Świetna powieść obyczajowa. Gdy czytamy ją w czasach, gdy jesteśmy już po prezydenturze Obamy zdumiewa okrucieństwo z jakim traktowano ludność pochodzenia afrykańskiego zaraz po II wojnie światowej. Nie pomogły zasługi wojenne Ronsela, czołgisty walczącego pod rozkazami generała Pattona. Biali mieszkańcy małego miasteczka wykonali na nim wyrok karząc go za to, że miał syna z białą kobietą. Mimo, że w 1944 roku oficjalnie rozwiązano Ku Klux Klan a akcja powieści toczy się w Delcie Missisipi w 1946 roku. Powieść powstawała prawie siedem lat. Fabuła starannie przemyślana i dopracowana. Ciekawie ukształtowane postacie bohaterów: przedstawicieli białych plantatorów i afroamerykańskich dzierżawców, którzy traktowani są prawie jak niewolnicy. Książka nie ma typowych rozdziałów, są tylko relacje głównych bohaterów, którzy opisują nieraz te same wydarzenia ze swojego punktu widzenia. Początkowo akcja toczy się powoli, z czasem tempo przyśpiesza a zakończenie mnie zaskoczyło. Inicjator samosądu – stary McAllan – ginie. Kto go zamordował dowiedzą się ci, którzy po ten tytuł sięgną. Powieść aż kipi od emocji. Nie są to tylko emocje związane z nierównościami społecznymi, jest miłość, fascynacja mężczyzną, łamiąca wierność. W ciekawy sposób ukazano dążenie kobiet do coraz większej niezależności. Jamie McAllan i jego bratowa Laura to młodsze pokolenie białych, którzy już inaczej traktują afroamerykanów. Jamie podobnie jak Ronsel zmagają się z traumą uczestnictwa w wojnie jaką zwykle przeżywają żołnierze i ma świadomość, że to przez niego doszło do tragedii.

Świetna powieść obyczajowa. Gdy czytamy ją w czasach, gdy jesteśmy już po prezydenturze Obamy zdumiewa okrucieństwo z jakim traktowano ludność pochodzenia afrykańskiego zaraz po II wojnie światowej. Nie pomogły zasługi wojenne Ronsela, czołgisty walczącego pod rozkazami generała Pattona. Biali mieszkańcy małego miasteczka wykonali na nim wyrok karząc go za to, że miał syna...