Anna Jurewicz

Książka posiada potencjał. Zarówno ten zaprzepaszczony, jak i taki z którego autorka w przyszłości może skorzystać. Książka ta ma sporo problemów przez które czytało się mi ją niczym fanfik. Tylko, że od pozycji wydanej i tak chętnie polecanej na Instagramie spodziewałam się czegoś więcej. Być może nie było dobrym wyborem by swoją (chyba pierwszą) książkę pisać z perspektywy pierwszej osoby. Wbrew pozorom to jeden z najcięższych sposobów jaki można wybrać i tu absolutnie się nie sprawdził (co pokazuje zakończenie książki, gdzie autorka zmienia sposób pisania na perspektywę trzecio osobową). Sama Róża nie jest postacią interesującą, żeby nie powiedzieć iż wręcz denerwująca. Niestety inne postacie też nie chwytają za serce. Może powodem jest właśnie to, że te osoby widzimy przez niezbyt ciekawą perspektywę Róży? Akcja bywa chaotyczna, czasami znika całkowicie i każe się czytelnikowi nudzić, by nagle przyjść i próbować na nowo nas sobą zainteresować. Co ważne. Jeżeli ktoś szuka w tej książce polskiego "Harrego Pottera" uprzedzam - tu go nie znajdziesz. Placówka naukowa na Łysej Górze mogłaby równie dobrze zostać wycięta z tej opowieści - nic byśmy nie stracili. To co powinno dodawać klimatu zostało potraktowane po macoszemu. Czemu więc pozycja dostała, aż 4 gwiazdki? Bo jak pisałam wcześniej, chcę wierzyć, ze kolejne części są ciekawsze. Że jest coś co zmaże ten niesmak po niespełnionych oczekiwaniach i nie dostarczeniu w ich miejsce niczego w zamian. Autorka na ostatnich stronach udowodniła że umie pisać... Mam więc nadzieję, że kolejne pozycje będą lepsze.