Autora znam jeszcze z czasow gdy pisal do lokalnej gazety w Opolu. Trafne i zabawne wowczas felietony sledzilem z zapartym tchem. Spodziewalem sie tego samego po ksiazce. Gdy tylko dowiedzialem sie ze jest, bardzo chcialem ja przeczytac. Niestety to co kiedys pociagalo mnie u autora tzn. trafna ocena sytuacji, jezyk i humor gdzies zaginelo. Obawiam sie choroba alkoholowa autora mogla sie do tego przyczynic. Dla mnie to nie ten sam Gorniak co kiedys. Moze komus kto nie znal go z dawnych czasow ksiazka przypadnie do gustu. Dla mnie byla to katastrofa.

Autora znam jeszcze z czasow gdy pisal do lokalnej gazety w Opolu. Trafne i zabawne wowczas felietony sledzilem z zapartym tchem. Spodziewalem sie tego samego po ksiazce. Gdy tylko dowiedzialem sie ze jest, bardzo chcialem ja przeczytac. Niestety to co kiedys pociagalo mnie u autora tzn. trafna ocena sytuacji, jezyk i humor gdzies zaginelo. Obawiam sie choroba alkoholowa...

Zupełnie czegoś innego się po tej książce spodziewałam. Jednak w tym wypadku, pochylam głowę i bijąc się w piersi wołam "mea culpa". Kupiłam tę książkę, bo zachęciła mnie okładka, oraz ciekawy opis. Wciąż nie zawsze pamiętam, że opis najczęściej jest bardzo, na wyrost. Tym razem opis niemal się zgadzał z treścią, tylko ja nie dopatrzyłam się jednego maleńkiego słówka "w tle". Stąd, mea culpa.

Niestety, to co tutaj rzeczywiście jest tylko tłem, ja "widziałam", sądząc, chociażby po okładce i tytule jako sedno książki. Tak nie było i stąd moje rozczarowanie. Temat "hodowania" na części zamienne "więźniów sumienia" i ogólnie cały ten jakże poważny i coraz większy problem został doskonale rozmyty i rozmieniony na drobne. Stał się tylko minimalnie trywialnym przebąknięciem, zalanym potokiem seksualnych doznań i dąsań pewnej pannicy z wytatuowaną na szyi kotwicą Polski Walczącej.

Ani ta, jakby nie było, jedna z głównych postaci, ani jej chłoptaś, ani ich dialogi rodem z gimnazjum (chyba miało być zabawnie),nie przekonały mnie, ani do siebie, ani do książki. Żałuję, że ją kupiłam, chociaż może i to miało swoje dobre strony, bardziej i dokładniej będę czytać opisy, by już więcej nie przegapić maleńkich słówek w rodzaju, "w tle".

Zupełnie czegoś innego się po tej książce spodziewałam. Jednak w tym wypadku, pochylam głowę i bijąc się w piersi wołam "mea culpa". Kupiłam tę książkę, bo zachęciła mnie okładka, oraz ciekawy opis. Wciąż nie zawsze pamiętam, że opis najczęściej jest bardzo, na wyrost. Tym razem opis niemal się zgadzał z treścią, tylko ja nie dopatrzyłam się jednego maleńkiego słówka...

"Serce nr 62" Zbigniewa Górniaka porusza bardzo ważny temat traktujący o procederze handlu organami. Witold Niemcewicz producent luksusowych jachtów, jeden z najbogatszych Polaków, ma wszystka czego zapragnie. Jednak pomimo bogactwa jest bezradny wobec choroby serca, która wymaga przeszczepu. Honorowy biznesmen nie chce zajmować czyjegoś miejsca w kolejce tylko dlatego, że posiada duże wpływy i znajomości. Znajduje więc inny sposób, zamawia serce w Azji. W tym samym czasie Agnieszka Wyrwał znana dziennikarka i aktywistka należąca do organizacji "Legal Heart" stara się powstrzymywać nielegalny handel organami. Los niebawem skrzyżuje drogi tych dwóch osób.
Powieść przez wzgląd na wartości, jakie niesie daje do myślenia nad kruchością życia i skłania do refleksji nad kwestią przebaczenia we własnym życiu, porusza problemy natury etycznej.
Napisana wyjątkowym stylem, mądra książka, zostaje w pamięci na długo.

"Serce nr 62" Zbigniewa Górniaka porusza bardzo ważny temat traktujący o procederze handlu organami. Witold Niemcewicz producent luksusowych jachtów, jeden z najbogatszych Polaków, ma wszystka czego zapragnie. Jednak pomimo bogactwa jest bezradny wobec choroby serca, która wymaga przeszczepu. Honorowy biznesmen nie chce zajmować czyjegoś miejsca w kolejce tylko dlatego, że...

Historia Witolda Niemcewicza,który zostawia rodzinę,zapada na ciężką chorobę serca. Zalicza się do grona najbogatszych ludzi w Polsce poszukujący dawcy do przeszczepu.
Autor porusza także temat więźniów sumienia hodowanych w Chinach na tak zwaną wymianę. I w takim więzieniu znajduje się dawca przeszczepu serca nr 62 dla Witolda.
Czy dojdzie do wymiany ?
Lektura,która do samego końca trzyma w niepewności i zakończenie,którego się nie spodziewałam. "Serce nr 62" jest książka,którą bardzo polecam i zachęcam do przeczytania.

Historia Witolda Niemcewicza,który zostawia rodzinę,zapada na ciężką chorobę serca. Zalicza się do grona najbogatszych ludzi w Polsce poszukujący dawcy do przeszczepu.
Autor porusza także temat więźniów sumienia hodowanych w Chinach na tak zwaną wymianę. I w takim więzieniu znajduje się dawca przeszczepu serca nr 62 dla Witolda.
Czy dojdzie do wymiany ?
Lektura,która do...

Chyba ktoś sobie zrobił żarty z czytelnika. Większej bzdury w tym roku jeszcze nie czytałem. Ostrzegam, że wysoka ocena tej książki to nieporozumienie.

Chyba ktoś sobie zrobił żarty z czytelnika. Większej bzdury w tym roku jeszcze nie czytałem. Ostrzegam, że wysoka ocena tej książki to nieporozumienie.

To nie jest kryminał, to są wspomnienia i przebłyski wspomnień z lat 90tych w krajowym sosie. Zawiodłam się. Jeden punkt, bo język też nie jak z kryminałów i sensacji. Lepszy niż te przezroczyste linie dialogowe.

To nie jest kryminał, to są wspomnienia i przebłyski wspomnień z lat 90tych w krajowym sosie. Zawiodłam się. Jeden punkt, bo język też nie jak z kryminałów i sensacji. Lepszy niż te przezroczyste linie dialogowe.

przeczytalam tylko jakies sto stron. Jezyk fajny ,ale nic sie nie dzialo i lapalam sie na tym ze zaczynam bladzic myslami.

przeczytalam tylko jakies sto stron. Jezyk fajny ,ale nic sie nie dzialo i lapalam sie na tym ze zaczynam bladzic myslami.

hmmm... Książka na pewno zapada w pamięć .
Zgadzam się i z komentarzami ocen wysokich (temat, zagadnienie) jak i niskich (forma, język, akcja).
Warta przeczytania - moim zdaniem - żeby mieć swoje zdanie

hmmm... Książka na pewno zapada w pamięć .
Zgadzam się i z komentarzami ocen wysokich (temat, zagadnienie) jak i niskich (forma, język, akcja).
Warta przeczytania - moim zdaniem - żeby mieć swoje zdanie

hmm. niestety może to nie moja bajka. pomimo dobrze zapowiadajacej sie ksiazki skonczylo sie miernie. mierny jezyk, fabula. styl autora niestety mierno mierny.

hmm. niestety może to nie moja bajka. pomimo dobrze zapowiadajacej sie ksiazki skonczylo sie miernie. mierny jezyk, fabula. styl autora niestety mierno mierny.

rownie dobrze kot moglby przebiec autorowi po klawiaturze i nikt by nie zauwazyl roznicy.

rownie dobrze kot moglby przebiec autorowi po klawiaturze i nikt by nie zauwazyl roznicy.