Bardzo dobry finał bardzo dobrej serii.
Miałam wielkie nadzieje co do czwartego tomu Kwiatu Paproci i nie zawiodłam się. Półtorej doby spędzone z Gosią i resztą spółki było bardzo przyjemne.

W końcu tez otrzymujemy odpowiedzi na wszelakie pytania.
Nawet na to najważniejsze, kto jest ojcem Gosi ;) nie powiem, byłam zaskoczona. Chociaż autorka mogła nas potrzymać dłużej w niepewności.
Samo odkrycie tożsamości tatusia przez Gosię bardzo nietypowe. Zresztą, nie można się było spodziewać niczego innego ;)
Końcówka też jest bardzo emocjonująca, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw.

Udało mi się też w tej części tak definitywnie polubić Mieszka. Dłuuugo był dla mnie bohaterem - cudem, napisanym aby wzbudzać w czytelniczkach dreszczyk pożądania. Bo taki ach i och i taki magiczny. Nie, w końcu jest facetem, normalnym gościem a nie bożyszczem za dychę.

Mało mi było Jarogniewy, chętnie poznałabym całą jej historię, a nie tylko te urywki. Niby wszystko już zostało powiedziane, ale coś czuję że Baba Jaga miała wyjątkowo ciekawe życie.

Seria Kwiat Paproci nie jest równa. Ma mocniejsze momenty i lekkie upadki, ale mimo wszystko bardzo ją polubiłam. Dobrze czytało mi się o takiej alternatywnej Polsce. Przez nią polubiłam mitologię słowiańską i zaczęłam się bardziej interesować kulturą z jakiej w końcu pochodzimy.

Końcówka sugeruje że może być coś dalej. Już nie o Gosi, później. Liczę na to. Chociaż zakończenie jest też klamrą spinającą opowieść. Dzięki niemu to całość, w pewnym sensie krąg.

Będę wracać do Bielin. Nie raz, na pewno ;)

Bardzo dobry finał bardzo dobrej serii.
Miałam wielkie nadzieje co do czwartego tomu Kwiatu Paproci i nie zawiodłam się. Półtorej doby spędzone z Gosią i resztą spółki było bardzo przyjemne.

W końcu tez otrzymujemy odpowiedzi na wszelakie pytania.
Nawet na to najważniejsze, kto jest ojcem Gosi ;) nie powiem, byłam zaskoczona. Chociaż autorka mogła nas potrzymać dłużej w...