rozpoczęcie książki od dnia śmierci i moim zdaniem brak spójności w poszczególnych rozdziałach sprawiają, że trochę ciężko się ją czyta jednak sama opowieść jest bardzo interesująca. Miałam możliwość poznać historię jednej z moich ulubionych postaci sceny muzycznej jak również ciekawą opowieść o muzyce w latach '80 i '90. To zdecydowanie mnie nie zawiodło.

Jak wspomniał sam autor to nie on napisał tą książkę, tylko ludzie z którymi rozmawiał o Grzegorzu Ciechowskim. Forma w jakiej zostało to przedstawione nie do końca mi odpowiada. Rozpoczęcie książki od dnia śmierci i moim zdaniem brak spójności w poszczególnych rozdziałach sprawiają, że trochę ciężko się ją czyta jednak sama opowieść jest bardzo interesująca. Miałam...

Uwielbiam twórczość Grzegorza Ciechowskiego bez apelacyjnie. W książce spodziewałem się poznać historię G.C. jego dorastanie, to czego lubił słuchać, czytać z kim komponował jaki. A dostałem historię wspak, od śmierci. Żale bliższych i dalszych, wypowiedzi o Grzegorzu jaki był i jak bardzo go brak. O ile uczucia córki odgrywały rolę dla przybliżenia postaci G.C. o tyle Hołdysa czy Markowskiego opinie leżały mi daleko.

Uwielbiam twórczość Grzegorza Ciechowskiego bez apelacyjnie. W książce spodziewałem się poznać historię G.C. jego dorastanie, to czego lubił słuchać, czytać z kim komponował jaki. A dostałem historię wspak, od śmierci. Żale bliższych i dalszych, wypowiedzi o Grzegorzu jaki był i jak bardzo go brak. O ile uczucia córki odgrywały rolę dla przybliżenia postaci G.C. o tyle...

Niezwykła persona i kawał dobrej biografii. Ukłony dla autora za opisanie tej historii w sposób niezwykły i bez patosu.

Niezwykła persona i kawał dobrej biografii. Ukłony dla autora za opisanie tej historii w sposób niezwykły i bez patosu.

Odwrócenie chronologii w tym przypadku nie trafiło do mnie. Przeczytałem, ale końcówka już bardzo męczyła. Zamysł dobry, ale powtarzające się frazy, wątki wskazują, że może przydałaby się ostrzejsza redakcja tekstu, który skróciłby go o około 100 stron...

Odwrócenie chronologii w tym przypadku nie trafiło do mnie. Przeczytałem, ale końcówka już bardzo męczyła. Zamysł dobry, ale powtarzające się frazy, wątki wskazują, że może przydałaby się ostrzejsza redakcja tekstu, który skróciłby go o około 100 stron...