Kroniki beskidzkie i światowe

Kawał pięknej polskiej prozy. Książka najlepiej smakuje o 5 rano przed pracą do śniadania, kiedy wszyscy domownicy jeszcze śpią, po jednym felietonie na dzień. Działa uspokajająco i może trochę pobudza marzycielsko. Aż chce się przenieść do Wołowca i samemu zająć się hodowlą owiec, a wolnych chwilach wyskoczyć gdzieś na Wschód.
Nie można czytać w pośpiechu, raczej delektować się każdym zdaniem i każdym słowem.

Kawał pięknej polskiej prozy. Książka najlepiej smakuje o 5 rano przed pracą do śniadania, kiedy wszyscy domownicy jeszcze śpią, po jednym felietonie na dzień. Działa uspokajająco i może trochę pobudza marzycielsko. Aż chce się przenieść do Wołowca i samemu zająć się hodowlą owiec, a wolnych chwilach wyskoczyć gdzieś na Wschód.
Nie można czytać w pośpiechu, raczej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bliskie okolice i daleki świat z okien bieszczadzkiej wsi i różnych perspektyw. Spokojna i dobra lektura na jesienne wieczory.

Bliskie okolice i daleki świat z okien bieszczadzkiej wsi i różnych perspektyw. Spokojna i dobra lektura na jesienne wieczory.

Pokaż mimo to

Niektóre teksty migiem tracą aktualność i/lub powab. "Kroniki" to taki właśnie przypadek. Miałkie niby eseistyczne bajdurzenie o wszystkim i o niczym, takie pitu-pitu podbite nazwiskiem, wydane chyba tylko po to, by zarobić. Coś tam czasem się zatli z jednej albo drugiej, ale znikomo, jak błędny ognik. Jak dla mnie - szkoda czasu.

Niektóre teksty migiem tracą aktualność i/lub powab. "Kroniki" to taki właśnie przypadek. Miałkie niby eseistyczne bajdurzenie o wszystkim i o niczym, takie pitu-pitu podbite nazwiskiem, wydane chyba tylko po to, by zarobić. Coś tam czasem się zatli z jednej albo drugiej, ale znikomo, jak błędny ognik. Jak dla mnie - szkoda czasu.

Pokaż mimo to

Lubię ten odpoczynek od pstrokatej medialnej codzienności w tej książce.
P.S Ludzie, jak ten człowiek pisze o owcach!

Lubię ten odpoczynek od pstrokatej medialnej codzienności w tej książce.
P.S Ludzie, jak ten człowiek pisze o owcach!

Pokaż mimo to

Mam kilku zaledwie pisarzy których traktuję jak swoich. Znaczy: czytam ich książki jakbym czytał listy od kogoś bliskiego, kto poza sferą duchowa zachwyca mię zdolnością opowiedzenia każdej historii, nawet wyjścia po bułki do sklepu, w sposób zajmujący i ścisły jednocześnie.Tak pisze Stasiuk: jakbym sam witał się z milicjantami w kazachskim stepie i, po krótkiej pogawędce, wręczał im bakczysz. Albo osobiście zgłębiał nurty budownictwa w Podlaskim , fascynując mię kostką bauma, a może: "Bauma". W wielu aspektach, qżwa,ależ słowo mię się "wcisło" : w wielu kontekstach pisarstwo Stasiuka zaczyna doganiać absolutnego mistrza reportażu; uwaga, tutaj z grubej rury będzie; którego dzieła stoją na moich półkach podręcznych, a zaczytane są tak, że pora byłaby im do introligatora. O kimże mowa? O Wańkowiczu. Oczywiście. Bo te niby felietony Stasiuka to reportaże są.No Raczej jako felietony czy nawet, jak ktoś-gdzieś napisał: eseje, to ta proza się nie broni. jako reportaż jest świetna.
Polecam. Wańkowicza też. Można porównać....

Mam kilku zaledwie pisarzy których traktuję jak swoich. Znaczy: czytam ich książki jakbym czytał listy od kogoś bliskiego, kto poza sferą duchowa zachwyca mię zdolnością opowiedzenia każdej historii, nawet wyjścia po bułki do sklepu, w sposób zajmujący i ścisły jednocześnie.Tak pisze Stasiuk: jakbym sam witał się z milicjantami w kazachskim stepie i, po krótkiej pogawędce,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

9/52/2020

9/52/2020

Pokaż mimo to

Dobrze było wrócić po dłuższej przerwie w osnute mgłą wzgórza na Wołowcem i rozgrzane słońcem azjatyckie stepy.
Kilka felietonów naprawdę porywających.

Dobrze było wrócić po dłuższej przerwie w osnute mgłą wzgórza na Wołowcem i rozgrzane słońcem azjatyckie stepy.
Kilka felietonów naprawdę porywających.

Pokaż mimo to

"Kroniki beskidzkie i światowe" to zbiór krótkich esejów ( raptem po 4-5 stron ) autorstwa Stasiuka, które były publikowane w Tygodniku Powszechnym przez kilka lat. Tematy tychże esejów są bardzo różnorodne od rozmyślań nad egzystencją po problemy życia codziennego. Częstym miejscem akcji esejów jest dom Stasiuka w Wołowcu w Beskidzie Niskim. Tempo jakie nadał autor w kolejnych esejach jest dopasowane do "szybkości" życia w Wołowcu właśnie - ospałe i powolne, jest czas skupić się na szczegółach. Dzięki tej książce możemy zaznajomić się z "nieznanymi znanymi" takimi jak Stanisław Bojarczuk czy Jurij Andruchowycz. Jednymi słowy, książka ta jest solidną pozycją od Stasiuka o tematyce orbitującej wokół naszej części świata z lekkimi wypadami na Wschód.

"Kroniki beskidzkie i światowe" to zbiór krótkich esejów ( raptem po 4-5 stron ) autorstwa Stasiuka, które były publikowane w Tygodniku Powszechnym przez kilka lat. Tematy tychże esejów są bardzo różnorodne od rozmyślań nad egzystencją po problemy życia codziennego. Częstym miejscem akcji esejów jest dom Stasiuka w Wołowcu w Beskidzie Niskim. Tempo jakie nadał autor w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kroniki beskidzkie i światowe Andrzeja Stasiuka to zbiór jego felietonów które ukazały się w ciągu ostatnich lat na łamach Tygodnika Powszechnego ,które tym razem ukazały się w formie książkowej.Stasiuk w swych felietonach opisuje świat i ludzi jakich widzi,znajdujemy krótkie opowieści z jego podróży samochodowych po Polsce i za granicą,nie ucieka też od ocenienia aktualnej sytuacji społecznej i politycznej,wspomina także o swoim miejscu zamieszkania Beskidzie.Stasiuk w "Kronikach Beskidzkich i Światowych" jest uważanym obserwatorem tego co widzi i to co opisuje.

Kroniki beskidzkie i światowe Andrzeja Stasiuka to zbiór jego felietonów które ukazały się w ciągu ostatnich lat na łamach Tygodnika Powszechnego ,które tym razem ukazały się w formie książkowej.Stasiuk w swych felietonach opisuje świat i ludzi jakich widzi,znajdujemy krótkie opowieści z jego podróży samochodowych po Polsce i za granicą,nie ucieka też od ocenienia aktualnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pojawia się w człowieku uczucie samozadowolenia, gdy czytając felietony Pana Stasiuka odkrywa się, że myślimy podobnie. To przyjemne, gdy znajduje się potwierdzenie dla własnych poglądów.

Pojawia się w człowieku uczucie samozadowolenia, gdy czytając felietony Pana Stasiuka odkrywa się, że myślimy podobnie. To przyjemne, gdy znajduje się potwierdzenie dla własnych poglądów.

Pokaż mimo to