Bardzo nierówna książka. M. in. kilka opowiadań o śmierci, przez co zbiorek wydaje się mało zróżnicowany tematycznie, a nie wydaje mi się, żeby jego wspólnym mianownikiem miała być śmierć. Można jednak z tych opowiadań coś wynieść, jest w nich coś ładnego. Chwilami też piękny poetycki język. Niestety te bardziej wartościowe opowiadania są spięte klamrą pierwszego i ostatniego opowiadania, które są wulgarne i jakieś takie nic nieznaczące. Pierwsze opowiadanie mnie zniechęciło, ale warto czytać dalej. Tylko że kiedy już się przyzwyczajamy do ładnego stylu, wciąga nas ten świat, zostajemy na koniec potraktowani ostatnim opowiadaniem, które razi zupełnie innym stylem. Wcześniej przeczytałam "Lepsze życie" tej autorki, które mnie nie zachwyciło, ale coś mi kazało dać jej jeszcze jedną szansę i się nie pomyliłam co do niej. Niepotrzebnie jednak chwilami chce ona udowadniać, jaka jest nowoczesna i że nie wstydzi się być wulgarna. I nie chodzi tu dosłownie o wulgaryzmy, tylko np. podejście do seksu. Jest one takie brzydkie i dziwi, bo autorka potrafi być wrażliwa, poetycka, a zaraz wyskakuje z czymś tak brzydkim, jakby chciała pokazać, że nie ma oporów, żeby pisać o wszystkim. Zupełnie dwie różne pisarki i powinny powstać dwie różne książki, z których jedną ominęłabym szerokim łukiem, a drugą bym polecała.

Bardzo nierówna książka. M. in. kilka opowiadań o śmierci, przez co zbiorek wydaje się mało zróżnicowany tematycznie, a nie wydaje mi się, żeby jego wspólnym mianownikiem miała być śmierć. Można jednak z tych opowiadań coś wynieść, jest w nich coś ładnego. Chwilami też piękny poetycki język. Niestety te bardziej wartościowe opowiadania są spięte klamrą pierwszego i...

Każdy z nas bywa samotny, jest samotny, kiedy na swojej drodze spotkasz właściwą osobę, życie może się zmienić.
Książka ta to zbiór opowiadań o ludziach samotnych pokiereszowanych przez los, gdzie spotkanie i rozmowa z drugą osobą zmienia życie.
Opowiadania to nie moja bajka, zmęczyła mnie ta książka, a może to taki czas, że smutne historie są nie na czasie.
Czytasz na własną odpowiedzialność.

Każdy z nas bywa samotny, jest samotny, kiedy na swojej drodze spotkasz właściwą osobę, życie może się zmienić.
Książka ta to zbiór opowiadań o ludziach samotnych pokiereszowanych przez los, gdzie spotkanie i rozmowa z drugą osobą zmienia życie.
Opowiadania to nie moja bajka, zmęczyła mnie ta książka, a może to taki czas, że smutne historie są nie na czasie.
Czytasz na...

Anna Gavalda i jej proza to nie fabryka cyzelowanych słów, nieskończonych połączeń wyrazowych nitek, rozsnuwających opowieść... To literatura z trzewi, waląca obuchem między oczy. To konkret i sedno. To wszystko co pomiędzy. To wylęgarnia pytań bez odpowiedzi. To prostota i oczywistość, często banał. A jednak stawia włoski na ciele na sztorc, zapala w oczach świeczki.
Dla rozpoczynających podróż z autorką proponuję te opowiadania odłożyć na koniec, rozsmakować się najpierw w powieściach, szukać wraz z bohaterami jej książek bliskości, uciekać przed samotnością, przeklinając siarczyście zakrzykiwać strach. A potem przyglądać się spotkaniom, tym z pozoru nieważnym, przypadkowym i krótkim, może to one będą kierunkiem w głąb?

Anna Gavalda i jej proza to nie fabryka cyzelowanych słów, nieskończonych połączeń wyrazowych nitek, rozsnuwających opowieść... To literatura z trzewi, waląca obuchem między oczy. To konkret i sedno. To wszystko co pomiędzy. To wylęgarnia pytań bez odpowiedzi. To prostota i oczywistość, często banał. A jednak stawia włoski na ciele na sztorc, zapala w oczach świeczki.
Dla...

Chyba właśnie znalazłam nową ulubioną autorkę, to była prawdziwa literacka uczta. Solidna dawka dobrej psychologicznej prozy podana subtelnie, z klasą i bezpretensjonalnie. Skoro opowiadania, czyli coś za czym nie przepadam, tak mnie zachwyciły, czekam z niecierpliwością na przeczytanie powieści.

Chyba właśnie znalazłam nową ulubioną autorkę, to była prawdziwa literacka uczta. Solidna dawka dobrej psychologicznej prozy podana subtelnie, z klasą i bezpretensjonalnie. Skoro opowiadania, czyli coś za czym nie przepadam, tak mnie zachwyciły, czekam z niecierpliwością na przeczytanie powieści.

Ten skromny tom opowiadań pozytywnie mnie zaskoczył. Mamy tu głównie opowieści o ludziach pokiereszowanych przez życie, ale wciąż poszukujących szczęścia i miłości, średnio im się udaje... Ale są też opowiadania pełne uśmiechu, jak 'Happy Meal'. Napisane to znakomicie, każde opowiadanie ma inny styl, każdy z bohaterów mówi swoim głosem, także psychologicznie bez zarzutu. Świetna literatura.

Sięgnąłem po ten tom opowiadań z rekomendacji @Renax, niestety już nieobecnej na LC. To bardzo ciekawe, głębokie psychologicznie, portrety ludzi usiłujących znaleźć szczęście w dzisiejszym zwariowanym świecie. A bohaterowie są w większości pokiereszowani przez życie, ale pragnący tak jak wszyscy bliskości, miłości, ciepła, stabilności, które nie są im dane, ale zawsze trzeba mieć nadzieję...

Parę opowiadań poruszyło mnie, napiszę o nich więcej. I tak, 'Miłość dworska' to opowieść dziewczyny pracującej w sklepie zoologicznym, która w weekend idzie na podryw, ale tylko wtedy gdy jest wydepilowana: „jeżeli nie jestem zrobiona na bóstwo, z równo przystrzyżoną cipką, nie pozwalam sobie na żadne interakcje.” Szybki seks bez zobowiązań to jest to. Ale gdy spotyka faceta, który naprawdę się nią interesuje, jak zwykle traci głowę i cierpi mimo tego, że obiecuje sobie: „Żadnych czułostek. Nic, co mogłoby pozostawić wspomnienia. (…) inaczej znów będę godzinami ryczeć jak kretynka w poniedziałek rano, przytulając z całych sił moje małe króliczki.” I tak jest co weekend...

W opowiadaniu 'Sabotażystka' spotykają się dwie młode kobiety, świeża wdowa z dwójką małych dzieci oraz kochanka żonatego mężczyzny, stale czekająca na wiadomość od niego: „Ja nie żyję z mężczyzną, ja żyję z telefonem. Całe moje życie kręci się wokół tego kawałka plastiku, który jest jak kapryśna i sadystyczna wersja lampy Aladyna sterująca twoimi nastrojami.” Obie kobiety są na zakręcie życiowym, ich bardzo szczera rozmowa jest największą wartością opowiadania.

Opowiadanie 'Happy Meal' to taka perełka, mocno się uśmiałem czytając ostatnie zdanie. Zapragnąłem je wtedy przeczytać jeszcze raz, bo Eco w książce 'Pape Satan aleppe' pisze, że każdy utwór literacki trzeba przeczytać dwa razy: pierwszy raz dowiadujemy się, o czym to jest, drugi – jak to napisano. Więc przeczytałem 'Happy Meal' drugi raz, wspaniale napisane!

Wreszcie 'Piechur', historia przyjaźni dwóch bardzo bogatych i bardzo zajętych Paryżan, zwłaszcza narrator, dziedzic wielkiej fortuny to prawdziwy żołnierz kapitalizmu: „Moje marszruty na lotnisko, godziny oczekiwania, plany bitew, gromadzone przeze mnie oddziały, inwestorzy czekający na gwarancje, partnerzy, których należało przekonać, moje zniechęcenie, ich zniechęcenie, moje wątpliwości, ich wątpliwości, moja reputacja, wytrzymałość, zmęczenie, moje migreny, bóle brzucha, nieustająco puste pokoje hotelowe, niekończące się esemesowanie z rodziną, niekończące się jet lagi, podręczna apteczka bojowa, bezsenne noce...” To człowiek przeraźliwie samotny i najbardziej nieszczęśliwy ze wszystkich bohaterów tego tomu, chociaż niewątpliwie najbogatszy. A samo opowiadanie bardzo smutne jest.

Zwraca uwagę znakomity język, styl każdego opowiadania jest inny, każdy z bohaterów mówi swoim głosem, psychologicznie też ekstraklasa, czyta się to z wielką przyjemnością.

Świetna literatura.

Ten skromny tom opowiadań pozytywnie mnie zaskoczył. Mamy tu głównie opowieści o ludziach pokiereszowanych przez życie, ale wciąż poszukujących szczęścia i miłości, średnio im się udaje... Ale są też opowiadania pełne uśmiechu, jak 'Happy Meal'. Napisane to znakomicie, każde opowiadanie ma inny styl, każdy z bohaterów mówi swoim głosem, także psychologicznie bez zarzutu....

Niczym mnie ta książka nie ujęła. W głowie zostało mi tylko jedno opowiadanie, pozostałe mnie bardziej zmęczyły niż coś przekazały.
A może brak mi empatii?

Niczym mnie ta książka nie ujęła. W głowie zostało mi tylko jedno opowiadanie, pozostałe mnie bardziej zmęczyły niż coś przekazały.
A może brak mi empatii?

Przeczytałem drugi raz 3.06.2019. Oceniłem na 6, za pierwszym razem na 5.

Przeczytałem drugi raz 3.06.2019. Oceniłem na 6, za pierwszym razem na 5.

Może moja ocena wynika z tego, że generalnie nie lubię opowiadań. Dla mnie "Rozbrojeni" to smutne historie o smutnych ludziach.

Może moja ocena wynika z tego, że generalnie nie lubię opowiadań. Dla mnie "Rozbrojeni" to smutne historie o smutnych ludziach.

"Czuła, szczera, o cudownie uzdrawiającej mocy"
"Rozbrojeni" to najnowszy zbiór opowiadań jednej z najbardziej znanych francuskich pisarek. Tym razem motywem przewodnim każdego z nich jest ludzka samotność. Anna Galvada stworzyła szczere, subtelne, delikatne i niezwykle emocjonalne teksty, które pozwalają czytelnikowi przeżyć swoisty katharsis. Jest w nich wszystko, co nas wzrusza i skłania do refleksji. Poza motywem przewodnim pojawiają się tematy z nim związane i znane nam wszystkim. Są nimi miłość, przyjaźń, cierpienie, tęsknota, ból, znudzenie, rozgoryczenie, ale również nadzieja na odmianę losu i lepsze jutro. "Życie jest piękne, choć czasem bywa smutne, nijakie i monotonne..." To sprawia, że zapominamy o jego pięknie, a ono przecież jest tuż obok nas ... Wszyscy bohaterowie tych siedmiu opowiadań "francuskiej mistrzyni prozy psychologicznej" czują się rozczarowani życiem. Smutek, nostalgia, opuszczenie, brak miłości sprawiają, że czują się oni gorsi od innych. Z dnia na dzień gasną i nie potrafią cieszyć się życiem. Powoli zamykają się w sobie, kontemplując swój ból oraz samotność. Wszystko zmienia się w ich życiu po przypadkowym spotkaniu. Okazuje się, że wystarczy chwila czułości, spontaniczna rozmowa lub bliskość drugiego człowieka, a życie na nowo nabiera jasnych barw. To napędza nas do działania i sprawia, że potrafimy zmierzyć się wszystkimi przeciwnościami losu. Jesteśmy w stanie na nowo uwierzyć w szczęście. Mimo tak trudnego tematu jakim jest samotność i ból istnienia te teksty nie pozostawiają czytelnika z poczuciem bezradności, wręcz przeciwnie dodają otuchy i budzą nadzieję na odmianę losu. Polecam!

"Czuła, szczera, o cudownie uzdrawiającej mocy"
"Rozbrojeni" to najnowszy zbiór opowiadań jednej z najbardziej znanych francuskich pisarek. Tym razem motywem przewodnim każdego z nich jest ludzka samotność. Anna Galvada stworzyła szczere, subtelne, delikatne i niezwykle emocjonalne teksty, które pozwalają czytelnikowi przeżyć swoisty katharsis. Jest w nich wszystko, co nas...

Anna Gavalda to jedna z najbardziej znanych i cenionych współczesnych pisarek francuskich, która specjalizuje się w prozie psychologicznej. ,,Rozbrojeni" to zbiór siedmiu opowiadań o smutkach i radościach życia, o krętych ścieżkach codzienności.

Wszystkie opowiadania łączą przypadkowe spotkania i rozmowy, które niosą ze sobą uzdrawiającą moc i wpływają na dalsze życie. Bohaterzy opowiadań to: młoda dziewczyna na imprezie uprawiająca przygodny seks; kobieta z dwójką małych dzieci, która straciła męża w wypadku; kobieta zakochana w żonatym mężczyźnie; ojciec, który stracił syna i ojciec wychowujący sześcioletnią córkę; rzeczoznawca budowlany przeżywający kłopoty rodzinne; prezes firmy, którego opuściła żona, młody mężczyzna starający się pożegnać kawalerskie życie. Bohaterowie są różni, ale łączy ich smutek, tęsknota, niezrozumienie, brak prawdziwej miłości, troski, czułości, lęk przed samotnością i utratą reputacji. Autorka ze szczerością i delikatnością opisuje przeżycia bohaterów i pokazuje jaki zbawienny wpływ na człowieka ma obecność drugiej osoby, która okazuje troskę, sympatię i nakierowuje na właściwą drogę. Pomocna dłoń wyciągnięta w odpowiednim momencie nie pozwala całkowicie pogrążyć się drugiemu człowiekowi.

,,Rozbrojeni" to wyjątkowe opowiadania charakteryzujące się szczerością i delikatnością. Autorka wnika głęboko w psychikę bohaterów i odsłania ich lęki, samotność i brak miłości, a z drugiej strony pokazuje jaką uzdrawiającą moc ma rozmowa i bliskość życzliwej osoby. Dojrzała i mądra twórczość, na pewno sięgnę po kolejne książki Anny Gavaldy.

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Anna Gavalda to jedna z najbardziej znanych i cenionych współczesnych pisarek francuskich, która specjalizuje się w prozie psychologicznej. ,,Rozbrojeni" to zbiór siedmiu opowiadań o smutkach i radościach życia, o krętych ścieżkach codzienności.

Wszystkie opowiadania łączą przypadkowe spotkania i rozmowy, które niosą ze sobą uzdrawiającą moc i wpływają na dalsze życie....