Doskonale opisane studium ofiar i ich oprawców. Autor zagłębia się w tajniki psychiki zbrodniarzy. Dużą wagę przywiązał do zbrodni na dzieciach, opisuje szereg zachowań, które mogą świadczyć o czynach zabronionych w stosunku do nieletnich. Wiele poświęca zbrodniom i ich ofiarom. Zagłębia się w zasadność, lub jej brak, w stosunku do kary śmierci pozostawiając oczywiście tę kwestię czytelnikowi. Polecam!!

Doskonale opisane studium ofiar i ich oprawców. Autor zagłębia się w tajniki psychiki zbrodniarzy. Dużą wagę przywiązał do zbrodni na dzieciach, opisuje szereg zachowań, które mogą świadczyć o czynach zabronionych w stosunku do nieletnich. Wiele poświęca zbrodniom i ich ofiarom. Zagłębia się w zasadność, lub jej brak, w stosunku do kary śmierci pozostawiając oczywiście tę...

Kolejna część Mindhunter-a, w której Autorzy zabierają nas do mrocznego świata przestępstw natury seksualnej. Część tez, zwłaszcza na pierwszych stronach książki, powtarza się. Na szczęście są to jedynie skróty "prawd", a później już zaczyna się cześć wlasciwa. Bardzo bogate opisy zbrodni wywołują dreszcz, a za najbardziej drastyczne uznaję opisy zdarzeń z udziałem dzieci. Smutne jest to, do czego my ludzie jesteśmy zdolni...

Kolejna część Mindhunter-a, w której Autorzy zabierają nas do mrocznego świata przestępstw natury seksualnej. Część tez, zwłaszcza na pierwszych stronach książki, powtarza się. Na szczęście są to jedynie skróty "prawd", a później już zaczyna się cześć wlasciwa. Bardzo bogate opisy zbrodni wywołują dreszcz, a za najbardziej drastyczne uznaję opisy zdarzeń z udziałem dzieci....

Kolejna odsłona, tym razem trzecia i chyba ostatnia...chociaż w przypadku takich serii to nigdy nie wiadomo. W tej części sporo o pedofilii i o tym jak próbować ochronić małolatów. Ale najmocniejsze wrażenie robi historia, która spina klamrą początek i zakończenie książki. Historia 19 letniej dziewczyny, która rozpoczęła służbę w korpusie Piechoty Morskiej. Powiem tak trochę się tych książek o tej tematyce przeczytało, ale w tym przypadku bebechy mogły się wywrócić do góry nogami. Środek książki i przytaczane w niej historie no wiadomo, że włos jeżą, ale się czyta, bo przecież po to sobie człowiek kupił tę lekturę. Jak sięgnę pamięcią wstecz to z tych 3 Mindhunterów tę czytało mi się jakoś tak najbardziej sprawnie może, dlatego że znałam już styl pisarski czy też styl tłumacza. Pierwsze zetknięcie z tą trylogią szło mi trochę opornie, żeby tylko tak to ująć. Ja wiem, że teraz hasło “Netflix” czyni cuda, ale jakoś w moim przypadku to nie działa ...może dlatego że nie mam Netflixa a platform streamingowych prawie nie używam chyba ze dostaje je za darmo 😊 Rozumiem, że zbrodnia jest … chwytliwa, ale serio nie na wszystkim trzeba rypać etykietki, że za 30 dni będzie adaptacja dostępna na platformie X. Mimo to daje w miarę wysoką notę bo czytało się to dobrze

Kolejna odsłona, tym razem trzecia i chyba ostatnia...chociaż w przypadku takich serii to nigdy nie wiadomo. W tej części sporo o pedofilii i o tym jak próbować ochronić małolatów. Ale najmocniejsze wrażenie robi historia, która spina klamrą początek i zakończenie książki. Historia 19 letniej dziewczyny, która rozpoczęła służbę w korpusie Piechoty Morskiej. Powiem tak...

Ciężko się czyta, o wiele lepsza była jedynka, niemniej uwielbiam taką tematykę. Przedstawione przypadki przyciągają uwagę, ponieważ dotyczą dzieci. Polecam

Ciężko się czyta, o wiele lepsza była jedynka, niemniej uwielbiam taką tematykę. Przedstawione przypadki przyciągają uwagę, ponieważ dotyczą dzieci. Polecam

Nie można odmówić twórcy wiedzy, doświadczenia i zaangażowania. Książka jednak, w moim mniemaniu, cierpi z powodu chaotyczności, braku spójnej koncepcji tematycznej, może nawet pomysłu? W szczególności w zestawieniu z pierwszą częścią "Mindhuntera", która jest absolutnie fenomenalna.

Nie można odmówić twórcy wiedzy, doświadczenia i zaangażowania. Książka jednak, w moim mniemaniu, cierpi z powodu chaotyczności, braku spójnej koncepcji tematycznej, może nawet pomysłu? W szczególności w zestawieniu z pierwszą częścią "Mindhuntera", która jest absolutnie fenomenalna.

[...]
Zagrożenia dla środowiska rasizm polityczna niepoprawność niewłaściwe traktowanie biednych i bezdomnych. To wszystko jest ogólne. To wszystko są grzechy grupowe, nie ma już grzechu indywidualnego, nie ma już myślenia w rodzaju "jestem odpowiedzialny za swoje czyny, muszę za nie przed kimś odpowiedzieć". Nie ma niczego takiego, żadnej odpowiedzialności osobistej żadnego poczucia, że samemu się za coś odpowiada.
[...]
osobiście uważam, że jeśli ktoś decyduje się odebrać życie innemu człowiekowi, powinien być gotów zapłacić za to własnym.

Dla ciekawskich :
"habeas corpus" : kiedyś stanowiące samo sedno anglo-amerykańskich idei prawa i sprawiedliwości, pochodzi co najmniej z XIV wieku, po łacinie dosłownie znaczy „żebyś miał ciało”. Celem tej zasady było zmuszenie każdego, kto przetrzymywał więźnia, do postawienia go przed sądem w określonym miejscu i czasie, żeby zweryfikować jego sytuację prawną. Uważa się ją za najważniejszą broń i bastion chroniące przed nielegalnym zatrzymaniem i bezprawnym
pozbawieniem wolności – przez władcę – bez powodu lub – przez sąd – bez stosownych kompetencji. W efekcie pozwalało każdemu aresztowanemu domagać się rozprawy dotyczącej legalności tego aresztowania. Teraz zostało tak wypaczone i wyolbrzymione, wręcz do granic możliwości, przez wszelkiej maści obrońców i prawników tych wszystkich przestępców, co pozwala wykorzystywać je, by przeciągać w nieskończoność procesy i odwlekać wykonanie zasądzonego już w poprzedniej instancji wyroki kary śmierci lub wielokrotnego dożywocia. Jest to moim zdaniem potworne nadużycie i nieludzkie traktowanie ofiar przestępstw i ich rodzin.

[...]
Zagrożenia dla środowiska rasizm polityczna niepoprawność niewłaściwe traktowanie biednych i bezdomnych. To wszystko jest ogólne. To wszystko są grzechy grupowe, nie ma już grzechu indywidualnego, nie ma już myślenia w rodzaju "jestem odpowiedzialny za swoje czyny, muszę za nie przed kimś odpowiedzieć". Nie ma niczego takiego, żadnej odpowiedzialności osobistej...

Słabsza od pierwszej książki. Wciąż szokuje/zaskakuje, i jest częściowo hołdem dla ofiar i ich rodzin. Jednak za dużo rozważań autora nad rzeczami, które są wokół głównego tematu, niż nad nim samym.

Słabsza od pierwszej książki. Wciąż szokuje/zaskakuje, i jest częściowo hołdem dla ofiar i ich rodzin. Jednak za dużo rozważań autora nad rzeczami, które są wokół głównego tematu, niż nad nim samym.

Zdecydowanie lepsza i ciekawsza od poprzedniej części.

Zdecydowanie lepsza i ciekawsza od poprzedniej części.

Kontynuacja "Mindhuntera" to dosłownie i adekwatnie do tytułu "podróż w ciemność". Jest to lektura wręcz dojmująco przytłaczająca - głównie z powodu tego, że spora jej część dotyczy brutalnych czynów i bestialskich morderstw popełnianych na dzieciach - z której trudno się otrząsnąć. Tak więc wszyscy, pragnący sięgnąć po tę książkę winni wiedzieć na co się piszą... i, nie, nawet seans, bazującego na wątkach i przypadkach tu opisanych, serialu Netfliksa nie jest Was w stanie do końca przygotować na to, z czym zmierzycie się podczas lektury.

Publikacja zawiera interesującą część - "Jak się bronić", w której autor przedstawia szereg cennych porad i obserwacji, które mogą pomóc zapobiec tragedii, wypatrzeć symptomy problemów istniejących w naszym otoczeniu (sąsiedzi, szkoła itp.),jak również nauczyć dzieci zachowań i postrzegania sygnałów, które uchronią je przed niebezpieczeństwem ze strony chcących je skrzywdzić osób.

Na minus, nieco nazbyt rozbudowana część poświęcona Suzanne Marie Collins, marine zamordowanej brutalnie przez psychopatę, w której sprawę John Douglas jest wyraźnie mocno zaangażowany - część, która z zasady streszcza całą biografię ofiary (rozumiem, że sprawić ma to, że głębiej doświadczymy bezmiaru tragedii, jaka się dokonała, ale mimo wszystko - za długo).

Mimo wszystko, książkę polecam. Wszyscy interesujący się zagadnieniami z gatunku true crime i analizą umysłowości seryjnych morderców, oraz - w związku z częścią, która jest swoistym poradnikiem - rodzicom, pragnącym uchronić swoje dzieci przed niebezpieczeństwami z zakresu tematyki tej książki.

Kontynuacja "Mindhuntera" to dosłownie i adekwatnie do tytułu "podróż w ciemność". Jest to lektura wręcz dojmująco przytłaczająca - głównie z powodu tego, że spora jej część dotyczy brutalnych czynów i bestialskich morderstw popełnianych na dzieciach - z której trudno się otrząsnąć. Tak więc wszyscy, pragnący sięgnąć po tę książkę winni wiedzieć na co się piszą... i, nie,...

Świetna nie zawiodła mnie. Polecam warto przeczytać.

Świetna nie zawiodła mnie. Polecam warto przeczytać.