Kroniki beskidzkie i światowe

Piękny język.
Niezwykła atmosfera.
Celne spostrzeżenia.
Uczta czytelnicza.

Piękny język.
Niezwykła atmosfera.
Celne spostrzeżenia.
Uczta czytelnicza.

Stasiuk w miniaturowych formach. Warte przeczytania.

Stasiuk w miniaturowych formach. Warte przeczytania.

Lubię Stasiuka, choć coraz częściej mam wrażenie, że jedynie chciałbym go lubić. Darzę dużą sympatią "Jadąc do Babadag", tak przedstawiona proza podróżnicza jest co wzbudza mój wewnętrzny pociąg do twórczości autora.

Niełatwo było mi przebrnąć przez ten zbiór felietonów. Z pewnością to moja wina, bowiem oczekiwałem czegoś, co będzie przynajmniej nawiązywać poziomem do jego opus magnum. I faktycznie, zdarzyło się kilka tekstów, które mogłem sobie przetwarzać w głowie po przeczytaniu, ciumkać jak dobrego cukierka. Tylko, że w tej całej paczce cukierków tylko nieliczne były smakowite. Stąd ogólny zawód.

Zrobię jeszcze podejście do Stasiuka, ale coraz częściej odbieram go jako gościa, który ciągle jedzie na tych samych patentach. Mam nadzieje, że się mylę.

Lubię Stasiuka, choć coraz częściej mam wrażenie, że jedynie chciałbym go lubić. Darzę dużą sympatią "Jadąc do Babadag", tak przedstawiona proza podróżnicza jest co wzbudza mój wewnętrzny pociąg do twórczości autora.

Niełatwo było mi przebrnąć przez ten zbiór felietonów. Z pewnością to moja wina, bowiem oczekiwałem czegoś, co będzie przynajmniej nawiązywać poziomem do...

Uwielbiam prozę Stasiuka. Za każdym razem mam wrażenie, że płynę z jego opowieścią, kołysana jakimś dziwnym spokojem płynącym z jego refleksji i pięknie zbudowanych zdań. Uwielbiam też jego poczucie humoru- nienachalne, niby mimochodem, ale trafiające w sedno.

Uwielbiam prozę Stasiuka. Za każdym razem mam wrażenie, że płynę z jego opowieścią, kołysana jakimś dziwnym spokojem płynącym z jego refleksji i pięknie zbudowanych zdań. Uwielbiam też jego poczucie humoru- nienachalne, niby mimochodem, ale trafiające w sedno.

Zbiór felietonów Stasiuka, bez specjalnego motywu przewodniego. Jak to w zbiorze bywa jedne lepsze inne gorsze, jedne bardzo aktualne inne jakby mniej. Mam też wrażenie graniczące z pewnością że kilka z tych felietonów trafiło do wcześniejszych książek. Wydanie ładne. Raczej dla fanów autora, zaczynającym przygodę ze Stasiukiem polecam jego starsze książki.

Zbiór felietonów Stasiuka, bez specjalnego motywu przewodniego. Jak to w zbiorze bywa jedne lepsze inne gorsze, jedne bardzo aktualne inne jakby mniej. Mam też wrażenie graniczące z pewnością że kilka z tych felietonów trafiło do wcześniejszych książek. Wydanie ładne. Raczej dla fanów autora, zaczynającym przygodę ze Stasiukiem polecam jego starsze książki.

Bardzo lubię "stasiukowe" refleksje ze względu na ich wewnętrzny spokój. Autor ma swoje lata i nie podniecają go już polityczno - celebryckie wrzawy. W swych felietonach opisuje piękno życia w najprostszej postaci -droga, step, góry, owce, pies i ludzie. A ludzie tacy jakimi są dziś - zabiegani i nieobecni ale gdy zatrzymać ich na chwilę ciepli i serdeczni.

Bardzo lubię "stasiukowe" refleksje ze względu na ich wewnętrzny spokój. Autor ma swoje lata i nie podniecają go już polityczno - celebryckie wrzawy. W swych felietonach opisuje piękno życia w najprostszej postaci -droga, step, góry, owce, pies i ludzie. A ludzie tacy jakimi są dziś - zabiegani i nieobecni ale gdy zatrzymać ich na chwilę ciepli i serdeczni.

Całkiem przyjemna lektura, choć mam pewien niedosyt. No ale wiadomo, felieton to felieton, więc można spokojnie o wszystkim i o niczym. Muszę kiedyś wypróbować jakieś bardziej zwarte dzieło i pewnie dopiero wtedy się zobaczy, czy to pokrewieństwo dusz to tylko były przebłyski.

Całkiem przyjemna lektura, choć mam pewien niedosyt. No ale wiadomo, felieton to felieton, więc można spokojnie o wszystkim i o niczym. Muszę kiedyś wypróbować jakieś bardziej zwarte dzieło i pewnie dopiero wtedy się zobaczy, czy to pokrewieństwo dusz to tylko były przebłyski.

Krótkie felietony. Jedne ciekawe, błyskotliwe, inne monotonne w odbiorze. Trochę pomieszanie z poplątaniem. Czytałam na raty. Wyłącznie dla fanów autora.

Krótkie felietony. Jedne ciekawe, błyskotliwe, inne monotonne w odbiorze. Trochę pomieszanie z poplątaniem. Czytałam na raty. Wyłącznie dla fanów autora.

Niektóre z felietonów znam z Tygodnika Powszechnego, inne są dla mnie nowością. Myślę, że Kroniki najlepiej czytać po jednej, dozować je sobie - siedząc jesienią pod kocem z kubkiem ulubionej herbaty...Ale póki co mam egzemplarz z biblioteki, więc czytam "na szybko".

Niektóre z felietonów znam z Tygodnika Powszechnego, inne są dla mnie nowością. Myślę, że Kroniki najlepiej czytać po jednej, dozować je sobie - siedząc jesienią pod kocem z kubkiem ulubionej herbaty...Ale póki co mam egzemplarz z biblioteki, więc czytam "na szybko".

Książka jest wspaniałym azylem od zgiełku całego świata. Potrafi już jednym rozdziałem wyciszyć i rozluźnić umysł. Autor wspaniale odnajduje się w krótkich esejach, co potwierdza chociażby umiejętność napisania wspaniałego tekstu na temat... braku pomysłu na ten tekst :) Polecam serdecznie ale proszę ją dawkować! Najlepiej smakuje wieczorami, porcjowana po kilka rozdziałów maks :)

Książka jest wspaniałym azylem od zgiełku całego świata. Potrafi już jednym rozdziałem wyciszyć i rozluźnić umysł. Autor wspaniale odnajduje się w krótkich esejach, co potwierdza chociażby umiejętność napisania wspaniałego tekstu na temat... braku pomysłu na ten tekst :) Polecam serdecznie ale proszę ją dawkować! Najlepiej smakuje wieczorami, porcjowana po kilka rozdziałów...