Ile jest warte ludzkie życie? To pytanie, które z urzędu powinno znaleźć się w szufladce z napisem „zbiór myśli nielogicznych”. No bo w jaki sposób można wycenić czyjś żywot? Okazuje się niestety, co dobitnie potwierdzają karty historii, że człowiek niemal zawsze był traktowany jak towar. Na dodatek często poupychany gdzieś na niższych półkach, pod wyrobami ze złota, czy jedwabiu.
Zmieniają się czasy, zmieniają potrzeby. Może nam się wydawać, że nauczeni minionymi wydarzeniami staliśmy się ludźmi bardziej oświeconymi, świadomymi własnych wartości i możliwości. Nic bardziej mylnego. Cytując fragment pewnego kultowego artysty – Kazika: „(...) Tyle setek lat. Cele zawsze te same, tylko formy inne. I to mnie przeraża (...)”, nie sposób uciec od prawdziwości ów słów w odniesieniu do człowieka. Możliwości, jakie daje obecny świat, z rozwojem technologii oraz medycyny na czele, zostają skrzętnie wykorzystywane w niecnych praktykach, mających na celu spieniężyć ludzkie życie. Nie jest bowiem dla nikogo tajemnicą, że dziś kupić można niemal wszystko. Nawet ludzkie serce, czy nerkę...
Szczęśliwym zbiegiem okoliczności wpadła niedawno w moje ręce książka Zbigniewa Górniaka „Serce nr 62”. Radość tym większa, iż powieść została wydana przez samego autora (na zasadzie selfpublishingu), przez co miała niewielkie szanse by zaistnieć w mojej książkowej czasoprzestrzeni. Stało się jednak inaczej, dzięki czemu miałem możliwość zagłębienia się w mrocznej stronie współczesnego świata (w tym Polski), gdzie karty rozdają zrolowane lub ułożone w teczkach twarze na plikach banknotów. Drugi biegun stanowią zaś tzw. więźniowie sumienia, których „hoduje” się w Azji w jednym konkretnym celu: na części zamienne.
Witold Niemcewicz – jeden z najbogatszych Polaków, właściciel renomowanej firmy produkującej ekskluzywne jachty „Jagiellonian Wind”, ma niemal wszystko o czym może zamarzyć bogaty człowiek. Wszystko z wyjątkiem jednego: zdrowia. Jego serce odmawia bowiem dalszej współpracy. Jedynym wyjściem jest jak najszybszy przeszczep. W tym celu Niemcewicz wchodzi w układ z „Chirurgiem” – pośrednikiem, który ma mu dostarczyć nowy organ prosto z Chin. Machina szybko zostaje uruchomiona, a dawca wytypowany. Milionerowi daleko jednak do pełni szczęścia. Wszystko przez pewną aktywistkę Agnieszkę Wyrwał z organizacji zwalczającej handel organami „Legal Heart”, która zrobi wszystko aby powstrzymać „Chirurga” przed jego dalszą przestępczą działalnością. Czy wspomniałem, że dziewczyna jest też przy okazji porzuconą przed laty córką chorego Niemcewicza?
„Więzień nr 62” nie pozwala się wpisać w szablonowe, wychodzące jak spod sztancy sensacyjne powieści, które zalewają rodzimy rynek wydawniczy. Struktura opowieści jest niezwykle prosta, historia nie zaskakuje nagłymi zwrotami akcji, konsekwentnie dążąc do oczekiwanego finału. Boję się użyć słowa „przewidywalność”, by nie zostało ono odebrane w kategoriach wady. Tym bardziej, że w przypadku powieści pana Górniaka ów zabieg zdaje się być celowym zamysłem, pozwalającym czytelnikowi skupić się na emocjach bohaterów oraz wszystkim tym co dzieje się „pomiędzy”. Tutaj najmniejsza nawet myśl, prozaiczna sytuacja, czy zmiana lokacji prowadzi do swoistej kontemplacji chwili, natłoku myśli opisujących prozę życia bohaterów. Dzięki temu lepiej poznajemy ich motywacje, wspomnienia lat młodości, a także odkrywamy moralne rozterki, których w powieści nie brakuje.
Przedstawiony dysonans pomiędzy życiem w luksusie (wraz z jego licznymi przywilejami), a historią więźniów – dawców organów, których losy poznajemy we fragmentach scenariusza tworzonego przez Agnieszkę, daje mocnego światopoglądowego kopa, po którym wizja „cywilizowanego” świata musi ulec ponownej weryfikacji.
Czy można zapomnieć o własnej przeszłości? Czy pieniądze mają moc odkupienia win? Wreszcie, czy w parze za winą zawsze musi kroczyć kara? „Więzień nr 62” próbuje odpowiedzieć na te pytania. Oddajmy mu zatem głos... bo warto!

Ile jest warte ludzkie życie? To pytanie, które z urzędu powinno znaleźć się w szufladce z napisem „zbiór myśli nielogicznych”. No bo w jaki sposób można wycenić czyjś żywot? Okazuje się niestety, co dobitnie potwierdzają karty historii, że człowiek niemal zawsze był traktowany jak towar. Na dodatek często poupychany gdzieś na niższych półkach, pod wyrobami ze złota, czy...