Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2018/12/w-zywe-oczy-jp-delaney.html

TAK PSYCHICZNA, ŻE AŻ DOBRA!
Jeśli jesteście tu ze mną nie od dzisiaj, wiecie jak cenię sobie książki, które robią ogromne zamieszanie w głowie. To dla mnie idealna ucieczka od codzienności, gdy wkręcam się w historię i zapominam o problemach, próbując rozwikłać zagadkę i rozgryźć bohaterów nim pokażą swoje "prawdziwe ja". W żywe oczy okazało się więc nie lada gratką, gdyż dzieje się tu dużo, a jeden zwrot akcji goni kolejny, przez co książkę czyta się błyskawicznie. Do tego kreacja bohaterów - istny majstersztyk! Wielowarstwowe, nieprzewidywalne postacie, z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Dorzućmy do tego historię, która na pierwszy rzut oka brzmi jak coś, co już było i to wielokrotnie, a jednak okazuje się czymś złożonym i zawrotnym oraz historię kontrowersyjnego poety i jego wierszy w tle, a otrzymamy coś nietypowego, z niezwykle tajemniczym klimatem.
Na plus jeszcze warto dodać zakończenie - a przyznam, że to rzadkość, kiedy jestem tak zadowolona z tego elementu historii. Zazwyczaj czegoś mi brakuje, wolałabym coś innego, a tutaj... jest idealnie. Nie będę tłumaczyła tego dokładnie, bo nie chcę nikomu spoilerować, ale ta prostota zakończenia jest genialna.

STRUKTURA
Książka podzielona jest na trzy części, w obrębie których mamy jeszcze dodatkowy podział na numerowane rozdziały. Narrację powierzono Claire, co wpłynęło na ten niesamowity klimat towarzyszący lekturze oraz budowało napięcie, jakiego byśmy nie osiągnęli wprowadzając trzecioosobowego narratora. Mamy tu jeszcze coś nietypowego, a jednocześnie świetnie odzwierciedlającego charakter bohaterki, a mianowicie - wiele dialogów jest przeprowadzonych w formie zapisu ze scenariusza, z podziałem na role i didaskaliami. Potęgowało to kreację Claire jako aktorki, która lubi wyobrażać sobie, że jej życie to sceny z filmu. Przechodząc natomiast do stylu pisania, trzeba przyznać, że JP Delaney ma jakąś lekkość w piórze, ponieważ tematyka nie była taka łatwa, momentami pojawiały się brutalne sceny, a jednak przez książkę się wręcz płynęło i nie zauważyłam kiedy przewróciłam ostatnią stronę. Technicznie więc jest bardzo, ale to bardzo na plus.

PODSUMOWUJĄC
W żywe oczy to zdecydowanie jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, jakie przeczytałam w tym roku. Wciągająca, mroczna historia, zaglądająca w straszne zakamarki ludzkiego umysłu. Niezwykły klimat i genialna kreacja bohaterów oraz liczne zwroty akcji, które nie pozwolą Ci się oderwać od lektury. Życie jest filmem - nigdy nie wiesz, kto patrzy...
Polecam i to bardzo! Komu najbardziej? Oczywiście miłośnikom thrillerów psychologicznych oraz Lokatorki, tego samego autora. Myślę, że fani tego "psychodelicznego" wydania Tarryn Fisher również będą zadowoleni z tej lektury!

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2018/12/w-zywe-oczy-jp-delaney.html

TAK PSYCHICZNA, ŻE AŻ DOBRA!
Jeśli jesteście tu ze mną nie od dzisiaj, wiecie jak cenię sobie książki, które robią ogromne zamieszanie w głowie. To dla mnie idealna ucieczka od codzienności, gdy wkręcam się w historię i zapominam o problemach, próbując rozwikłać zagadkę i rozgryźć...