Opowiem dzisiaj o niezwykłym projekcie Wydawnictwa Chatulim. Ula Orlińska-Frymus stworzyła opowieść ilustrowaną przez Monikę Kreft i przetłumaczoną przez Małgosię Underwood. Wydawnictwo Chatulim wydało ją w kwadracie zamkniętym w barwy smutne i głębokie, skłaniające do oddawania się tej opowieści w ciszy i uwadze.
⁣⁣
"Dziadko" to "opowiastka autobiograficzna" spisana słowami, które wtedy, w czasach przywołanych, musiałaby wypowiedzieć mała Ula. To opowieść o dziadku, który nosi w sobie przeszłość. I tę przeszłość, choć schowaną za woalem socjalistycznej, bardzo realnej i namacalnej teraźniejszości, zdaje się z dziadka wydobywać każdy cień, każda mijana postać, każda malina zjedzona w towarzystwie "kolumny Żydków biednych, chudych".⁣⁣
⁣⁣
"Dziadko był starym rabinem. Był tak stary, że pamiętał nawet samego PANA BOGA". Ale był też chłopcem, co na strychu się chował u ojca sędziego i macochy, co w świat poszedł by granaty we Lwowie nosić, i co do pociągu wsiadł. Tego, za którym w Holandii jeden spóźniony biegł. "Tak mu się chciało przez komin." ⁣⁣
⁣⁣
Zderza się w tej niewielkiej książce wspomnienie ze wspomnieniem, zza pleców rowerowych wycieczek i działkowych rozmów wychylają się wizje, które trzeba spisać lub choćby z plasteliny komunistycznej ulepić tamten świat, szaro-bury okrutną prawdą. Słowami dziecka zostawić trzeba na dorosłość jej samej i innym, nam.⁣⁣ ⁣⁣ Wydawnictwo Chatulim poszło w świat z tą krótką, wyrwaną z pamięci opowieścią. Nadało jej kształt, ubrało w wyobraźnię, otwarło na oścież. Słownik z ważnymi nazwami u końca. Każda kartka polska i angielska. A przewraca się je niczym stronice starych manuskryptów, niczym relikwię przeszłości podaną tak pięknie i tak boleśnie, że nie odchodzi dniami, tygodniami. ⁣⁣
Niebywałe... ⁣

Opowiem dzisiaj o niezwykłym projekcie Wydawnictwa Chatulim. Ula Orlińska-Frymus stworzyła opowieść ilustrowaną przez Monikę Kreft i przetłumaczoną przez Małgosię Underwood. Wydawnictwo Chatulim wydało ją w kwadracie zamkniętym w barwy smutne i głębokie, skłaniające do oddawania się tej opowieści w ciszy i uwadze.
⁣⁣
"Dziadko" to "opowiastka autobiograficzna" spisana...

Przepiękna książka dla dorosłych i dzieci. Znakomity pretekst do rozmowy o wojnie, Holokauście, kulturze żydowskiej, o byciu innym. To także wspaniała opowiastka o relacji pomiędzy dziadkiem i wnuczką na tle peerelowskiego miasteczka. Do tego wszystkiego przepiękne ilustracje, o których można rozmawiać i którym można się przyglądać w nieskończoność.

Przepiękna książka dla dorosłych i dzieci. Znakomity pretekst do rozmowy o wojnie, Holokauście, kulturze żydowskiej, o byciu innym. To także wspaniała opowiastka o relacji pomiędzy dziadkiem i wnuczką na tle peerelowskiego miasteczka. Do tego wszystkiego przepiękne ilustracje, o których można rozmawiać i którym można się przyglądać w nieskończoność.

„Dziadko” to utwór który w małej ilości tekstu zawiera ogromną ilość treści.

Powiastka – jako forma literacka zawsze kojarzyła mi się z utworem który próbuje sprzedać mi z góry narzuconą postawę moralną lub filozofię. Wiecie o co chodzi: fabuła, świat przedstawiony, bohaterowie to wszystko miało stanowić ilustrację określonej tezy.

Już w trakcie czytania „Dziadka” pomyślałem sobie- Zaraz! To nie powiastka! To antypowiastka. Mamy tutaj oczywiście bohaterów, świat ale wszystko opisane jest w tak plastyczny sposób, że postawę oraz filozofię narzucić MUSIMY sobie sami.

Krótko: wspomnienia i historia dziadka żyda oczami małej dziewczynki. W tle mamy przedwojenne granice polski, dawny miks kulturowy, szarość i smutek komunizmu.
Pod, zdawać by się mogło nieco infantylnymi zdaniami, kryje się treść która kruszy serce, staje gulą w gardle i najgorsze: zmusza do przemyśleń(kto teraz czyta książki które zmuszają do myślenia?!).
Każdą wspaniale zilustrowaną stronę możemy interpretować na kilka sposobów – a mimo to w głębi pozostaje nieprzyjemne uczucie, że jednak coś pomineliśmy.

Nie napiszę, że ta książeczka jest próbą rozliczenia (z tożsamością, z żydami, z komuną, z przeszłością etc.),uważam że każdy odpowie sobie sam, w głębi serca – o czym jest ten utwór. I zawsze będzie mieć rację.

„Dziadko” to utwór który w małej ilości tekstu zawiera ogromną ilość treści.

Powiastka – jako forma literacka zawsze kojarzyła mi się z utworem który próbuje sprzedać mi z góry narzuconą postawę moralną lub filozofię. Wiecie o co chodzi: fabuła, świat przedstawiony, bohaterowie to wszystko miało stanowić ilustrację określonej tezy.

Już w trakcie czytania „Dziadka”...

https://dajprzeczytac.blogspot.com/2018/09/dziadko-powiastka-autobiograficzna-ula.html

https://dajprzeczytac.blogspot.com/2018/09/dziadko-powiastka-autobiograficzna-ula.html