Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mocny zbiór opowiadań, chociaż nierówny. Mi akurat te opowiadania się nie podobały, ponieważ były dla mnie zbyt mocne, dosadne, momentami obrzydliwe i odpychające. To nie jest moja estetyka. Niektóre opowiadania, zwłaszcza dwa ostatnie były ciut lżejsze. Na pewno są to takie historie, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym i dają szerokie pole do interpretacji i myślę, że każdy czytelnik inaczej będzie je odbierał. Bardzo dużo jest tutaj symboliki, za którą można podążać lub nie, na pewno są to takie opowiadania, które wdzierają się do mózgu i tam zostają. Niestety, u mnie górę wzięła moja wrażliwość na pewne obrazy, dlatego nie mogę wyżej ocenić tego zbioru. Rozumiem przesłanie, rozumiem zamysł autorki - polecam również przeczytać notę dla czytelników od autorki, ale fanką nie jestem i nie będę. Dla mnie było zbyt mroczno, zbyt dziwacznie i zbyt metaforycznie. Chociaż w głowie zostaną na długo.

Mocny zbiór opowiadań, chociaż nierówny. Mi akurat te opowiadania się nie podobały, ponieważ były dla mnie zbyt mocne, dosadne, momentami obrzydliwe i odpychające. To nie jest moja estetyka. Niektóre opowiadania, zwłaszcza dwa ostatnie były ciut lżejsze. Na pewno są to takie historie, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym i dają szerokie pole do interpretacji i myślę,...

Świetnie się bawiłam na tej książce. Polubiłam bohaterów, zwłaszcza Wesa, a kciuki tak zaciskałam, że aż bolało :) Może to był dobry moment na tą książkę? Po kilku nieudanych tytułach i trudnych lekturach, potrzebowałam odskoczni i znalazłam ją w książce Lynn Painter. Sięgnę po inne książki tej autorki, bo chyba znalazłam swoją strefę komfortu :) Książka napisana jest fajnym językiem, zabawnie, dialogi między bohaterami bardzo naturalne, takie dogryzanie, ale bez chamstwa i złośliwości (ba, i bez przekleństw! da się? da ;) ). Czasami zaśmiewałam się w głos, a czasami łezka się zakręciła. Czasami się wkurzałam na bohaterów, zwłaszcza Liz. Książkę przeczytałam w jeden dzień. Świetna rozrywka.

Świetnie się bawiłam na tej książce. Polubiłam bohaterów, zwłaszcza Wesa, a kciuki tak zaciskałam, że aż bolało :) Może to był dobry moment na tą książkę? Po kilku nieudanych tytułach i trudnych lekturach, potrzebowałam odskoczni i znalazłam ją w książce Lynn Painter. Sięgnę po inne książki tej autorki, bo chyba znalazłam swoją strefę komfortu :) Książka napisana jest...

Bardzo rozczarowujący zbiór opowiadań, a 3 gwiazdki za opowiadania, które autentycznie mi się podobały i które wyróżniały się na tle innych, np. opowiadanie Zuzanny Sus, Przemysława Corso czy Katarzyny Czajki-Kominiarczuk, Piotra Mąki. Niektórzy autorzy autentycznie mnie zaciekawili i będę śledzić ich twórczość, ale raczej są to pojedyncze przypadki. I tym bardziej jestem zła, ponieważ miała to być "cegiełka" na WOŚP, więc wydawało mi się (również po opiniach na LC), że to będą naprawdę warte uwagi opowiadania. No więc nie są. Większość opowiadań jest poprawna, ale niczym się nie wyróżniająca,ot taka zwykła, np. Marcina Mortki czy Jakuba Małeckiego - opowiadania dobre, ciekawe i tyle, po prostu czuję niedosyt, bo wiem, że tych autorów stać na o wiele więcej. Mimo wszystko jednak najwięcej zastrzeżeń mam do twórców internetowych, youtubowych i instagramowych, którzy zajmują się polecaniami książek i recenzują je dla widzów. I owszem wiem, że nie zawsze ten, kto o książkach mówi, książki powinien pisać. Dostaliśmy kilka opowiadań, które są tak wtórne, że aż boli, wzięte z filmów amerykańskich, np. Alberta ci doradzi (jakbym oglądała amerykański film o licealistach, nawet mam przed oczami konkretne sceny) lub GuideofThe?Past (tutaj oprócz krótkiej, przewidywalnej historii dochodzi baaaardzo słaby język), czy Tego nie było w planach, w którym autorka stara się być drugą Witkiewicz i Jadowską w jednym i znowu miałam wrażenie, że ja już to znam. I tak, ja wiem, że ciężko o oryginalność, bo można powiedzieć, że wszystko już było, ale jeżeli czytam coś i mam wrażenie deja vu, i mam wrażenie, że autor skopiował z amerykańskich filmów czy seriali to jednak mówię "nie". Ale szczytem wszystkiego było opowiadanie Oszczędności. No, jeżeli ktoś chce czytać co drugie słowo "gówno" i różne odmiany tego rzeczownika, przeróżne przekleństwa rzucane w każdym zdaniu, niesmaczne żarty i obrażanie ludzi, to proszę bardzo. Sens tego opowiadania absolutnie został przyćmiony wulgarnym, chamskim językiem. Fragment o kocie - nie, nie, nie. A zdanie "Stary nakręcił się jak Putin na Ukrainę" uważam wręcz za kpinę, absolutnie niestosowne, niesmaczne i niedopuszczalne. I poważnie, redakcja to puściła? No aż się zdziwiłam. Naprawdę rozumiem, że każdy ma różne poczucie humoru i to co śmieszy mnie, nie będzie śmieszyło kogoś innego i odwrotnie, ale chyba trzeba jednak w pewnych kwestiach zachować umiar, rozsądek i jakąś wewnętrzną wrażliwość i szacunek. I to mają być opowiadania na WOŚP? Spodziewałam się chyba czegoś innego, lepszego, bardziej doprecyzowanego. Czegoś, co będzie niosło rozrywkę, ale i jakieś wartości, skoro to ma wspierać taką akcję? Autorzy naprawdę mogli się bardziej postarać, bo mam wrażenie, że skoro na WOŚP to dadzą byle co, a czytelnicy i tak kupią, żeby wesprzeć akcję. A nie tak to powinno wyglądać wg mnie.

Bardzo rozczarowujący zbiór opowiadań, a 3 gwiazdki za opowiadania, które autentycznie mi się podobały i które wyróżniały się na tle innych, np. opowiadanie Zuzanny Sus, Przemysława Corso czy Katarzyny Czajki-Kominiarczuk, Piotra Mąki. Niektórzy autorzy autentycznie mnie zaciekawili i będę śledzić ich twórczość, ale raczej są to pojedyncze przypadki. I tym bardziej jestem...