Super książka. Niesamowite życie i twórczość Leibnitza opisana z perspektyw różnych spraw, którymi się zajmował. Bardzo inspirująca do rozwijania się :-) Polecam!

Super książka. Niesamowite życie i twórczość Leibnitza opisana z perspektyw różnych spraw, którymi się zajmował. Bardzo inspirująca do rozwijania się :-) Polecam!

Opasła praca, która porywa czytelnika w świat dokumentów i suchej faktografii Leibniza.
Autorka poczyniła duży wysiłek w zgromadzeniu oraz usystematyzowaniu materiał jednak jak na tak wielkie dzieło brakuje mi najzwyczajniejszych smaczków, jakie uczyniłyby biografię Leibniza interesującą; z lektury ciężko wywnioskować jaki miał temperament, jaki był prywatnie, jak go postrzegano, jakąś dogłębniejszą analizę psychologiczną - pisarka zanurzyła się po materiał w listach i niestety przechodząc do pisania dalej się z nich nie wynurzyła. Mimo robiącej wrażenie obszernej bibliografii to cały oddźwięk był czysto faktograficzny, bez choćby próby przedstawienia ludzkiej twarzy Leibniza albo jego wyjątkowości. Nie licząc końca, gdzie w końcu można było poczytać interesujące spory m.in. z Lockiem czy Newtonem to większość czasu czuło się, że znaczna część pracy nie miała znaczenia. Też ciężko odsunąć wrażenie, że nie został sprecyzowany odbiorca, ponieważ z jednej strony praca przedstawia wiele podstaw a z drugiej wchodzi w szczegóły. Niektóre istotne tematy były ignorowane, inne; bardziej infantylne były z kolei długo analizowane. Książka do przeczytania, ale dla upartych i z poczuciem, że te gargantuiczną pracę wykorzystującą tyle bibliografii można by było po prostu napisać lepiej.

Opasła praca, która porywa czytelnika w świat dokumentów i suchej faktografii Leibniza.
Autorka poczyniła duży wysiłek w zgromadzeniu oraz usystematyzowaniu materiał jednak jak na tak wielkie dzieło brakuje mi najzwyczajniejszych smaczków, jakie uczyniłyby biografię Leibniza interesującą; z lektury ciężko wywnioskować jaki miał temperament, jaki był prywatnie, jak go...

Jeszcze nigdy nie czytałam takiej biografii. Fascynujący człowiek, ponadprzeciętny umysł. Do tego autorka świetnie przedstawiła jego życie w przestrzeni XVII i XVIII wieku. Czasy te ożyły i stały się równie namacalne co nasze. Historia przedstawiana w ten sposób jest niesamowita i co tu dużo mówić. Wciąga.

Jeszcze nigdy nie czytałam takiej biografii. Fascynujący człowiek, ponadprzeciętny umysł. Do tego autorka świetnie przedstawiła jego życie w przestrzeni XVII i XVIII wieku. Czasy te ożyły i stały się równie namacalne co nasze. Historia przedstawiana w ten sposób jest niesamowita i co tu dużo mówić. Wciąga.

Leibniz jest nie tylko filozofem, jest przede wszystkim ambitnym i inteligentnym człowiekiem, wykorzystującym wiedzę podpartą licznymi kontaktami osobistymi, do zdobycia wysokiego stanowiska. Jego pozycja rośnie, staje się uznanym w środowisku autorytetem do spraw polityki, teologii, filozofii. Prezentuje szeroki zakres zainteresowań, niesamowitą erudycję, umysł bez dna, będący w stanie zgłębić dowolny temat, od kwestii matematycznych, orzekania w sporach sądowych, poprzez gotowe pomysły na zorganizowanie służby zdrowia, zagadnienia inżynieryjne, geologiczne, konstruowanie maszyn do kopalni, na reformach społecznych kończąc. Wykazuje przy tym umiejętności prawdziwego przedsiębiorcy rozkręcającego kolejne złote biznesy, np. z jedwabnikami lub maszyną liczącą, mające przynieść mu fortunę.

Gdybym miała wybrać się w podróż po XVII wiecznej Europie, zrobiłabym to właśnie z Leibnizem. Jako jeden z niewielu, miał dostęp do wszystkich znaczących europejskich dworów. Wędrówka śladami tego wyjątkowego filozofa wiążę się z wizytą na każdym liczącym się europejskim dworze i znajomości z najpotężniejszymi władcami. Mamy okazję poznać Króla Słońce – Ludwika XIV nie tylko jako wielkiego mecenasa sztuki i twórcę Wersalu, ale także jako rwącego do konfliktu katolickiego imperialistę. Oprócz Burbonów poznajemy większość liczących się dynastii, nie tylko Welfów, dla której Leibniz pracował, ale także trzęsących Europą austriackich Habsburgów i tworzący się w Prusach, a dokładniej w Berlinie ród Hohenzollernów. Nie omieszkał również nawiązać współpracę z carem rosyjskim Piotrem Wielkim. Zresztą w zanadrzu miał już przygotowany dla cara pakiet reform gotowy do wprowadzenia w Rosji.

Niektóre z jego śmiałych planów są niezwykle nowoczesne, pokazują, że Leibniz nie uprawiał jedynie suchej polityki i nie był tylko na usługach możnych, skupiony wokół rozstrzygania sporów dynastycznych, ale także głęboko na sercu leżał mu standard życia zwykłych ludzi. Wiele miejsca poświęcił na plany wprowadzenia powszechnej opieki medycznej, ubezpieczeń, rozwoju edukacji, optował nawet za obowiązkiem chodzenia do szkoły dzieci do 14 roku życia, co w tamtych czasach stanowiło istną rewolucję.

Gdziekolwiek się nie pojawił, wszędzie zabierał ze sobą pomysły i próbował je sprzedać możnym, wkraść się w łaski władców, żeby doradzać i rozwijać swoje niezliczone plany i cele. Rzadko słyszymy o równie wszechstronnym człowieku. Interesował się wszystkim, znał się na każdej liczącej się rzeczy, nieraz nazywano go chodzącą encyklopedią, z chęcią zapraszano do towarzystwa, gdyż potrafił pokazać się od strony doskonałego rozmówcy (i przy tym nie śmierdział jak inni, lecz wyjątkowo dbał o higienę, co nie było standardem w tamtych czasach😊).

Nie było takiej sprawy, którą Leibniz by się nie zajmował. Maczał palce nawet w wyborze króla Polski, i to dwukrotnie!

O biografii autorstwa Antognazzy można by pisać bez końca, tyle w tej książce rozwijających się i rozwidlających przemyśleń, każda nitka prowadzi do innego kłębka ale ostatecznie otrzymujemy pełny obraz myśli Leibniza. Ten nico dziwaczny z wyglądu człowiek w przydługiej czarnej peruce, cierpiał na podagrę i megalomanię nie mniejszą niż Newton, jednak prawdopodobnie był od niego o wiele sympatyczniejszy. Jak inne wielkie postaci ze świata filozofii czy logiki, uważał, że rozwiązał wszystkie filozoficzne zagadnienia i nie ma już nad czym się głowić.

Cała recenzja na stronie Kujonka
https://kujonka.pl/grudniowe-wieczory-z-biografia-leibniza/

Leibniz jest nie tylko filozofem, jest przede wszystkim ambitnym i inteligentnym człowiekiem, wykorzystującym wiedzę podpartą licznymi kontaktami osobistymi, do zdobycia wysokiego stanowiska. Jego pozycja rośnie, staje się uznanym w środowisku autorytetem do spraw polityki, teologii, filozofii. Prezentuje szeroki zakres zainteresowań, niesamowitą erudycję, umysł bez dna,...

Rozpoczynałem lekturę biografii Leibniza pióra M. R. Antognazzy z otwartym umysłem. Chciałem poznać życie wielkiego intelektualisty przełomu XVII i XVIII w. Kolejne strony księgi się otwierały, a mój umysł stopniowo i niezauważalnie zamykał się. Nie chodzi o sposób narracji, ale o samego głównego bohatera.
Z książki wyłania się obraz wybitnego myśliciela, mającego tysiąc pomysłów na minutę, który wyjątkowo kiepsko sobie radził w życiu codziennym. Całe życie niepewnie kroczył po europejskich salonach, zabiegał o poparcie swoich patronów, miewał kłopoty finansowe, a większość przedsięwzięć nie ukończył lub były kompletnie nieudane. Dało się odnieść wrażenie, że większość władców (z okresu dojrzałego, tj. okresu hanowerskiego),z którymi Leibniz współpracował, traktowała go jako maskotkę, tzn. wypadało go mieć na dworze.
W miarę jak się starzał, coraz bardziej był uważany za ekstrawaganckiego dziwaka, a wypowiedzi o nim, nawet ze strony przychylnych mu osób, które cechuje dyplomatyczna powściągliwość, dają jasny obraz . Być może nasz bohater nazbyt wyprzedzał swoje czasy, stąd niezrozumienie, ale mam nieodparte wrażenie, że mimo całej spuścizny i bezdyskusyjnego wpływu na kolejne pokolenia intelektualistów Leibniz nie jest tak ciekawą postacią, jaką wydawał się być.
Docenić należy ogrom pracy M. R. Antognazzy, ale lekturę biografii Leibniza polecam raczej jako ciekawostkę na naprawdę długie zimowe wieczory. Nic poza tym.

Rozpoczynałem lekturę biografii Leibniza pióra M. R. Antognazzy z otwartym umysłem. Chciałem poznać życie wielkiego intelektualisty przełomu XVII i XVIII w. Kolejne strony księgi się otwierały, a mój umysł stopniowo i niezauważalnie zamykał się. Nie chodzi o sposób narracji, ale o samego głównego bohatera.
Z książki wyłania się obraz wybitnego myśliciela, mającego tysiąc...

Książka dobra dla tych, którzy twórczość Leibniza już znają i chcą poznać kontekst jej powstawania, lub też jej nie znają i chcą poznać historię życia Leibniza i niezbyt szczegółowy przegląd jego myśli jako wstęp do dalszych studiów. Krótko mówiąc, książka jest biografią z naciskiem na tło historyczne (polityczne, religijne) natomiast sama filozofia i osiągnięcia naukowe filozofa z Hanoweru wydają się nie należeć do głównych zainteresowań autorki.

Książka dobra dla tych, którzy twórczość Leibniza już znają i chcą poznać kontekst jej powstawania, lub też jej nie znają i chcą poznać historię życia Leibniza i niezbyt szczegółowy przegląd jego myśli jako wstęp do dalszych studiów. Krótko mówiąc, książka jest biografią z naciskiem na tło historyczne (polityczne, religijne) natomiast sama filozofia i osiągnięcia naukowe...

Książka trochę rozczarowuje, jest przede wszystkim kroniką życia i korespondencji Leibniza, zdecydowanie za mało w niej o jego filozofii.

Książka trochę rozczarowuje, jest przede wszystkim kroniką życia i korespondencji Leibniza, zdecydowanie za mało w niej o jego filozofii.

30 godzin czytania książki już za mną, więc mogę napisać recenzję. Książka bardzo dogłębna, trudna dla osoby takiej jak ja nieznającej wcześniej, dobrze dorobku Leibniza. Największym plusem książki jest jej dogłębność, co zarazem jest jej największym minusem, kiedyś czytałem biografię Betovena opartą głównie na jego finansach, i szczerze mówiąc, tę książkę dużo przyjemniej mi się czytało. Leibniz Biografia intelektualna jest książką opartą raczej na życiu towarzyskim Leibniza niż na innych aspektach życia, tego wielkiego człowieka. Książka stanowi nieporadną próbą przebrnięcia przez życie, tego wielkiego człowieka i opis czym się zajmował, i w jakich okoliczność. Książka zawiera olbrzymie ilości nazwisk korespondentów Leibniza. Bywają strony, na których połowa kartki jest wypełniona nazwiskami, tytułami i miastami, z których pochodzili korespondenci Leibniza. Odnalezienie się w tym natłoku postaci drugo i trzecio planowych, jak na przykład imię woźnicy Leibniza (Henricha),była dla mnie zbyt wielkim wyzwaniem. Wydaje mi się, że z pewnością jest więcej lepszych książek, na temat tego filozofa, pozbawionych wad tego tej książki. Na plus podkreślę, że same poglądy Leibniza, i zadania, nad jakim pracował, były największym plusem tej książki, ale tak naprawdę niewiele o tym wspomina ta książka w porównaniu do ilości czasu, jaki poświęciłem na zrozumienie tego, że Leibnizowi w dzisiejszych czasach, facebook szybko by zbanował konto, po przekroczeniu magicznej granicy 2000 znajomych.

30 godzin czytania książki już za mną, więc mogę napisać recenzję. Książka bardzo dogłębna, trudna dla osoby takiej jak ja nieznającej wcześniej, dobrze dorobku Leibniza. Największym plusem książki jest jej dogłębność, co zarazem jest jej największym minusem, kiedyś czytałem biografię Betovena opartą głównie na jego finansach, i szczerze mówiąc, tę książkę dużo przyjemniej...

Nareszcie skończyłem. Prawie dwa miesiące przebijania się. Bo nie jest najlepiej. Niezłe fragmenty dotyczące życia Leibniza, sytuacji historycznej, polityki i obyczajowości poprzetykane są niestety niekończącymi się, usypiającymi wyliczankami adresatów korespondencji, wałkowaniem detali teorii metafizycznych i bezustannym odpieraniem (domniemanych)zarzutów co do braku religijności Leibniza. Ileż razy można do cholery powtarzać zdanie, że celem Leibniza jest "głoszenie chwały Bożej poprzez zwiększenie dobra ogółu". Daję słowo, raz by wystarczyło. A jest to powtórzone chyba z 50 razy! Autorka uwielbia też cytować swojego bohatera, przesadnie, nabijając wierszówkę. Nie sili się też na bezpretensjonalność stylu, co nie pomaga w lekturze.
Spodziewałem się czegoś lepszego o tak interesującym, wszechstronnym facecie jak Leibniz.

Nareszcie skończyłem. Prawie dwa miesiące przebijania się. Bo nie jest najlepiej. Niezłe fragmenty dotyczące życia Leibniza, sytuacji historycznej, polityki i obyczajowości poprzetykane są niestety niekończącymi się, usypiającymi wyliczankami adresatów korespondencji, wałkowaniem detali teorii metafizycznych i bezustannym odpieraniem (domniemanych)zarzutów co do braku...

Uff, kawał lektury. Przeciekawe, dla lubiących filozofię, historię, biografie i historię nauki.

Uff, kawał lektury. Przeciekawe, dla lubiących filozofię, historię, biografie i historię nauki.