Nie mogę z czystym sumieniem rzec, że książka nie wzbudziła we mnie, żadnych emocji, bo mimo wszystko można wczuć się w dramat, jaki spotkał ludzi, smutek i rozgoryczenie ojca, który próbuje za wszelką cenę chronić swojego syna, który dzień po dniu stawia czoło niebezpieczeństwom i przeciwnościom, byleby tylko znaleźć coś do jedzenia, nawet mimo ciężkiej choroby. Niestety, jak pewnie wyczuwacie w mojej opinii czai się duże ALE.

Nie wiemy nawet, co tak naprawdę jest tym dramatem. Możemy tylko domyślać się, że jest to postapokaliptyczny świat, wielokrotnie wspomniane zostaje, że coś się stało ze słońcem, jednak równie dobrze mogła to być wojna nuklearna, czy coś we wnętrzu ziemi. Nie ma ani wyjaśnień, ani nawiązania jakieś konkretnej akcji. Ojciec i syn po prostu ciągle idą, ciągle głodują i uzupełniają zapasy jak coś znajdą i idą dalej. Czasem wpadną na jakiś kanibali, czy złodziei, ale jest to chwila, opis na stronę, dwie i wracamy do motywu wędrówki.

Książka z pewnością jest warta przeczytania, bo w końcu w tematyce apokalipsy możemy zetknąć się z czymś innym niż opis zniszczeń, jakie się dokonały, a mamy bardziej wyobrażenie życia ludzi, którzy przetrwali. To zdecydowanie plus, więc polecam książkę dla ludzi lubujących się w tym motywie, ale ludziom cierpliwym, bo niestety książka nieco nudna.

Nie mogę z czystym sumieniem rzec, że książka nie wzbudziła we mnie, żadnych emocji, bo mimo wszystko można wczuć się w dramat, jaki spotkał ludzi, smutek i rozgoryczenie ojca, który próbuje za wszelką cenę chronić swojego syna, który dzień po dniu stawia czoło niebezpieczeństwom i przeciwnościom, byleby tylko znaleźć coś do jedzenia, nawet mimo ciężkiej choroby. Niestety,...