Jerzy Kierul

Historia nauki w najlepszym wydaniu. Jerzy Kierul kreśli sylwetkę jednego z najwybitniejszych i najśmielszych umysłów wszechczasów w charakterystycznym dla siebie świetnym stylu. Poznajemy Keplera jako dziecko swoich czasów, człowieka na wskroś uwikłanego w uwarunkowania początku epoki nowożytnej - połączenia religijnego fanatyzmu i obskurantyzmu z rodzącym się powoli naukowym spojrzeniem na procesy zachodzące we wszechświecie. Kepler, będąc w swoich czasach prekursorem kopernikanizmu, rozwinął twórczo osiągnięcia swojego wielkiego poprzednika. Wprowadził do astronomii podejście oparte na fizyce, co nie było zrozumiane, a nawet zostało zlekceważone przez tak genialne umysły jak choćby Galileusza. Wielkość Keplera polega przede wszystkim na odwadze w niestandardowym podejściu do zastanej tradycji naukowej. Zburzenie przez niego jej skostniałej struktury było tym, co stawia go w szeregu wielkich naukowych rewolucjonistów. Książka została napisana z rozmachem. Na 518 s. mamy do czynienia nie tylko z opisem genialnych osiągnięć niemieckiego uczonego. Wielkim plusem pracy jest to, co nie odnosi się stricte do tych zagadnień, mianowicie przedstawienie "ducha epoki", zmagania się Keplera z przeciwnościami losu (podchodził do nich z niesłabnącym optymizmem),które prowadziły nieustannie do konieczności walki o zapewnienie materialnego bytu jego licznej rodzinie. Ukazanie kontrastu pomiędzy tymi sprawami uważam za najciekawsze w tej biografii. Książka może być fascynująca nie tylko dla osób z wykształceniem ścisłym. I taka też jest.