Miesiąc temu wpadłem przypadkiem na "Miasto Śniących Ksiażek" od tamtej pory stałem się istnym łowcą książek, głównie tych mówiących o Camonii. W sumie nie miałem większego wyboru. Dlaczego?

Bo książka jest powalająca. Zaczęła się dość topornie - pierwszoosobowa narracja - pomyślałem - nic dobrego. Pierwsze strony szły trochę pod górkę. Opis kalafiora błękitnego i śmierci Tokarza Sylab zawarte na pierwszych stronach, nie zapowiadały tego co miało stać się dalej. Dalej. Rękopis, który zmienia życie na zawsze. Podróż do miasta książek... w sumie od przekroczenia granic Księgogrodu wszystko się zaczyna. Niesamowita atmosfera zbudowana cudnym opisem, pełnym drobnych szczegółów, zapachów, dźwięków. Książka dosłownie przenosi Księgogrodu. Opisuje szczegóły, szczególiki, nie zajmując się ogółem, przy czytaniu nagle zdałem sobie sprawę, że właśnie przez takie opisy powstał w mojej głowie pełen obraz wielkiego tętniącego miasta - pełen opowieści o łowcach książek, zaginionych cennych egzemplarzach, mrocznych buchemicznych eksperymentach, legend o Czarnym Człowieku. Nie sposób opisać tych drobnych szczegółów składających się na tę wielką mozaikę jaką jest Księgogród. Prawdę mówiąc odpłynąłem dopiero na rozdziale o Koncercie Trąbuzonowym. Był niesamowity, jak z resztą każdy kolejny rozdział.

Atmosfera stworzona już przed zejściem do mrocznych książkowych podziemi była już i tak gęsta, więc można sobie tylko wyobrażać co się stanie gdy zejdzie się pod ziemię! Wszystko się potęguje! Hildegunst do tej pory jedynie czytał o Niebezpiecznych Książkach - teraz czytał je same, zamiast czytać o nich. Czytał sporo o łowcach Książek - kilku spotkał. Czytał o Królu Cieni i nie wiedział czy przesłanki o jego istnieniu miał traktować poważnie. No ale pod ziemią spotkało go wszystko o czym czytał i nawet znacznie więcej! Harpiry! Pająxxxxy! Buchlingi! I dużo, dużo więcej! Nie ma żartów! Podziemna część książki porywa niesamowicie! Staje się ciekawsza i coraz bardziej cudaczna z każdym kolejnym rozdziałem.

Podsumowując, idealne wprowadzenie do świata Camonii, książka niemalże nieskazitelna, wzorcowo porywająca. Po przeczytaniu jej nie miałem żadnego wyboru - nabycie "Kota Alchemika" i "Rumo" było tak oczywiste jak kupno biletu na przejazd autobusem - grzech nie upolować tak cudacznych i cudnie wydanych książek.
Cóż teraz zakładam maskę łowcy książek i niczym Kolofonus Deszczblask ruszam na poszukiwania "13 i pół życia Kapitana Niebieskiego Misia" - chyba jedynej brakującej w mojej kolekcji opowieści z Camonii.

Miesiąc temu wpadłem przypadkiem na "Miasto Śniących Ksiażek" od tamtej pory stałem się istnym łowcą książek, głównie tych mówiących o Camonii. W sumie nie miałem większego wyboru. Dlaczego?

Bo książka jest powalająca. Zaczęła się dość topornie - pierwszoosobowa narracja - pomyślałem - nic dobrego. Pierwsze strony szły trochę pod górkę. Opis kalafiora błękitnego i śmierci...