Broń jest zawsze potrzebna. Tylko trzeba było trzymać świrów jak najdalej od niej. Bo potem trzeba żyć w metrze, a na powierzchnię wychodzić po nocach i z gaciami pełnymi nieopisanych wrażeń.

Broń jest zawsze potrzebna. Tylko trzeba było trzymać świrów jak najdalej od niej. Bo potem trzeba żyć w metrze, a na powierzchnię wychodzić...

...Życie stawało się coraz bardziej różnorodne i doskonałe. Ale pewnego razu coś w tym sprawującym się bez zarzutu algorytmie zaczęło nawalać. Ogromny szmat czasu temu pojawiło się kompletnie nowe stworzenie, które nie wpisywało się w ramy planów przyrody. Nie posiadało niczego, co pozwalało żyć według jej zasad: ani skrzydeł, ani rogów, ani potężnych łap, ani ostrych kłów, ani sonarów w głowie, ani ośmiu oczu, ani zdolności do przeskakiwania wąwozów w czasie ucieczki przed pościgiem czy pogonią za zdobyczą. Nie wyczuwało pola magnetycznego jak ptaki wędrowne i słabo orientowało się w zapachach, znając tylko przyjemne i nieprzyjemne. Wbrew wszystkiemu powstało jakby z resztek materiałów na placu budowy życia, z budowlanych śmieci....I nie wyróżniając się niczym oprócz chęci przeżycia, istoty te musiały nauczyć się myśleć. Rozwinąć w sobie rozum, żeby wziąć do rąk maczugę i ociosać kamień. Złapać. Zabić. Zjeść. Przeżyć. Ta istota stała się naczelnym koszmarem przyrody. Zaczęła przetwarzać ten świat wyłącznie pod kątem własnego przetrwania, po trupach wszystkich innych stworzeń, w tym sobie podobnych. Istoty te stworzyły cywilizację, odrywając swoją przestrzeń od przyrody i chciwie pożerając otaczające ich zasoby. Człowiek stał się dla świata zwierząt wcieleniem grozy. Ale zadziwiające było to, że człowiek stworzył to wszystko...ze strachu. Ze strachu, że zostanie zabity i pożarty. Człowiek przez tysiące lat wzbudzał przerażenie w zwierzętach, tępił owady, które były tysiące razy mniejsze od niego, i rośliny, które nie mogły się ruszać, właśnie dlatego, że sam się ich wszystkich bał. Gnany swoim strachem, podbił świat i w efekcie sam go unicestwił"... .

...Życie stawało się coraz bardziej różnorodne i doskonałe. Ale pewnego razu coś w tym sprawującym się bez zarzutu algorytmie zaczęło nawala...

-"Właśnie tak udaje ci się przetrwać na powierzchni? Po prostu niczego się nie boisz? -Tak. -A wiesz, miałem takiego kolegę, robił materiały wybuchowe. I bardzo lubił zapalić, szelma. Któregoś razu przygotowywał napalm i jarał fajkę. Mówią mu: idioto, może wybuchnąć. A on w odpowiedzi, że się nie boi. Pół stacji się spaliło. -To głupota. Głupota to nie lepsza od strach".

-"Właśnie tak udaje ci się przetrwać na powierzchni? Po prostu niczego się nie boisz? -Tak. -A wiesz, miałem takiego kolegę, robił materiały...