Kupiłam tę książkę w jakimś promocyjnym pakiecie. Okazało się, że to czwarta i ostatnia część jakiegoś cyklu. Stwierdziłam, że nie szkodzi i wzięłam się za czytanie ;)
Na początku szło mi dosyć opornie. Było strasznie dużo obcych nazwisk i wiele miejsc akcji. Nie mogłam się w tym połapać! Poza tym język wydawał mi się dziwny... jakby był bezpośrednio tłumaczony słowo w słowo, czy jakoś tak. Na szczęście "im dalej w las" tym czytało mi się lepiej. Do tego stopnia, że drugą połowę tej "cegiełki" przeczytałam w jeden dzień.
Czasem przy takich książkach przydałby się słowniczek - kto jest kim. Albo taki wykres, jaki szef Opcopu miał w pewnym momencie na komputerze, pokazujący kto gdzie i czym się zajmuje. Naprawdę dużo by to ułatwiło.
Tak czy siak opowieść była interesująca, choć zagmatwana. Jeżeli ktoś po przeczytaniu słowa "kryminał" ma nadzieję na klasyczny kryminał wg Agathy Christie gdzie jest ciało i trzeba rozwikłać kto jest mordercą, to tu może się zdziwić. Nie wiem czy nazwałabym tę książkę kryminałem... Chyba bardziej jakąś sensacją, choć nie ma czegoś takiego w literaturze.
Podsumowując - jeśli masz ochotę na powieść, w której dużo się dzieje, są "policjanci", "ci źli" i sprawa do rozwiązania, to zapraszam do lektury.

Kupiłam tę książkę w jakimś promocyjnym pakiecie. Okazało się, że to czwarta i ostatnia część jakiegoś cyklu. Stwierdziłam, że nie szkodzi i wzięłam się za czytanie ;)
Na początku szło mi dosyć opornie. Było strasznie dużo obcych nazwisk i wiele miejsc akcji. Nie mogłam się w tym połapać! Poza tym język wydawał mi się dziwny... jakby był bezpośrednio tłumaczony słowo w...

Godne zwieńczenie 4, ostatniej serii o grupie Opcop. Te wszystkie 4 części są jak 4 sezony dobrego serialu. Nie każdy był udany - po świetnej pierwszej części "Głuchy telefon", "Gorące krzesła" zostawiły spory niedosyt. To była z pewnością najsłabsza ze wszystkich części, niemniej, po przeczytaniu "Ciuciubabki" oraz "Ostatniej pary" całość nabiera klarownego obrazu.

Dahl, nie popsuł ostatniej części. Umiejętnie i skutecznie pozamykał wszystkie wątki. Jak zwykle nie przeszkadza mu to, że ma z 10 bohaterów do "upchnięcia". Wręcz przeciwnie. Jak zawsze sprawia mu to frajdę. To umiejętne, z pozoru luźne wątki, scalające się w całość. I tym razem, można stwierdzić, że w końcu udało się Paulowi Hjelmowi i jego drużynie w końcu kogoś złapać. A na pewno naprawić, aby przyszłość była lepsza. Przyszłość w zjednoczonej Europie, mniej przeżartej kapitalizmem i wyzyskiem oraz nowymi nurtami odradzającego się faszyzmu.

Godne zwieńczenie 4, ostatniej serii o grupie Opcop. Te wszystkie 4 części są jak 4 sezony dobrego serialu. Nie każdy był udany - po świetnej pierwszej części "Głuchy telefon", "Gorące krzesła" zostawiły spory niedosyt. To była z pewnością najsłabsza ze wszystkich części, niemniej, po przeczytaniu "Ciuciubabki" oraz "Ostatniej pary" całość nabiera klarownego obrazu.

Dahl,...

Wspaniałe zakończenie serii. Myślę też, że najlepsza z czterech części. Nie można się oderwać.
Polecam!

Wspaniałe zakończenie serii. Myślę też, że najlepsza z czterech części. Nie można się oderwać.
Polecam!

Ostatnia i moim zdaniem najciekawsza część serii o Opcop. Grupa ulega rozproszeniu, pary rozjeżdżają się we wszystkie strony świata, jednak wciąż kontynuują wątki znane czytelnikowi z poprzednich tomów. Krok po kroku zagadki znajdują swoje rozwiązania, a pary mogą wrócić i na nowo stać się częścią grupy.

Ostatnia i moim zdaniem najciekawsza część serii o Opcop. Grupa ulega rozproszeniu, pary rozjeżdżają się we wszystkie strony świata, jednak wciąż kontynuują wątki znane czytelnikowi z poprzednich tomów. Krok po kroku zagadki znajdują swoje rozwiązania, a pary mogą wrócić i na nowo stać się częścią grupy.

Bardzo zgrabne zamknięcie (?) cyklu Opcop. Trochę szkoda, że to już koniec przygód bohaterów, z którymi zżywało się przez ostatni rok. Dla fanów "Drużyny A" i "Opcopu" lektura obowiązkowa, a Arne Dahl, jest świetnym pisarzem i basta.

Bardzo zgrabne zamknięcie (?) cyklu Opcop. Trochę szkoda, że to już koniec przygód bohaterów, z którymi zżywało się przez ostatni rok. Dla fanów "Drużyny A" i "Opcopu" lektura obowiązkowa, a Arne Dahl, jest świetnym pisarzem i basta.

Całkiem niezłe czytadło. Dla tych którzy przebrnęli przez pozostałe trzy tomy - lektura obowiązkowa. W całym cyklu trochę męczy polit-poprawna sieczka. Zupełnie jakbym słuchał wynurzeń Junckera czy innego Cymmermansa ;-)

Całkiem niezłe czytadło. Dla tych którzy przebrnęli przez pozostałe trzy tomy - lektura obowiązkowa. W całym cyklu trochę męczy polit-poprawna sieczka. Zupełnie jakbym słuchał wynurzeń Junckera czy innego Cymmermansa ;-)

Mój krytycyzm w stosunku do książek Arne Dahla jest zerowy.
Każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej. Policjanci z Opcopu są jak dobrze zaprogranowane maszyny - dostrzegają powiązania tam, gdzie zwykły śmiertelnik nawet nie domyśliłby się jakogokolwiek związku, są wrażliwi na niuanse, myślą z prędkością komputerów używanych przez NASA, a do tego wszystkiego mają jeszcze niesamowite szczęście. Poza tym nie piją, nie ćpają, nie oszukują, nie mają słabych punktów. I, o dziwo, nawet w życiu prywatnym im się układa, co ociera się już o brak wiarygodności.
Ale przecież wszyscy lubimy bajki i szczęśliwe zakończenia, nieprawdaż?

Mój krytycyzm w stosunku do książek Arne Dahla jest zerowy.
Każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej. Policjanci z Opcopu są jak dobrze zaprogranowane maszyny - dostrzegają powiązania tam, gdzie zwykły śmiertelnik nawet nie domyśliłby się jakogokolwiek związku, są wrażliwi na niuanse, myślą z prędkością komputerów używanych przez NASA, a do tego wszystkiego mają...