Bardzo ciekawie opowiedziana historia kilkuletniej Kazi, która wraz z rodzicami i przyjaciółmi musiała opuścić swoje rodzinne strony. Za plus uznaję również język i konstrukcję książki. Najpierw został nam przedstawiony czas sprzed wojny, gdzie nie było podziału na narodowości czy wyznanie - Polacy i Ukraińcy żyli obok siebie, przyjaźnili się i wzajemnie sobie pomagali. Następnie nastał czas wojny, która była okrutna i podzieliła społeczeństwo. A na koniec mamy okres powojenny i czas wysiedleń Polaków. Podczas tych wszystkich zawirowań Kazia wraz z rodziną starała się przetrwać i postępować zgodnie z własnym sumieniem. Historia napisana dla dzieci prostym językiem, naprawdę przejmująca. Książka nie tylko ukazuje i przybliża dziecku historię, ale też pokazuje najważniejsze wartości, jakimi powinno się kierować w życiu. Autorka też bardzo wiele kwestii tłumaczy, więc tym bardziej jest to lektura odpowiednia dla dziecka. Oczywiście radziłabym czytać z rodzicem, bo na pewno będzie wiele pytań, ale jest to idealny początek do rozmowy na takie tematy.

Bardzo ciekawie opowiedziana historia kilkuletniej Kazi, która wraz z rodzicami i przyjaciółmi musiała opuścić swoje rodzinne strony. Za plus uznaję również język i konstrukcję książki. Najpierw został nam przedstawiony czas sprzed wojny, gdzie nie było podziału na narodowości czy wyznanie - Polacy i Ukraińcy żyli obok siebie, przyjaźnili się i wzajemnie sobie pomagali....

Opuścić swój dom, nagle, bez pożegnania. Zapamiętać sąsiadów, zapach kwiatów w ogrodzie, swojskość krajobrazu. Widok z okna się zmienia, dom zmienia swoich mieszkańców, pozostają echa. Wojna rozsypuje życie, zawłaszcza codzienność, rujnuje ludzkie więzi, tworzy granice. „Wysiedleni” Doroty Combrzyńskiej-Nogali to prawdziwa historia Kazi Łobodziec, która musiała wraz z rodziną opuścić swój dom i osiedlić się w Żarku, na terenach Ziem Odzyskanych. Autorka pokazuje młodym czytelnikom jak bardzo wojna dewastuje ludzkie życie. Sąsiedzi stają się wrogami, a dom przestaje być schronieniem. Jedni opuszczają swoje domy, aby inni mogli je przejąć. Jest to bolesna, powojenna rzeczywistość człowieka przesiedlonego, czy to Polaka czy Niemca. Moją uwagę zwrócił motyw florystyczny, który pojawia się na wyklejce książki, jest też elementem, spajającym ilustracje wykonane przez Magdalenę Kozieł-Nowak. Pojawia się na sukience Kazi, niejako zakorzenia się głęboko w nową ziemię, splata życie dziewczynki z nową rzeczywistością. Warto zwrócić również uwagę na kolorystykę roślin eksponowanych na ilustracjach, które w trakcie opowieści o wojnie są szare, uśpione, odzwierciedlające smutek dzieci. Pąki nadziei pojawiają się gdy wojna mija i rodzina Kazi przeprowadza się, próbując zapuścić korzenie w nowym miejscu. „Wysiedleni” to piękną ale i trudna książka, pokazująca różnorodność i etniczność zwyczajów i tradycji, wspólnotowość Polaków, Ukraińców i Żydów, a także destrukcyjną siłę wojny i falę powojennych zmian. Temat wysiedleń jest bardzo ważny, pokazujący dramaty całych rodzin, ale i pojedynczych ludzi, dzieci, zmuszonych do życie w innym świecie, na innych zasadach.

Opuścić swój dom, nagle, bez pożegnania. Zapamiętać sąsiadów, zapach kwiatów w ogrodzie, swojskość krajobrazu. Widok z okna się zmienia, dom zmienia swoich mieszkańców, pozostają echa. Wojna rozsypuje życie, zawłaszcza codzienność, rujnuje ludzkie więzi, tworzy granice. „Wysiedleni” Doroty Combrzyńskiej-Nogali to prawdziwa historia Kazi Łobodziec, która musiała wraz z...

Początkowe ukazanie świata sprzed wojny, gdy wszyscy żyli zgodnie, razem świętowali i bawili się bez względu na narodowość czy religię, kontrastujące z wydarzeniami po 39 roku dają tym bardziej odczuć, jak straszny to był czas. Po wysiedleniu ukazanie relacji między Niemcami a Polakami wskazuje na to, że mimo wszystko każdy z nas jest człowiekiem... bardzo mądra książka, która może wiele nauczyć, nie tylko dzieci.

Początkowe ukazanie świata sprzed wojny, gdy wszyscy żyli zgodnie, razem świętowali i bawili się bez względu na narodowość czy religię, kontrastujące z wydarzeniami po 39 roku dają tym bardziej odczuć, jak straszny to był czas. Po wysiedleniu ukazanie relacji między Niemcami a Polakami wskazuje na to, że mimo wszystko każdy z nas jest człowiekiem... bardzo mądra książka,...

Wysiedleni to książka prezentująca sytuację Żydów, Polaków i Ukraińców w czasie wojny. Cieszę się, że typowe zwroty wywodzące się z poszczególnych kultur zostały wyjaśnione, co pozwala na lepsze wejście w tę konkretną historię. Niestety pojawia się tu także dużo wątków, które mogą znużyć nie tylko dorosłego, ale i dziecko.

Dorota Combrzyńska-Nogala pokazuje najmłodszym czytelnikom, że niektórzy ludzie w trakcie wojny potrafili zdobyć się na dobre uczynki. Pomagali oni Żydom lub dzielili się ostatnią kromką chleba z biedniejszymi od siebie. Autorka gdzieś pomiędzy wierszami wskazuje dzieciom wartości, które powinny znać i praktykować.

"Wtedy nauczyłyśmy się z Rózią, że w każdym narodzie są dobrzy i źli ludzie."

Dorośli zauważą w tej historii również znaczącą rolę kobiet, które swoim zachowaniem udowadniają, że warto sobie pomagać i tym samym ułatwiać życie ogółu a nie jednostki.

To historia pozwalająca spojrzeć na kontakty międzyludzkie i różnice kulturowe oczami dziecka.

Wysiedleni to książka prezentująca sytuację Żydów, Polaków i Ukraińców w czasie wojny. Cieszę się, że typowe zwroty wywodzące się z poszczególnych kultur zostały wyjaśnione, co pozwala na lepsze wejście w tę konkretną historię. Niestety pojawia się tu także dużo wątków, które mogą znużyć nie tylko dorosłego, ale i dziecko.

Dorota Combrzyńska-Nogala pokazuje najmłodszym...

Kolejna bardzo udana opowieść z tej serii, doświadczonej już w pisaniu opowieści wojennych Doroty Combrzyńskiej-Nogali. To pięknie i delikatnie napisana historia kilkuletniej Kazi, mieszkanki Gródka Jagielońskiego, wsi na terenie dzisiejszej Ukrainy. Autorce udało się uchwycić piękno codziennego życia i wydarzeń świątecznych w wielonarodowej społeczności. Opisała rytuały związane ze zmieniającymi się porami roku, świętami w różnych religiach, odkrywanie różnorodności otoczenia i zachwycenia nad nimi. Dzieci korzystały ze wszystkiego co otoczenie im ofiarowało.

Książka pokazuje, że dla dzieci sprawy są bardziej proste, bo albo się kogoś lubi i zabawę z nim, albo nie i nie jest istotne jakiej jest się wiary i narodowości. Różnorodność traktuje się jako zwyczajność, ale tym bardziej interesującą. Natężenie różnych rytuałów rozbudza ciekawość i zapełnia czas zmiennymi wydarzeniami. Opisane trzy lata przed wojną dają ogląd sytuacji i relacji międzyludzkich panujących wśród wielonarodowej społeczności.

Po wybuchu wojny w 1939 spokój i zaufanie zostaje zburzone. Nikomu nie trzeba ufać, jest głodno i chłodno, ludzie zabijają innych ludzi, co jest dla dzieci nie zrozumiałe. Nagle jedni znikają z dnia na dzień - Żydzi, przyjaciele stają się wrogami i bandytami - Ukraińcy, inni nie chcianymi uzurpatorami - Polacy. Wojna to zło, które dzieci jakoś starają spacyfikować, zamalować, ubarwić. Mimo strachu dzieci starają się wymyślać jakieś zabawy, które dadzą namiastkę normalności i radości.

Po zakończeniu wojny, nie pytani o zdanie a tym bardziej zgodę zostają przesiedleni na tereny zamieszkiwane do tej pory przez Niemców. Zimą w bydlęcych wagonach jadą w nieznane. Zastają tam ludzi mówiących niezrozumiałym językiem, przerażonych, ale dobrze wyposażonych w domostwa, sprzęty rolnicze. Dzieci znowu nie zważają na bariery językowe, kulturowe i wyznaniowe próbują zakolegować się z rówieśnikami, poznać ich zabawy, język, zwyczaje. Ludzie starają się jakoś zrozumieć sytuację innych, zwłaszcza kobiety pomagają i zostają wspomożone, rozumieją gnębiące ich rozterki strachy o dzieci, rodzinę, zdrowie, byt codzienny.

Czas leczy rany, ludzie przyzwyczajają się do nowych okolicznościach, w tych starszych zostają zadry, pamięć, wspomnienia, w tych młodszych codzienność wymusza racjonalne działania dla rodziny, zaś dzieci najszybciej przyjmują nowe i zżywają się z nowym miejscem, które staje się po prostu ich kolejnym domem.

To trudne doświadczenia Polaków dla których po wojnie decyzją innych zabrakło miejsca w ich wsi, mogli albo zmienić narodowość albo dom. Przeżycia trudne, niebezpieczne a czasem traumatyczne, ale opisane w ciekawy sposób, aby dzieci miały obraz sytuacji i zrozumiały minione wydarzenia. To książka o czasach minionych, ale opisana współczesnym językiem i opowiedziana barwnymi ilustracjami, w sam raz na omówienie w szkole albo w domu.

Kolejna bardzo udana opowieść z tej serii, doświadczonej już w pisaniu opowieści wojennych Doroty Combrzyńskiej-Nogali. To pięknie i delikatnie napisana historia kilkuletniej Kazi, mieszkanki Gródka Jagielońskiego, wsi na terenie dzisiejszej Ukrainy. Autorce udało się uchwycić piękno codziennego życia i wydarzeń świątecznych w wielonarodowej społeczności. Opisała rytuały...

Bardzo ciepła i ładnie opowiedziana historia Kazi, dziewczynki, która urodziła się przed II wojną światową na Kresach. Poznajemy tamten świat, relacje międzyludzkie, przenikanie się kultur, religii i narodowości, świat bogaty wielością obrządków i szacunkiem do innego człowieka. Powiedziałabym, że ta wizja jest nieco arkadyjska, myślę jednak, że w oczach dziecka tamten świat faktycznie był bez skaz, pełen bogactwa - ludzi, języków i tradycji.
Wojna zmienia wszystko, najpierw trzeba uważać na Ukraińców, potem zaczynają znikać Żydzi - wszyscy wiedzą, co się z nimi stało, ale nikt nie ma szans na to, żeby im pomóc czy zareagować.
Kolejne lata to przeprowadzka na Ziemie Odzyskane, trudne decyzje, które dzielą rodziny polsko-ukraińskie. Uczucia bohaterki są bardzo dobrze opisane, można wręcz poczuć tęsknotę i żal za stratą. A potem następuje powolne przystosowanie się do nowych warunków i nowych krajobrazów.
Historia warta jest przeczytania i poznania.
Moim zdaniem książka idealna na lekturę szkolną.
Żal, że nikt nie bierze takich współczesnych opowieści pod uwagę.

Bardzo ciepła i ładnie opowiedziana historia Kazi, dziewczynki, która urodziła się przed II wojną światową na Kresach. Poznajemy tamten świat, relacje międzyludzkie, przenikanie się kultur, religii i narodowości, świat bogaty wielością obrządków i szacunkiem do innego człowieka. Powiedziałabym, że ta wizja jest nieco arkadyjska, myślę jednak, że w oczach dziecka tamten...

Trudno ocenić książkę dla dzieci,a czy dzieci teraz czytają cokolwiek poza świadomości z fb

Trudno ocenić książkę dla dzieci,a czy dzieci teraz czytają cokolwiek poza świadomości z fb

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam