Dziwne to jest . I nie jestem zachwycony.

Dziwne to jest . I nie jestem zachwycony.

Na początku troche chaotyczna, minie, zanim się rozkręca i człowiek połapie się o co w tym wszystkim chodzi. Autor ma dość specyficzną narrację, która nie zawsze mi przypada do gustu. Niemniej, stworzył fajny, choć nieco sztampowy kryminał. Nie spodziewajcie się jakiejś rewelacji, czegoś do tej pory niespotykanego. Bezdroża to jednak solidna rozrywka i tego odmówić jej nie można. Szybko pochłonąłem, czasu poświęconego na lekturę nie żałuję.

Na początku troche chaotyczna, minie, zanim się rozkręca i człowiek połapie się o co w tym wszystkim chodzi. Autor ma dość specyficzną narrację, która nie zawsze mi przypada do gustu. Niemniej, stworzył fajny, choć nieco sztampowy kryminał. Nie spodziewajcie się jakiejś rewelacji, czegoś do tej pory niespotykanego. Bezdroża to jednak solidna rozrywka i tego odmówić jej nie...

Czytałam tę książkę równocześnie ze Stalkerem Larsa Keplera i spokojnie można zrobić tabelkę zbieżności :) Tak wiele jest w nich podobieństw: oficjalne monotonne śledztwo plus śledztwo na własną rękę policjanta wykluczonego; policjant wykluczony ma dodatkowo "swojego" pomocnika; morderca ma związek z jakimś ośrodkiem leczącym zaburzenia; morderca okalecza kobiety, torturuje na końcu niestety zabija ( w Bezdrożach akurat matki synów); morderca ma wspólnika; aaaa i sposób w który kobiety są zabijane przypomina sprawy sprzed lat. Dlatego trudno mi ocenić tę pozycję (Stalkera zresztą za chwilę też),bo mam wrażenie kalki.

Czytałam tę książkę równocześnie ze Stalkerem Larsa Keplera i spokojnie można zrobić tabelkę zbieżności :) Tak wiele jest w nich podobieństw: oficjalne monotonne śledztwo plus śledztwo na własną rękę policjanta wykluczonego; policjant wykluczony ma dodatkowo "swojego" pomocnika; morderca ma związek z jakimś ośrodkiem leczącym zaburzenia; morderca okalecza kobiety, torturuje...

W mojej opinii książka nie miała akcji, nie "porwała mnie" i zakończenie było dość niejasne.

W mojej opinii książka nie miała akcji, nie "porwała mnie" i zakończenie było dość niejasne.

Osobiście uważam, że książka jest fatalna! Akcja rozkręca się bardzo powoli, właściwie można ją dostrzec dopiero na ostatnich stronach. Historia jest bardzo skomplikowana, tak naprawdę przez pierwsze 200 stron nie miałam pojęcia o co chodzi, kto jest bohaterem, w jakim czasie i gdzie toczy się akcja powieści... Samo zakończenie także było dość niezrozumiałe i nie wyjaśniało wielu wątków. Niestety bardzo się zawiodłam...

Osobiście uważam, że książka jest fatalna! Akcja rozkręca się bardzo powoli, właściwie można ją dostrzec dopiero na ostatnich stronach. Historia jest bardzo skomplikowana, tak naprawdę przez pierwsze 200 stron nie miałam pojęcia o co chodzi, kto jest bohaterem, w jakim czasie i gdzie toczy się akcja powieści... Samo zakończenie także było dość niezrozumiałe i nie wyjaśniało...

Dobra mroczna opowieść. Może nieco zbyt skomplikowana.

Dobra mroczna opowieść. Może nieco zbyt skomplikowana.

"Można się zastanawiać, czy ze wszystkich milionów gatunków zwierząt to nie my dzierżymy palmę pierwszeństwa, jeśli chodzi o nieludzkość."

Pierwszy tom wywarł na mnie ogromne wrażenie, przy drugim też bawiłam się mocno i satysfakcjonująco. Powieść charakteryzuje specyficzny i nietuzinkowy klimat mroku, frapujących niedopowiedzeń i zamglonych obrazów. Arne Dahl rewelacyjnie przykuwa uwagę do stron książki, umiejętnie sprawia, że wyobraźnia działa na najwyższych obrotach, za nic nie chce się wychodzić z ciągu snucia domysłów i przypuszczeń, jak bardzo byłyby szalone, to i tak nie w pełni dorównują pomysłowości autora. Nic nie jest takim, jaim się wydaje, śledzimy główny trzon scenariusza zdarzeń, podlegający wyjątkowo zaskakującym zwrotom akcji, jednocześnie zagłębiamy się w wyłaniające się z ciemności warstwy zagmatwanych tajemnic, kłamstw i manipulacji.

Szczególny styl narracji sprawia, że wszystko spowija gęsta śnieżna zasłona zadziwiających incydentów, wyjątkowo trudno przebić się przez mroźne oblicze mordercy, poznać nie tylko jego oficjalne motywy, ale przede wszystkim skrywane pobudki. W zamieci ściśle powiązanych ludzkich losów, początkowo do głosu dochodzą niewyraźne rozbrzmiewające echa przeszłości, z czasem przekształcają się w przerażająco wybrzmiewającą melodię szaleństwa i obsesji. Trzeba uważnie wsłuchiwać się w różnorodne barwy rozpisane dla bohaterów, pojedyncze słowa okazują się wskazówkami, zaś przypadkowe frazy podpowiedziami, w procesie docierania do prawdy. Atrakcyjne osobowości kluczowych postaci i ciekawe rysy drugorzędnych charakterów, stanowią rytm zagadki kryminalnej, zaś takty rozpisane są przez elementy cechujące gatunek thrillera.

Nie ma opcji, aby zabierać się za drugą odsłonę serii bez znajomości pierwszej, są tak mocno ze sobą powiązane, że rozerwanie wspólnych nici okazałoby się błędem. Trzeba od początku być w historii, aby w pełni cieszyć się poznawaniem, pozwolić akcji rozwinąć się we właściwym tempie, dać bohaterom odpowiedni czas na podejmowanie trudnych decyzji i brzemiennych w skutki działań. Zatem świadomie nie zdradzam nawet drobnych informacji dotyczących fabuły, niezbędne wskazówki zawarłam przy opisywaniu spotkania z "Pustkowiami". Z niecierpliwością wyczekuję możliwości zanurzenia się w trzecim tomie, na tak porywające i ekscytujące książki zawsze znajdę czas, wyjątkowo przyjemnie się je przeżywa, wciągają maksymalnie.

Bookendorfina.pl

"Można się zastanawiać, czy ze wszystkich milionów gatunków zwierząt to nie my dzierżymy palmę pierwszeństwa, jeśli chodzi o nieludzkość."

Pierwszy tom wywarł na mnie ogromne wrażenie, przy drugim też bawiłam się mocno i satysfakcjonująco. Powieść charakteryzuje specyficzny i nietuzinkowy klimat mroku, frapujących niedopowiedzeń i zamglonych obrazów. Arne Dahl rewelacyjnie...

Tom [3] Cykl; Sam Berger i Molly Blom.
___
Säpo zwraca się do Bergera o pomoc w odnalezieniu Aiszy Pachachi, porwana przez byłego agenta służb- Carstena. Celem takiego działania jest dotarcie do ojca dziewczynki. Starcie między Samem a Carsterem ma podkład osobisty, gra jednak toczy się o atak terrorystyczny...
Wszystko było by łatwiejsze do zrealizowania gdyby nie ciążące na nim zabójstwo, nie popełnił go lecz jest za ten czyn ścigany.
____
Ta książka aż kipi emocjami!
Cykl z nimi uliwelbiam równo z Chyłką. Pełno tajemnic, pytań a odpowiedzi pochowane w różnych zakątkach.
Jeśli temat ataków terrorystycznych, brak litości losu nad bohaterami, śmierći i pełno zagadek jest przez ciebie lubianych zapraszam do lektury!

Tom [3] Cykl; Sam Berger i Molly Blom.
___
Säpo zwraca się do Bergera o pomoc w odnalezieniu Aiszy Pachachi, porwana przez byłego agenta służb- Carstena. Celem takiego działania jest dotarcie do ojca dziewczynki. Starcie między Samem a Carsterem ma podkład osobisty, gra jednak toczy się o atak terrorystyczny...
Wszystko było by łatwiejsze do zrealizowania gdyby nie ciążące...

Jest koniec listopada. Powiało chłodem. Mróz ścina krew w żyłach. Nie, nie przesadzam. Ciemność nocy tak głęboka, że rozświetla ją tylko zorza polarna. Mroku duszy nawet ona nie rozjaśni. Wzrok poraża biel śniegu, który pokrył "Bezdroża". Rzucają się w oczy tylko ślady krwi.

"Coś większego niż pojedyncza komórka mózgu wybrało się na wycieczkę po zmrożonej czaszce"

Od narodzenia po śmierć gramy rolę, który wyznaczył nam los.

"Życie jest tylko przechodnim półcieniem..." ("Makbet")

Kim była kobieta, która śmierć ofiar liczyła podwójnie? Jaki bagaż tragicznych wspomnień dźwigała, że aż pragnęła konfrontacji z mężczyzną uosabiającym ojca? Potrzebowała, żeby ją potępił i próbował powstrzymać. Manipulacja w jej wykonaniu była tak potężna, że przypominała tresurę.

Sam Berger po powrocie do aktywnego życia widział jedyny sposób, żeby zatrzymać ciąg zbrodni.

"Ponownie opróżnić mózg, podłączyć go do ładowarki. A potem zacząć pamiętać.
Naprawdę pamiętać."

Arne Dahl jest kolejnym pisarzem, który próbował mnie przekonać, że trauma dziecka skutkuje agresją w dorosłym życiu. Trudno mi w to uwierzyć. Równie zadziwiający jest obraz funkcjonariuszy, którzy prowadzą swoje oddzielne, prywatne śledztwa. Brak współpracy
w śledztwie zdecydowanie utrudnia sensowne działania.

Druga część trylogii tego autora jest bardziej thrillerem niż kryminałem. To duża zaleta powieści "Bezdroża". Autor przedstawił swoich bohaterów jako normalnych, wrażliwych ludzi zdolnych do głębokich uczuć. To nie są tylko bezduszni policjanci czy agenci nastawieni wyłącznie na rozwiązanie sprawy. Naturalnie nie wszyscy są pozytywni. Pamiętam pewną sytuację, która wywołała u mnie mrowienie na karku, a za chwilę - uśmiech na twarzy. Pan Arne Dahl miał bardzo dobry pomysł na utrzymanie ciągłości z wcześniejszą powieścią "Pustkowia". Nie jestem zachwycony tą książką, ale mimo to polecam ją. Po prostu od dawna nie jestem wielbicielem literatury skandynawskiej.
Mimo to z zainteresowaniem sięgnę po "Głębię". Mroźny klimat "Bezdroży" na pewno wielu czytelnikom spodoba się.

Jest koniec listopada. Powiało chłodem. Mróz ścina krew w żyłach. Nie, nie przesadzam. Ciemność nocy tak głęboka, że rozświetla ją tylko zorza polarna. Mroku duszy nawet ona nie rozjaśni. Wzrok poraża biel śniegu, który pokrył "Bezdroża". Rzucają się w oczy tylko ślady krwi.

"Coś większego niż pojedyncza komórka mózgu wybrało się na wycieczkę po zmrożonej czaszce"

Od...

Dalszy ciąg perypetii detektywistycznego duetu : Berger i Blom.Kolejne śledztwo splecione nierozerwalnie z przeszłością.Można czytać niezależnie,ale braknie wtedy perspektywy i spojrzenia na minione wydarzenia.Jak na skandynawaDahl wykazał się niezwyłym temperamentem pisarskim.Polecam.

Dalszy ciąg perypetii detektywistycznego duetu : Berger i Blom.Kolejne śledztwo splecione nierozerwalnie z przeszłością.Można czytać niezależnie,ale braknie wtedy perspektywy i spojrzenia na minione wydarzenia.Jak na skandynawaDahl wykazał się niezwyłym temperamentem pisarskim.Polecam.