Mam do niej mieszane uczucia. Pierwsza połowa dłużyła mi się niemiłosiernie, mam wrażenie że jakoś topornie działy się wszystkie wydarzenia. Z kolei druga połowa niby nieco lepsza, bo i więcej akcji, i bardziej zróżnicowana. Natomiast mam wrażenie, że w pewnym momencie zrobił się z tego przereklamowany scenariusz do filmu akcji, a nie pomysł na fajny thriller.

Mam do niej mieszane uczucia. Pierwsza połowa dłużyła mi się niemiłosiernie, mam wrażenie że jakoś topornie działy się wszystkie wydarzenia. Z kolei druga połowa niby nieco lepsza, bo i więcej akcji, i bardziej zróżnicowana. Natomiast mam wrażenie, że w pewnym momencie zrobił się z tego przereklamowany scenariusz do filmu akcji, a nie pomysł na fajny thriller.

Świetna powieść, trzyma w napięciu. Gorąco polecam.

Świetna powieść, trzyma w napięciu. Gorąco polecam.

#maratonczytam_se #czytam_se
⠀
"- Chciałem zrobić sobie wolny weekend - powiedział Allan Gudmundsson.
- Pamiętam to słowo - odparł Sam Berger. - Ale już zapomniałem, co się za nim kryje."
⠀
Mam nadzieję, że Wy pamiętacie i że w weekend wypoczywaliście :) dajcie znać co robiliście ciekawego i koniecznie napiszcie co czytaliście :)
⠀
"Pustkowia" - to książka nieoczywista, przy której początku się nudziłam. Brak akcji, gadanina...
Potem w końcu coś kliknęło i chociaż tempo nie jest zawrotne, ja czytałam z zapartym tchem. Elementy układanki wskakują na swoje miejsce. Na jaw wychodzą pewne fakty, które znacznie ułatwiają zrozumienie zachowań.
Sam Berger może i nie zostanie moim ulubionym człowiekiem, ale z chęcią sięgnę po dwie pozostałe części z Jego udziałem.

#maratonczytam_se #czytam_se
⠀
"- Chciałem zrobić sobie wolny weekend - powiedział Allan Gudmundsson.
- Pamiętam to słowo - odparł Sam Berger. - Ale już zapomniałem, co się za nim kryje."
⠀
Mam nadzieję, że Wy pamiętacie i że w weekend wypoczywaliście :) dajcie znać co robiliście ciekawego i koniecznie napiszcie co czytaliście :)
⠀
"Pustkowia" - to książka nieoczywista,...

Ma pewne niedociągnięcia i przesadę pewna w fabule, ale mi się dobrze czytało.

Ma pewne niedociągnięcia i przesadę pewna w fabule, ale mi się dobrze czytało.

Jedna z książek, od której trudno było mi się oderwać.

Jedna z książek, od której trudno było mi się oderwać.

Czytam bardzo dużo książek a mianowicie kryminałów ponieważ tylko je czytam bo tylko kryminały mnie interesują i raz w życiu miałam tylko taką sytuację że książke oddałam nieskończoną ponieważ nie dałam rady jej dokończyć a jestem typem człowieka który zawsze nawet jak jest średnia książka czy film stara się dotrwać do końca żeby zobaczyć jednak zakończenie i tu mamy drugi przypadek gdzie oddaje książkę nieskończoną wypozyczylam od razu 3 części i doszlam tylko do setnej strony 1 części i oddałam wszystkie.Juz od samego początku nie podobał mi się jakoś styl napisania jej ale to dla mnie nie jest najważniejsze ważna jest fabuła i może w tej książce byłaby okej gdyby nie główny bohater przez którego nie dałam rady czytać tej książki a dawałam jej wiele podejść.Glowny bohater strasznie irytujący jak małe dziecko albo kobieta podczas miesiączki.Nic mu ciągle nie pasowało nie miły chamski itp no nie polecam ogólnie dzisiaj oddałam te książki i wypożyczylam coś innego

Czytam bardzo dużo książek a mianowicie kryminałów ponieważ tylko je czytam bo tylko kryminały mnie interesują i raz w życiu miałam tylko taką sytuację że książke oddałam nieskończoną ponieważ nie dałam rady jej dokończyć a jestem typem człowieka który zawsze nawet jak jest średnia książka czy film stara się dotrwać do końca żeby zobaczyć jednak zakończenie i tu mamy drugi...

Bardzo lubię książki Dahla z drużyną A, bo to takie rasowe skandynawskie kryminały : ) Dlatego tak dużym rozczarowaniem było Pustkowie. Dlatego tak dużym rozczarowaniem było czytanie jak to dwoje policjantów ratuje świat (no, prawie świat),a przeciw nim nie tylko cała policja, ale i tajne służby. Dlatego przestrzegam: kto lubi twórczość Arnego Dahla niech tego nie czyta.

Bardzo lubię książki Dahla z drużyną A, bo to takie rasowe skandynawskie kryminały : ) Dlatego tak dużym rozczarowaniem było Pustkowie. Dlatego tak dużym rozczarowaniem było czytanie jak to dwoje policjantów ratuje świat (no, prawie świat),a przeciw nim nie tylko cała policja, ale i tajne służby. Dlatego przestrzegam: kto lubi twórczość Arnego Dahla niech tego nie czyta.

Kryminał jak kryminał. Intryga dość głupia, moim zdaniem, do tego autor jedzie po dość wytartych szklakach (policjant prowadzący śledztwo nieoficjalnie, do tego ucieka przed innymi przedstawicielami służb, itp),ale na szczęscie autorowi udało się to jakość poskładać do kupy, że udało się dotrwać do końca, mimo dłużyzn. Bez szału jednak.

Kryminał jak kryminał. Intryga dość głupia, moim zdaniem, do tego autor jedzie po dość wytartych szklakach (policjant prowadzący śledztwo nieoficjalnie, do tego ucieka przed innymi przedstawicielami służb, itp),ale na szczęscie autorowi udało się to jakość poskładać do kupy, że udało się dotrwać do końca, mimo dłużyzn. Bez szału jednak.

Mocny, ciekawy i mroczny thriller. Muszę przyznać, że autor odwalił kawał dobrej roboty. Postacie i fabuła są dobrze napisane, a całość prawdziwego rozpędu nabiera w drugiej połowie książki. Zawsze podobały mi się historie, w których bohaterowie są wyjęci spod prawa i działają na własną rękę. Powieść pokazuje także jak wielkie krzywdy psychiczne może wyrządzić prześladowanie w wieku szkolnym z powodu odmienności. Gorąco polecam.

Mocny, ciekawy i mroczny thriller. Muszę przyznać, że autor odwalił kawał dobrej roboty. Postacie i fabuła są dobrze napisane, a całość prawdziwego rozpędu nabiera w drugiej połowie książki. Zawsze podobały mi się historie, w których bohaterowie są wyjęci spod prawa i działają na własną rękę. Powieść pokazuje także jak wielkie krzywdy psychiczne może wyrządzić...

Do połowy książki trochę się męczyłam. Nie wiem czy to wina autora czy przekładu ale coś mi tutaj nie grało. Trudno mi było utrzymać uwagę, wiało nudą i lekkim chaosem. Ale pamiętam, że inna powieść autora zrobiła na mnie dobre wrażenie, postanowiłam brnąć. W okolicy giną piętnastoletnie dziewczyny. Ciał nie odnaleziono ale ktoś stara się policję wodzić za nos - wskazuje tropy lecz odrobinę za późno. Prowadzący śledztwo postanawia prowadzić jeszcze śledztwo na boku - i tego tutaj trochę nie ogarniam, po co? Tajna agentka SAPO robi zasadzkę na śledczego, po czym "uprowadza" go i razem prowadzą tajne śledztwo jednocześnie ukrywając się przed policją - tego zabiegu też nie rozumiem. Obydwoje uważają, że sprawcę znają jeszcze z lat szkolnych, jednak ukrywają przed wszystkimi ten fakt. Dlaczego kombinują a nie rozwiązują sprawy normalnym tokiem, nie wiem. Dopiero pod koniec akcja nabrała tempa a zakończenie sprawiło, że jednak sięgnę po kolejny tom :)

Do połowy książki trochę się męczyłam. Nie wiem czy to wina autora czy przekładu ale coś mi tutaj nie grało. Trudno mi było utrzymać uwagę, wiało nudą i lekkim chaosem. Ale pamiętam, że inna powieść autora zrobiła na mnie dobre wrażenie, postanowiłam brnąć. W okolicy giną piętnastoletnie dziewczyny. Ciał nie odnaleziono ale ktoś stara się policję wodzić za nos - wskazuje...