Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój debiut jeżeli chodzi o tego autora i ...bardzo pozytywne zaskoczenie. Zresztą w ogóle i ostatnio to ....”cudze chwalicie a swojego nie znacie” czy jakoś tak. Kolejny polski autor, którego na prawdę da się czytać. I to całkiem szybko i sprawnie. Co prawda cała fabuła dosyć krwawa i taka “mięskowa” no ale taka miała być ta historia jak rozumiem. Chyba że cała seria z komisarzem Brudnym jest taka. Póki co nie wiem to mój pierwszy tom, ale na pewno sięgnę po kolejne. Historia stworzona dobrze pomysł był, realizacja też czytelnik się nie nudzi czeka na dalszy rozwój sytuacji. O dziwo w zamyśle bohater miał być takim chyba typem do średniego lubienia, ale bohaterowie nakreśleni są tak że no nie da się im nie kibicować. Aczkolwiek i to musze napisać rozwiązanie zagadki sama końcówka czyli zidentyfikowanie tego na prawdę złego trochę ...no kurczę jakby ..... przekombinowana. No nawet się pod nosem uśmiechnęłam burcząc no nie no to już lekkie przegięcie ale ...co tam autorowi wszystko wolno. Generalnie solidna lektura i dobrze wydana kasa. Zobaczymy jak będzie dalej.

Mój debiut jeżeli chodzi o tego autora i ...bardzo pozytywne zaskoczenie. Zresztą w ogóle i ostatnio to ....”cudze chwalicie a swojego nie znacie” czy jakoś tak. Kolejny polski autor, którego na prawdę da się czytać. I to całkiem szybko i sprawnie. Co prawda cała fabuła dosyć krwawa i taka...

Rozwiń

Zwiń

Skusił mnie opis z obwoluty i takie moje wyobrażenie, że może te islandzkie kryminały to takie będą podobne do skandynawskich którymi się swego czasu zaczytywałam. Ale chyba coś nie do końca zaiskrzyło. Po pierwsze jakoś tak ciągle się gubiłam w postaciach (nie wiem może te imiona były za skomplikowane albo miałam jakąś mgłę po covidową czy co?) Po drugie, no za nic nie przypadł mi do gusty główny dowodzący detektyw (imienia albo nazwiska nie pamiętam) sympatii to do niego raczej nie poczułam. No i po trzecie jakoś mnie drażniły błędy w tłumaczeniu a dokładnie ....składnia, kolejność wyrazów nie było tego dużo ale jakoś tak jak mnie walnęło takim dziwolągiem to ze 3 razy zdanie czytałam bo coś mi się nie kleiło. Aczkolwiek sama historia była w porządku. Tylko ta oprawa literacka wokół niej ...no nie bardzo mi szło to czytanie. Raczej do tej serii nie wrócę ..no chyba że przez przypadek już coś kupiłam bo i tak mogło być a teraz leży i się kolejkuje.

Skusił mnie opis z obwoluty i takie moje wyobrażenie, że może te islandzkie kryminały to takie będą podobne do skandynawskich którymi się swego czasu zaczytywałam. Ale chyba coś nie do końca zaiskrzyło. Po pierwsze jakoś tak ciągle się gubiłam w postaciach (nie wiem może te imiona były za ...

Rozwiń

Zwiń

Ujmę to tak, kolejna lektura z serii “drogi pamiętniku”. Wspomnienia z domieszką najciekawszych spraw w karierze autora. Z serii o umarlakach czytałam zdecydowanie ciekawsze, ale również zdecydowanie nudniejsze książki. Tę bym plasowała tak gdzieś po środku tej skali. Nie wymaga ona wybitnego skupienia czy myślenia od czytelnika. Ot taka lektura na weekend. Sprawy które są w niej przedstawione też jakoś niekoniecznie mnie zaciekawiły. Sama nie wiem może za dużo tego rodzaju książek jest obecnie na rynku i jakby każda kolejna ma niewiele już do zaoferowania?

Ujmę to tak, kolejna lektura z serii “drogi pamiętniku”. Wspomnienia z domieszką najciekawszych spraw w karierze autora. Z serii o umarlakach czytałam zdecydowanie ciekawsze, ale również zdecydowanie nudniejsze książki. Tę bym plasowała tak gdzieś po środku tej skali. Nie wymaga ona wybitn...

Rozwiń

Zwiń

O dobry Boże!! Mam sentyment do tej serii od dzieciaka. I tak wiem to są wydania często gęsto z lat 70 i mogły się już zdezaktualizować. No ale co poradzę lubię sobie poczytać te starocie o historii, bo jakoś obecnie nie mogę niczego podobnego utrafić. Podobnego i nie naszpikowane ufokami bo teraz taka moda, że wszędzie tylko ufoki co jakaś teoria to zaraz pomykają zielone ludziki. Efekt tego jest taki, że jakbym któregoś spotkała to bym mu wklepała za samo to, że jest zielony. Ale do rzeczy. Omijać tę pozycję z daleka i to na kilometry, chyba że jesteście masochistą! I już wyjaśniam, dlaczego? Po pierwsze tytuł - to na pewno nie jest pozycja o “zaginionych cywilizacjach” no chyba że weźmie się pod uwagę jedynie spis treści i nazwy rozdziałów. I na tym się kończy. Bo gdybyście chcieli się czegoś o tych wspomnianych cywilizacjach dowiedzieć to na pewno nie z tej książki. Natomiast gdyby was interesowały języki owych cywilizacji to już może prędzej, mamy pełny rozdział o odczytywaniu hiereoglifów (nieco mniej o samym Egipcie) całe mnóstwo o języku Etrusków, Greków nawet kipu z ameryki południowej sporo o jakiś znaczkach z kontynentu afrykańskiego. Generalnie w połowie książki jak chciałam sobie oczy wydrapać zorientowałam się, że coś tu jest nie tak. Miałam koszmarne wrażenie jakbym wróciła do lekcji języka polskiego w szkole, bo tam było coś takiego, gdzie rozbierało się wyrazy na sylaby/ literki, trzony i tym podobne. I tu w 80% mamy dokładnie ten sam lingwistyczny bełkot. Jakbym chciała czytać o POCHODZENIU starożytnych języków to bym szukała takiej książki a ja sobie chciałam poczytać o historii i archeologii ....no to se nie poczytałam. A że mam masochistyczną naturę i co zacznę muszę skończyć to się okazało, że zdobyłam nową umiejętność mianowicie .....szybkiego czytania. .....takiego bełkotu. Tyle że już pod koniec nawet bez zrozumienia. Paskudna lektura.

O dobry Boże!! Mam sentyment do tej serii od dzieciaka. I tak wiem to są wydania często gęsto z lat 70 i mogły się już zdezaktualizować. No ale co poradzę lubię sobie poczytać te starocie o historii, bo jakoś obecnie nie mogę niczego podobnego utrafić. Podobnego i nie naszpikowane ufokami ...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobry solidny kryminał. Jak zwykle zresztą. Nie wiem czemu miałam wrażenie, że to dalszy tom serii a tu się okazuje, że jednak pierwszy? Co nie zmienia i tak faktu, że w czytaniu kolejność ta nie ma raczej znaczenia. Jest solidna intryga kryminalna, trup się ściele, mordowani się księża z jednej tylko parafii a w tle mamy Krzyżaków (tak dokładnie) z malborskiego zamku. Mnie się bardzo podoba sposób pisania Bochusa oraz prowadzenie całej historii do tego dochodzi świetnie nakreślone tło zwłaszcza historyczne. Książki te, mimo że wydają się ciężkie wcale takie nie są czyta się to praktycznie za jednym podejściem. Może właśnie dlatego że podejście do fabuły jest nie do końca szablonowe. Dwie główne postacie radcy Abella i towarzyszącego mu Kukulki są świetnie sportretowane. Mają całe mnóstwo swoich wad, ale i tak czytelnik im cały czas kibicuje. I może o to chodzi w dobrym kryminale. Ja w każdym razie serię będę czytała dalej bo warto.

Bardzo dobry solidny kryminał. Jak zwykle zresztą. Nie wiem czemu miałam wrażenie, że to dalszy tom serii a tu się okazuje, że jednak pierwszy? Co nie zmienia i tak faktu, że w czytaniu kolejność ta nie ma raczej znaczenia. Jest solidna intryga kryminalna, trup się ściele, mordowani się ks...

Rozwiń

Zwiń

ę fabułę to na pewno czytałam wcześniej jako jakąś “zajawkę” w formie opowiadania w którymś innym tomie Dardy? Bo początek na pewno ten sam tyle że tutaj jest rozwinięcie tematu i jego zakończenie. Takie czytadło horror w “old schoolowym” stylu, lektura na 3 dni. Klasyk strasznie można rzec. Ktoś umiera tyle że nie do końca. Bo ozywa i zaczyna łazić po wsi i ubijać sąsiadów. Całość dzieje się w Bieszczadach więc dostęp trudny a i tradycje związane z umarlakami bardziej zakorzenione w narodzie. Kiedyś mieszkańcy sobie sprawniej radzili z zombiaczkami a że czasy się zmieniły seniorzy powymierali a w ich miejsce przybyli miastowi to i brak wiedzy co robić jak umarlak z trumny wylezie. Na froncie praktycznie sam nie licząc księdza zostaje 40 letni facet który kiedyś jako dzieciak mieszkał w feralnej wsi i zetknął się już z ową tytułową klatwą “jednej krwi”. Facet niby dzielnie wojuje ale ...... i tu sobie czytelnik sam doczytać bo koniec w moim odczuciu leciutko się zagmatwał a przynajmniej mnie się trochę linia czasowa zerwała ale to może z wlekanocnego przeżarcia.

ę fabułę to na pewno czytałam wcześniej jako jakąś “zajawkę” w formie opowiadania w którymś innym tomie Dardy? Bo początek na pewno ten sam tyle że tutaj jest rozwinięcie tematu i jego zakończenie. Takie czytadło horror w “old schoolowym” stylu, lektura na 3 dni. Klasyk strasznie można rze...

Rozwiń

Zwiń