Pisanie, że dzieło zawiera ciekawy opis stosunków w Rosji, wachlarz charakterów i ich przygody i pogmatwane relacje byłoby truizmem, co do tego nie oczywiście wątpliwości. Chcę jednak zwrócić uwagę na rozdziały refleksyjne Autora, w których zawarł swoje zdanie na temat historiozofii, natury ludzkiej relacji do powinności i rozkazów itp. Przede wszystkim tu ujawnia się prawdziwe oblicze Tołstoja - nauczyciela, moralisty. W jego ujęciu najważniejsi dowódcy, władcy nie ważą w historii więcej niźli pospolici żołnierze wykonujący rozkazy, to oni są na równi odpowiedzialni za chaos wojenny, zniszczenia na trasie pochodu, pożogę. Każdy kto pociąga za spust, jest mordercą, nie ma dlań usprawiedliwienia. Okoliczności warunkują wolę, lecz ta do końca pozostaje wolna. Oprócz tego Autor poddaje krytyce sposób pisania historii, który nie tak bardzo się zmienił od czasów Pana z Jasnej Polany. Te rozdziały nie znajdują łatwego poklasku, ale warto je czytać i przemyśleć. Wobec tego oraz wspaniałych opisów, których nie ma u żadnego innego autora (nawet Rosjan!), wobec przenikliwości i atmosfery kreowanej w narracji, wypada tylko określić Lwa Nikołajewicza geniuszem literatury, a "Wojnę" najwybitniejszym dziełem literackim w historii.

Pisanie, że dzieło zawiera ciekawy opis stosunków w Rosji, wachlarz charakterów i ich przygody i pogmatwane relacje byłoby truizmem, co do tego nie oczywiście wątpliwości. Chcę jednak zwrócić uwagę na rozdziały refleksyjne Autora, w których zawarł swoje zdanie na temat historiozofii, natury ludzkiej relacji do powinności i rozkazów itp. Przede wszystkim tu ujawnia się...