Historie opowiedziane w tej książce są jak kapsuła czasu. Czuje się tamten czas, tamte zdarzenia. Pozycja warta uwagi.

Historie opowiedziane w tej książce są jak kapsuła czasu. Czuje się tamten czas, tamte zdarzenia. Pozycja warta uwagi.

Jedna z najlepszych pozycji z serii „Prawdziwe historie””. Obok niewyobrażalnych opisów mordów dokonanych przez banderowców piękne opisy przedwojennej, wieloetnicznej wołyńskiej wsi.

Jedna z najlepszych pozycji z serii „Prawdziwe historie””. Obok niewyobrażalnych opisów mordów dokonanych przez banderowców piękne opisy przedwojennej, wieloetnicznej wołyńskiej wsi.

Powieść historyczna, dokument, biografia, na faktach.

11 lipca 1943 rok . Wołyń. Krwawa niedziela.
Treść poświęcona rzezi wołyńskiej, ukraińskiemu barbarzyństwu, czystki etnicznej. Zadawana śmierć, a przedtem nieludzkie tortury za to ,że ktoś był Polakiem, Lachem.
Autorka odniosła się też do koszmaru , który również rozegrał się w Galicji Wschodniej.
Świadectwo dają i są narratorkami byłe dziewczyny , dziś starsze kobiety w podeszłym wieku , które przeżyły, cudem ocalałe z ukraińskiego ludobójstwa.
Anna Herbich odnalazła dziewięć bohaterek , które przeżyły to piekło i były naocznymi świadkami.
Daje im prawo głosu.
Kiedy to się działo miały po kilka, czy kilkanaście lat. Najmłodsza 5 lat, najstarsza 17 lat.
Na ich oczach puszczano z dymem całe wioski, pola, kościoły i mordowano w okrutny sposób całe rodziny. Bestialsko w sposób szczególny obchodzono się z kobietami w ciąży i niemowlakami. Gwałtom na kobietach nie było końca.
Janina, Teodora, Alfreda, Helena, druga Janina, Józefa, Rozalia, Zofia, druga Helena oto nasze bohaterki. Każdej z pań poświęcono osobny rozdział.
Wszystko co najgorsze przyszło nie od Niemców Hitlera, nie od Sowietów Stalina tylko od nacjonalistów ukraińskich ,takich jak banderowcy, upowcy czy wreszcie zazdrośni sąsiedzi.
To, że przeżyły to kwestia szczęścia i przypadku. Wspomniano też o dobrych Ukraińcach, którzy próbowali ratować Polaków. Nie wszyscy byli źli.

Panie relacjonują swoją spowiedź życia autorce począwszy od szczęśliwych chwil z dzieciństwa, po te wszystkie makabryczne zbrodnie. Dochodzą do czasów powojennych , wysiedleń na Zachód. Niezawładnięte żądzą zemsty i nienawiści pragnęły jednak żyć normalnie ,zakładać rodziny i rodzić dzieci.
Część z nich wypowiada się też na temat filmu Wojciecha Smarzowskiego ,,Wołyń’’, jakie wrażenie na nich wywarł. Twierdzą ,że film to tylko epizod, nawet nie jedna setna z tego co przeżyli Polacy, rzeczywistość była dużo, dużo gorsza.

Książka udokumentowana licznymi fotografiami bohaterek oraz członków ich rodzin, odbitkami dokumentów, zdjęciami osadników polskich na Wołyniu, folkloru wołyńskiego, starych widokówek z miasteczek i wsi.
Pozycja zawiera mapę przedwojennego województwa wołyńskiego, na której niektóre wioski już nie istnieją po doszczętnym spaleniu i wymordowaniu ludności.
Znajdziemy również kalendarium historyczne ,indeks osób i źródła ilustracji.

Porażająca, trudna, ciężka książka, za to bardzo wartościowa , bo prawdziwa, autentyczna.
Chwyta za serce, emocje i złość sięgają zenitu, pozostanie w pamięci na zawsze.
Każdy Polak powinien poznać historię i oddać w ten sposób chociaż hołd pomordowanym osobom.

Polecam tę kolejną książkę Anny Herbich jak i całą doskonałą serię.

Powieść historyczna, dokument, biografia, na faktach.

11 lipca 1943 rok . Wołyń. Krwawa niedziela.
Treść poświęcona rzezi wołyńskiej, ukraińskiemu barbarzyństwu, czystki etnicznej. Zadawana śmierć, a przedtem nieludzkie tortury za to ,że ktoś był Polakiem, Lachem.
Autorka odniosła się też do koszmaru , który również rozegrał się w Galicji Wschodniej.
Świadectwo dają i są...

Książka po przeczytaniu, skłania do refleksji.... Na pewno warto jest ją mieć na swojej półce. Szczerze mówiąc, ma w sobie coś... mimo bardzo trudnej tematyki chciałoby się do niej wrócić. Może spowodowane jest to stylem, w jakim została napisana. Polecam osobom wahającym się.

Książka po przeczytaniu, skłania do refleksji.... Na pewno warto jest ją mieć na swojej półce. Szczerze mówiąc, ma w sobie coś... mimo bardzo trudnej tematyki chciałoby się do niej wrócić. Może spowodowane jest to stylem, w jakim została napisana. Polecam osobom wahającym się.

Książka stanowi bardzo ważne i dramatyczne świadectwo polskich kobiet, którym udało się przeżyć rzeź wołyńską. O tych sprawach, w odróżnieniu od zbrodni Holokaustu, mówi się w świecie bardzo niewiele lub niemal wcale. Ich ofiary pokryte są ciszą i obojętnością świata. Kobiety w momencie krwawych wydarzeń były dziećmi lub nieletnimi nastolatkami. Najstarsza bohaterka miała w trakcie wydarzeń 17 lat. Każdy rozdział to historia jednej kobiety, jeden dramat, jedna rodzina, konsekwencje do końca życia. Lektura bardzo wciąga, napisana jest poprawnie, chronologicznie, bez chaosu. Mimo posiadania malutkiego dziecka przeczytałam ją w trzy dni. Każda historia jest drastyczna. Prawie każdej co mnie zszokowało towarzyszył piękny opis poprawnych, przyjacielskich, zgodnych relacji rodzin polskich i ukraińskich na Wołyniu, które zmieniły się drastycznie na skutek wojny. Nieliczna lektura na temat tych dramatycznych wydarzeń słowami Ocalałych. Szokujący opis zbrodni dokonywanych przez "swoich", sąsiadów, których większość tych ocalałych kobiet opisuje przed wojną jako przyjaznych i życzliwych, żyjących ze sobą zgodnie. Książka drastyczna, ku przestrodze, jak wojna, żądza zysku zmienia oblicza dawnych przyjaciół i najbardziej liczy się przynależność narodowa.

Książka stanowi bardzo ważne i dramatyczne świadectwo polskich kobiet, którym udało się przeżyć rzeź wołyńską. O tych sprawach, w odróżnieniu od zbrodni Holokaustu, mówi się w świecie bardzo niewiele lub niemal wcale. Ich ofiary pokryte są ciszą i obojętnością świata. Kobiety w momencie krwawych wydarzeń były dziećmi lub nieletnimi nastolatkami. Najstarsza bohaterka miała...

Nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Być może spodziewałam się czegoś innego. Przyznam, że zmęczyłam się czytając ją i nawet nie dokończyłam. Słaba pozycja.

Nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Być może spodziewałam się czegoś innego. Przyznam, że zmęczyłam się czytając ją i nawet nie dokończyłam. Słaba pozycja.

Przeczytalam ksiązkę, ciezko sie bylo odrwać od tych jakże tragicznych wspomnień. Każde kolejne pchało do przodu, czasem psychika zawodzila, serce cięzkie, wolniej biło. Nie jest to zbyt łatwy czas dla mnie, ale sięgnełam po tą trudną pozycję... Przyznam, ze wiele z tych wątków bylo mi znanych pobieżnie, nie znałam wspomnień. Jest mi tak niewyobrazalnie przykro.. chciałabym móc im wszystkim postawić znicz... A Ukraincy? Kazdy z nas ma swoje przemyslenia, wielu z nas pyta "czemu nie przeproszono w imieniu narodu ukrainskiego; czyzby oni naprawde uwazali, ze Polakom sie to nalezalo...? śmierć bestialska, smierc cywilów; kobiet, dzieci, starszych osob, niewinnych mezczyzn, głów rodziny.... Jak można to puscić płazem, udawać, ze tego nie bylo, mówić "to byly inne czasy"... kiedy nawet Niemcy bedacy tam zdumieni byli tym bestialstwem, choc sami zainspirowali UP-owców do takich czynów, to jednak... to okropne.
Ksiazka bardzo dobrze napisana, zebrane wspomnienia kobiet, wiele z nich mysle, ze juz nie zyje; ale ...ile jeszcze osób zyje z tamtych czasów? Kiedys spotkalam Pana, prosił zeby go poprowadzić przez osiedle, bo szukal kuzyna; w miedzyczasie nawiazala sie rozmowa; opowadal, ze rodzine stracil tam, na Wołyniu... bylam młoda, niezagłębiona w temat, wedzalam tylko, ze tam sie okrutna zbrodnia stała. Teraz czytam, slucham audiobooków, dowiaduje się co zawiodlo, jak moglo do tego nie dojsc... jak absurdalne sytuacje wyniknely i przez to zginelo tak wiele osób. To ksiązka, którą kazdy pownien przeczytac, a mlodziez - w szczegolnosci, z obowiazkowym komentarzem osoby dorosłej która by uspokoila emocje, bo takie są....
Mysle o sąsiadach za scianą; mysle nad ich korzeniami... mysle jaką edukację otrzymali, czego sie uczyli, jak - co mowiono im o Polakach ktorzy teraz udzielają im schronienia przed wojną na ich terytorium.
Tyle słów.

Przeczytalam ksiązkę, ciezko sie bylo odrwać od tych jakże tragicznych wspomnień. Każde kolejne pchało do przodu, czasem psychika zawodzila, serce cięzkie, wolniej biło. Nie jest to zbyt łatwy czas dla mnie, ale sięgnełam po tą trudną pozycję... Przyznam, ze wiele z tych wątków bylo mi znanych pobieżnie, nie znałam wspomnień. Jest mi tak niewyobrazalnie przykro.. chciałabym...

Przejmujące historie kobiet.

Przejmujące historie kobiet.

Przejmujące relacje ocalałych z Wołynia dostarczają nam wglądu w okrucieństwa, które miały miejsce w czasie tamtych wydarzeń.
Zbrodnie wołyńskie miały ogromny wpływ na ocalałych, zarówno w sferze fizycznej, jak i psychologiczne.
Pozostawiały ślady do końca życia.
Książka w sposób konkretny i rzeczowy opowiada historie kobiet, w większości dziewczynek jeszcze, które zostały ocalone.
Ciekawy wątek stanowią także bardziej współczesne wspomnienia dotyczace historii polsko-ukraińskiej po 2000 roku.
Niestety, mnie nasunął się wniosek: nie uczymy się na błędach...

Przejmujące relacje ocalałych z Wołynia dostarczają nam wglądu w okrucieństwa, które miały miejsce w czasie tamtych wydarzeń.
Zbrodnie wołyńskie miały ogromny wpływ na ocalałych, zarówno w sferze fizycznej, jak i psychologiczne.
Pozostawiały ślady do końca życia.
Książka w sposób konkretny i rzeczowy opowiada historie kobiet, w większości dziewczynek jeszcze, które...

Wstrząsające historie przepełnione ludzkimi tragediami i cierpieniem.

Wstrząsające historie przepełnione ludzkimi tragediami i cierpieniem.