"Klasyczne przeciąganie liny" to zrobił ze mną autor. Chociaż klasyczne tu raczej w ogóle nie pasuje.

Niby chciałam odłożyć na chwilkę, a tu jednak nie...Ostatnia strona za mną.
Brawo - udało się, w książce został stworzony świat niedostrzegalny. Do końca nie wytypowałam sprawcy. Zagmatwane, pogmatwane, mętne i zawiłe, niepasujące, wszystko po to, by jak najbardziej dyskretniej i powolutku naprowadzać czytelnika na pewne domysły i podejrzenia.

"...ta nić ma gdzieś p........y kłębek".

Nieźle to wszystko zostało utkane.
Każdy z nas chętnie zagląda do książek, gdzie akcja toczy się jego w rodzinnym mieście lub w okolicach. Tak było w tym przypadku. 21 km od mojego miejsca zamieszkania w Parku Sieleckim (Śląsk, konkretnie Zagłębie) zostaje zamordowana Olga Adamczuk. Młoda nauczycielka. Na miejscu zbrodni, w kieszeni ofiary zostaje znaleziony kokon motyla. Pierwszy i niestety nie ostatni. Berger dodatkowo nie widzi żadnego motywu, wskazującego na popełnione okrucieństwo.

„..miejsce zbrodni, jest wizytówką, którą po sobie zostawiasz”.

Jako że mamy wiosnę to i motyle się muszą pojawić. Jakiś wysyp mamy tych motyli na rynku czytelniczym coś ostatnio:). Czy tylko ja mam takie wrażenie?

Adam Berger, miejscowy komisarz jest odpowiedzialny za śledztwo Olgi i kolejnych ofiar. Wraz z kolegą Sadowskim stara się uporządkować dochodzenie, w którym kolejne ofiary ni jak nie łączą się z pierwszym morderstwem.

"..za późno skojarzyłem fakty".

Póki co, wizyty u Alojza Tatarka, lepidopterologa (naukowiec zajmujący się badaniem motyli i ciem) nie wnoszą nic nowego i odkrywczego. Berger korzysta też niekoniecznie z legalnych źródeł informacji. Wiadomo, to się przydaje.

Z jakim skutkiem?

Adam prywatnie próbuje się dostosowywać do realiów, 2 lata temu w wypadku zginęła jego żona. Daje sobie czas na wznowienie i utrzymywanie życia rodzinnego z córką.
Ale, wracając do dochodzenia. Pierwszym podejrzanym jest były chłopak Olgi. Michał Bonin, z zawodu architekt, korzystający z usług adwokatki.
Akcja na przemian toczy się, z początku dla mnie z wyrwaną z rzeczywistości, wspólnie z postacią Tomasza Witkowskiego. Tu jest chaotycznie. Tu nic nie jest proste!
A jednak. Dwóch ludzi, dwa punkty widzenia.
Trzeba się skupić przy lekturze. Czasem to nic nie dało :). Thriller psychologiczny/kryminał debiutanta zamiesza każdemu w głowie. Przyznam dość trudna jest ta książka. Wabik na tego rodzaju thriller autorowi wg mnie się sprawdził.

Wstęp do książki poprzedza definicja schizofrenii. Przy czytaniu tej książki sama czułam się jak schizofreniczka!

Co jest motywacją sprawcy?

"W stalowych oczach obłęd ściął źrenice, były zimne, odsączone z treści".

"Dobro triumfuje, a gość zgnije w pace".

Czy da się to jakoś poskładać?

Podsumowując, dla mnie świetna książka. Mimo, że zawikłana, ale czy wszystkie powieści mają być proste i przewidywalne?

Ps. Nie odkładaj tej książki na później. Mogą razić dialogi, czy też dość mocny język. Ja nie miałam z tym najmniejszego problemu.

Przemysław Żarski jest absolwentem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Dziennikarz i specjalista ds. marketingu, od kilku lat pracuje w biurze prasowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego.

Dla autora: „chopie weź to napisz”! Czekamy na kolejną część.

"Klasyczne przeciąganie liny" to zrobił ze mną autor. Chociaż klasyczne tu raczej w ogóle nie pasuje.

Niby chciałam odłożyć na chwilkę, a tu jednak nie...Ostatnia strona za mną.
Brawo - udało się, w książce został stworzony świat niedostrzegalny. Do końca nie wytypowałam sprawcy. Zagmatwane, pogmatwane, mętne i zawiłe, niepasujące, wszystko po to, by jak najbardziej...