Kevin Hearne – autor, którego bardzo dobrze znam. Jego Kroniki Żelaznego Druida wprowadzały uśmiech na moją twarz niejednokrotnie, dostarczały dobrej zabawy i rozrywki, zwłaszcza pierwsze tomy. Tutaj dostajemy coś zupełnie innego. Nie jest to już humorystyczne urban fantasy, ale ogromna rozbudowana księga z zupełnie nowym światem stworzonym przez autora, który był ciekawy, miał to coś w sobie i na pewno go zapamiętam. Co więc poszło nie tak, że oceniam tylko na siedem? Forma i kilka niedociągnięć logicznych, o czym dokładnie w dalszej części opinii.

Pan Hearne maluje nam świat sześciu nacji, gdzie każdy zwykły człowiek może stać się Poszukiwaczem, poddać próbie i zostać błogosławionym, czyli posiąść kennig, moc różnego typu w zależności od nacji i próbie, jakiej się poddało. Ale wszystko ma swoją cenę. Jeśli zostaniesz Poszukiwaczem, to albo zostaniesz pobłogosławiony, albo zginiesz. Nie każdy więc ma odwagę spróbować. Wszystko toczy się w tym świecie normalnym tempem, dopóki nie dochodzi do najazdu olbrzymów i to w dodatku takich, których nikt wcześniej na oczy nie widział. Czyżby świat był większy niż początkowo zakładano?

Wszystko ładnie i pięknie autor sobie wymyślił. Uwielbiam moce związane z żywiołami, chyba od czasu kiedy oglądałam w dzieciństwie Kapitana Planetę, dlatego dałam się porwać i wciągnąć w stworzony świat z wielka przyjemnością. Dostałam też interesującą, rozbudowaną opowieść, wielu świetnych bohaterów, z których zwłaszcza Nel, Abhi i Tallynd skradli moje serce. Były momenty silnych wzruszeń, kilka zaskoczeń, powinnam być całością zachwycona, ale nie byłam w tak wielkim stopniu, głównie przez formę opowieści. Mianowicie bard snuje swoją opowieść na bazie dzienników postaci, czy też tego co od nich zasłyszał i tak nawiązuje się akcja. Nie specjalnie mi to przypadło do gustu, dodatkowo spowodowało kilka błędów logicznych – bard opowiada całą historię do końca na podstawie dziennika, chociaż takowa nie miała prawa zdążyć się w owym dzienniku znaleźć. Do tego jeszcze postać samego barda i Dervana oraz wątki z nimi związane, które były mocnym zapychaczem całej historii, nic specjalnego nie wniosły póki co do opowieści, spowalniały tylko tempo rzeczy ciekawych, które działy się w książce. Inna sprawa - poświęcenie czasu i energii na zrozumienie mowy olbrzymów, specyficznej, z inną składnią, a potem podczas rozmów z olbrzymami składnia już jest normalna. Kilka takich bzdur, które odbierały przyjemność z czytania całości.

Ale za sam świat, system magii, bohaterów… dałabym dziewięć. Ale niestety. Z chęcią przeczytam jak ta historia potoczy się dalej. Mimo wszystko polecam, bo to było interesujące.

Kevin Hearne – autor, którego bardzo dobrze znam. Jego Kroniki Żelaznego Druida wprowadzały uśmiech na moją twarz niejednokrotnie, dostarczały dobrej zabawy i rozrywki, zwłaszcza pierwsze tomy. Tutaj dostajemy coś zupełnie innego. Nie jest to już humorystyczne urban fantasy, ale ogromna rozbudowana księga z zupełnie nowym światem stworzonym przez autora, który był ciekawy,...