Wybornie smakuje Stasiuk w tych krótkich, felietonowych formach! Idealny przy pierwszej i upragnionej, porannej filiżance kawy. By się nieco zamyślić, rozgrzać wrażliwość, zanim wybiegnie się z boksu startowego na bieżnię kolejnego dnia. Tak go smakowałem, zwykle rano, kiedy- jak zwykle- jego zgrabne zdania łechtały umysł, a smolisty i aromatyczny napój kubki smakowe. Bo to jest proza do smakowania, nie do zachłannego napychania się, w jednym czy dwóch podejściach. Wchłaniając pospiesznie, można dużo stracić z tych podróżnych zapisków. Niezależnie od tego, czy Autor oddala się tylko kilkadziesiąt kilometrów od swojego Wołowca, czy też przemierza pustkowia Kazachstanu lub Mongolii, zawsze jest to podróż w głąb siebie. Wyjeżdża, by sycić własnego demona nostalgii. Wyjeżdża, by pojąć cokolwiek ze świata. Wyjeżdża w końcu, by z dystansu przyjrzeć się miejscu narodzin i życia, tak naprawdę go nie opuszczając, bo "na dnie źrenicy pulsuje przecież ten pierwszy, pierwotny obraz, poprzez który oglądamy najdalsze światy."
Wybywa, a jednak pozostaje na miejscu, zakorzeniony w Ojczyźnie. Mam wrażenie, że przemierzył te niezliczone kilometry, ubrał je w słowa i zdania, by później wejść w nietknięty stopami świat: świat moich uczuć,myśli, przeżyć, wspomnień, wzruszeń. Jak zawsze, doskonały przewodnik po tym co najważniejsze w życiu...

Wybornie smakuje Stasiuk w tych krótkich, felietonowych formach! Idealny przy pierwszej i upragnionej, porannej filiżance kawy. By się nieco zamyślić, rozgrzać wrażliwość, zanim wybiegnie się z boksu startowego na bieżnię kolejnego dnia. Tak go smakowałem, zwykle rano, kiedy- jak zwykle- jego zgrabne zdania łechtały umysł, a smolisty i aromatyczny napój kubki smakowe. Bo...