Powieść historyczna,II wojna światowa, obozowa, dokument, biografia, na faktach, reportaż.


Treść poświęcona ostatnim ocalałym z największego na świecie ludobójstwa, masowej zagłady, kobietom z nakazem noszenia gwiazdy Dawida, tym , które przeżyły wojenną pożogę.
Świadectwo dają i są narratorkami byłe dziewczyny , dziś starsze kobiety w podeszłym wieku , które przeżyły. Książka wydana w 2020 roku.
Anna Herbich odnalazła siedem bohaterek , które przeżyły to piekło i były naocznymi świadkami.
Daje im prawo głosu. Wszystkie te kobiety mają jeden wspólny mianownik, są pochodzenia żydowskiego. Niczym nie zawiniły. Nikogo nie skrzywdziły. Miały pecha, że urodziły się w żydowskich rodzinach. Oto imiona bohaterek : Danuta, Krystyna, Zosia, Aleksandra, Agata, Inka, Niusia.
Kiedy to się działo miały po kilka lat. Najmłodsza Danuta urodzona w 1939 roku, najstarsza Joanna w 1930 roku.
Opowiadają swoje dzieciństwo, młodość i dorastanie.
Wspomnienia przywołują pamięć Polaków, którzy pomagali Żydom w ramach samodzielnej postawy oraz całych organizacji podziemnych. Zdarzali się też ci źli zwani ,,szmalcownikami’’, którzy szantażowali Żydów, donosili i wydawali ich Niemcom.
Nasze bohaterki przetrwały gehennę, pozbawione godności ukrywały się w piwnicach ,w skrytkach pod podłogami, u obcych. Przeżyły piekło w gettach, obozach koncentracyjnych, codziennie ocierając się o śmierć. Z kolei wyzwolenie związane z sowietyzacją przyniosło tylko gwałty, grabieże i mordy. Jednak przetrwały. Czasami jako jedyne z całej rodziny .
Po wojnie życie różnie im się ułożyło. Zostały Polkami , Żydówkami, również i chrześcijankami.


Książka udokumentowana licznymi fotografiami bohaterek oraz członków ich rodzin, fotografiami z tamtych czasów społeczeństwa, wydarzeń na ulicach, czy zdjęciami rysunków z dzieciństwa Sophii Kalsky, który podzielała ten sam los.

Znajdziemy również indeks osób i źródła ilustracji.

Książka jest dziedzictwem narodowym.
Porażająca, trudna, ciężka biografia, za to bardzo wartościowa , bo prawdziwa, autentyczna.
Chwyta za serce, emocje sięgają zenitu, pozostanie w pamięci na zawsze.
Każdy Polak powinien poznać tę historię i przekazywać z pokolenia na pokolenie, żeby już nigdy nie powtórzyła się więcej przez czyjąś chorą ideologię.

Polecam tę kolejną książkę Anny Herbich, jak i całą serię.

Powieść historyczna,II wojna światowa, obozowa, dokument, biografia, na faktach, reportaż.


Treść poświęcona ostatnim ocalałym z największego na świecie ludobójstwa, masowej zagłady, kobietom z nakazem noszenia gwiazdy Dawida, tym , które przeżyły wojenną pożogę.
Świadectwo dają i są narratorkami byłe dziewczyny , dziś starsze kobiety w podeszłym wieku , które przeżyły....

Kolejna książka autorki, która jeden rozdział książki poświęca na jedną bohaterkę i jej dramatyczną historię. Mamy tu historie ukrywających się Żydówek polskiego pochodzenia, którym udało się przetrwać dzięki dobrym Polakom czasy Holokaustu. Jest to opowieść o dobrych Polakach, Polakach nieoczywistych (co prawda pomagającym, ale jednocześnie źle traktujących ukrywające się osoby) i złych Polakach, którzy dla rządzy dość niskiego zysku (butelka wódki i kilogram cukru) byli gotowi skazać donosem całą rodzinę, w tym dzieci na śmierć. Kobiety przetrwały wojenną zawieruchę by dać późno świadectwo prawdy ocalałych.

Kolejna książka autorki, która jeden rozdział książki poświęca na jedną bohaterkę i jej dramatyczną historię. Mamy tu historie ukrywających się Żydówek polskiego pochodzenia, którym udało się przetrwać dzięki dobrym Polakom czasy Holokaustu. Jest to opowieść o dobrych Polakach, Polakach nieoczywistych (co prawda pomagającym, ale jednocześnie źle traktujących ukrywające się...

Fajna książka. Podoba mi się to, że nie jest to fikcja literacka a prawdziwe historie. Plus również za zdjęcia w książce, fajnie widzieć o kim się czyta :)

Fajna książka. Podoba mi się to, że nie jest to fikcja literacka a prawdziwe historie. Plus również za zdjęcia w książce, fajnie widzieć o kim się czyta :)

Przejmujące relacje ocalałych z holokaustu. Pełne cierpienia wyznania małych dziewczynek jak czasem za pomocą niebywałych zbiegów okoliczności udawało im się uratować przed śmiercią. Jak rodziny, bliscy a czasem zupełnie obcy ludzie ryzykowali swoje życie aby ocalić cudze...gwarantuję że łzy pociekną...

Przejmujące relacje ocalałych z holokaustu. Pełne cierpienia wyznania małych dziewczynek jak czasem za pomocą niebywałych zbiegów okoliczności udawało im się uratować przed śmiercią. Jak rodziny, bliscy a czasem zupełnie obcy ludzie ryzykowali swoje życie aby ocalić cudze...gwarantuję że łzy pociekną...

Jak najbardziej warto a nawet trzeba przeczytać.

Jak najbardziej warto a nawet trzeba przeczytać.

Wzruszająca powieść. Jest niedosyt, za krótka. Historia pokazująca prawdziwe realia, które ludzie ludziom zgotowali. A jednak głębokie człowieczeństwo jest zakorzenione w wartościach, które zbawiają ten świat od nieprawości, bylejakości i konformizmu.

Wzruszająca powieść. Jest niedosyt, za krótka. Historia pokazująca prawdziwe realia, które ludzie ludziom zgotowali. A jednak głębokie człowieczeństwo jest zakorzenione w wartościach, które zbawiają ten świat od nieprawości, bylejakości i konformizmu.

Nie mogę tej książki ocenić inaczej niż na 10.

Historie małych dziewczynek i ich rodzin, których szczęśliwe dzieciństwo przerywa wojna.
Skala okrucieństwa, śmierć na każdym kroku, zagrożenie za każdym zakrętem tego nie da się opisać, tego nie da się zrozumieć.

Bohaterki mówią też o ludzkich postawach, wśród Polaków i Żydów. Nie nam jest je oceniać, nie umiemy postawić się w ich sytuacji.

Co byś zrobił/a gdyby zapukała do Ciebie żydowska dziewczynka, wychudzona, zapłakana, po której chodzą wszy, a wiedziałbyś ze za pomoc tej dziewczynce grozi Tobie i Twojej rodzinie smierć???

Czytam aby pamiętać, czytam aby mówić, czytam aby to się nie powtórzyło

Nie mogę tej książki ocenić inaczej niż na 10.

Historie małych dziewczynek i ich rodzin, których szczęśliwe dzieciństwo przerywa wojna.
Skala okrucieństwa, śmierć na każdym kroku, zagrożenie za każdym zakrętem tego nie da się opisać, tego nie da się zrozumieć.

Bohaterki mówią też o ludzkich postawach, wśród Polaków i Żydów. Nie nam jest je oceniać, nie umiemy postawić się...

Prawdziwe reportaże / biografie ludzi, którzy ocaleli. Niezrozumiałe, niebywałe zbrodnie XX-wiecznych Europejczyków, sąsiadów.. Cóż Ci ludzie się wycierpieli, w imię czego?

Prawdziwe reportaże / biografie ludzi, którzy ocaleli. Niezrozumiałe, niebywałe zbrodnie XX-wiecznych Europejczyków, sąsiadów.. Cóż Ci ludzie się wycierpieli, w imię czego?

Ogromna wola przetrwania

Ogromna wola przetrwania

Historia siedmiu kobiet, które cudem ocalały z Holocaustu. Ciężko to w jakikolwiek sposób skomentować, bo czytelnik czuje się przytłoczony, zdruzgotany i rozbity wewnętrznie po przeczytaniu tych chwytających za serce relacji. Szok, niedowierzanie, bezsilność, wściekłość...

Mną najbardziej wstrząsnął fragment, w którym jedna z ocalałych opisuje jak żydowska matka musiała udusić poduszką swoje maleńkie dziecko, aby jego płacz nie zaalarmował Niemców, gdyż sprowadziłoby to nieszczęście na wszystkich ukrywających się w jakiejś skrytce Żydów. Bardzo przejmujące były opisy, gdy rodzice próbując ratować swoje dzieci od zagłady, przekazywali je w różne miejsca (do znajomych, do sióstr zakonnych, do obych osób, którym zapłacili za zajęcie się dziećmi) wiedząc, że sami zapewne zginą i więcej nie zobaczą już swoich bliskich. Sceny, gdzie wyrywano rodzicom dzieci aby na ich oczach je zastrzelić, bo przecież nieprzydatne w obozach pracy, gdyż za małe aby pracować. Wiele narodów ucierpiało wówczas z rąk Niemców, ale to co przeszli Żydzi to przechodzi ludzkie pojęcie...

Ocalałe kobiety nie pałają chęcią zemsty. Nie twierdzą, że cały naród niemiecki był zły. Jedna z nich stwierdziła nawet, że: "Nie mówmy więc o dobrych lub złych narodach. Mówmy o dobrych i zlych ludziach". I dotyczyło to w tamtym okresie wszystkich narodów uwikłanych w wojnę. Mnie najbardziej przerażało postępowanie tak zwanych szmalcowników. Cóż to były za kanalie, które polowały na Żydów w celu uzyskania korzyści majątkowych. Jednej z opisywanych tu kobiet tak utrudnili życie, że w pewnym momencie straciła już ochotę aby walczyć dalej o swoje ocalenie, o polepszenie własnego losu. Wiele osób było przez nich zaszczutych i zastraszonych do tego stopnia, że tracili chęć życia.

Z dużym zainteresowaniem przeczytałam też o kobiecie (Niusia),która była na liście Schindlera i pomagała reżyserowi, Spielbergowi przy ustalaniu szczegółów historycznych związanych z filmem opartym właśnie na tych wydarzeniach.

Dopełnieniem tych niezwykle interesujących i przejmujących opowieści są unikatowe fotki zarówno sprzed wojny, z wojny oraz fotki tych kobiet w czasie teraźniejszym. Bohaterki książki przekazały niezwykle cenne świadectwo tamtych czasów. Coraz więcej z nich odchodzi z tego świata, dlatego należy docenić to, że są jeszcze ci ostatni świadkowie, którzy na potrzeby książki wrócili do bolesnych wspomnień i opowiedzieli nam o swoich przeżyciach. Ja mogę powiedzieć tylko jedno: CZEŚĆ I CHWAŁA BOHETROM, a książkę polecam ku pamięci i ku przestrodze.

Historia siedmiu kobiet, które cudem ocalały z Holocaustu. Ciężko to w jakikolwiek sposób skomentować, bo czytelnik czuje się przytłoczony, zdruzgotany i rozbity wewnętrznie po przeczytaniu tych chwytających za serce relacji. Szok, niedowierzanie, bezsilność, wściekłość...

Mną najbardziej wstrząsnął fragment, w którym jedna z ocalałych opisuje jak żydowska matka musiała...