Zapalnikiem do przeniesienia się w przeszłość i poznania historii rodu Bogoszów stają się stare szpargały. Z albumu wysypały się czarno-białe fotografie. Bohaterkę zaintrygowało zdjęcie przedstawiające kobietę z dwojgiem dzieci na tle murowanego budynku z szyldem: Gospoda Pod Bocianem. Wykonano je w 1942 roku w Kalinowie w Zakładzie Braci Bogosz. Kobieta postanowiła dowiedzieć się czegoś więcej, tym bardziej że znała Konstantego Bogosza, starego fotografa, ostatniego z braci.
Udzielił mi zgody na spisanie dziejów rodziny, ale przede wszystkim musiał dać ją sam sobie. (s. 20)
Zdjęcia sprzed lat wywołały w nim wspomnienia. Zgodził się uchylić drzwi do swojej przeszłości, opowiedzieć historię swojej rodziny i ją spisać. Tak oto dzieje rodziny Bogoszów, poplątane losy nestora rodu Teodora Bogosza zaczęły żyć na nowo. Wspomnienia, stare fotografie, papierowe listy splotły się z e-mailami, komórkami, dyktafonem, komputerem i danymi z Internetu.
Same dziury w tej sieci. (s. 243)
Konstanty nazwał rodzinę Bogoszów „porwaną siecią”. W każdym pokoleniu ktoś wyjeżdża lub znika, zaginięcia i wyjazdy to ich przekleństwo. Gdy ktoś znika, to pozostali członkowie dążą do scalenia, do poznania prawdy o zaginionym. Cierpienia pozostawiają swój ślad na członkach rodu. Klan Bogoszów mimo wielu zawirowań historycznych i perturbacji rodzinnych jest silny. Z jednej strony godzi się ze swoim losem, a z drugiej walczy na różne sposoby o bliskich i o dom rodzinny. To kobiety odgrywają w tej historii najważniejszą rolę. One są siłą.
Każda tajemnica ma swoją cenę podług wyceny posiadacza. (s.71)
Powieść skrywa wiele tajemnic, odkrywane są po latach, przypadkiem, lecz nie wszystkie. Bohaterowie mają własne sekrety głęboko skrywane. W tym wszystkim miłość, namiętności i zdrady, honor i duma, pozycja w społeczeństwie, przynależność do grupy społecznej często wpływają na przebieg zdarzeń i losy bohaterów.
Trzecie dziesięciolecie wieku dwudziestego okazało się czasem ciekawym, ale stare przysłowie mówi, że ciekawe czasy, to czasy przeklęte. (s. 57)
Przemijanie nieustająco wiąże się z historią rodziny. Nowe pokolenia przejmują schedę. Rodzina jak drzewo się rozrasta, jej gałęzie splatają się z innymi drzewami rosnącymi wokół siebie. Barwne dzieje rodu Bogoszów nie byłyby tak zajmujące i intrygujące, gdyby nie usytuowanie Gospody pod Bocianem przy rozwidleniu ważnych dróg. Gość musiał się tu zatrzymać. Wojny wybuchały, władze się zmieniały, a gospoda wciąż trwała na swoim miejscu niczym posąg i żywiła ludzi. Zmieniały się tylko pokolenia Bogoszów i bocianów. Losy gospody na przestrzeni lat, zmian ustrojowych i panującej władzy to kawałek burzliwej historii Polski II połowy XIX, XX i początku XXI wieku. To również widoczny postęp cywilizacyjny, postępowe myślenie właścicieli, stawianie na rozwój, historia utrwalona na zdjęciach.
Ale Gospoda pod Bocianem wciąż miała swój klimat i czynne „gniazdo”. (s. 19)
Gospoda pod Bocianem zaprasza w swe progi, raczy podlaską gościnnością, wschodnią otwartością ramion i bram, bogatą historią, intrygującą historią rodu Bogoszów. Fabuła powieści oparta na prawdziwej historii fascynuje swą złożonością i wielowątkowością. Akcja trzyma w napięciu i niechętnie odsłania rodzinne tajemnice, porusza i wzrusza, uczy historii Polski. Uświadamia, jaką siłą jest rodzina, a właściwie kobiety i jaką nieocenioną skarbnicą wiedzy są nestorowie rodu. Wspomnienia Konstantego to główny trzon powieści. Płaszczyzna historyczno-wspomnieniowa przetykana jest płaszczyzną wydarzeń współczesnych, które dominują pod koniec i przynoszą zaskakujące rozwiązania. To Konstanty opowieścią o swej rodzinie skłania czytelnika do wybrania się we własną podróż w czasie ze starymi fotografiami. A bociany czuwają z gniazda…

Zapalnikiem do przeniesienia się w przeszłość i poznania historii rodu Bogoszów stają się stare szpargały. Z albumu wysypały się czarno-białe fotografie. Bohaterkę zaintrygowało zdjęcie przedstawiające kobietę z dwojgiem dzieci na tle murowanego budynku z szyldem: Gospoda Pod Bocianem. Wykonano je w 1942 roku w Kalinowie w Zakładzie Braci Bogosz. Kobieta postanowiła...