Pomysł może i niezły, ale fabuła tak bardzo rozwleczona, że zupełnie traci cały potencjał. Postacie są nijakie, irytujące i całkowicie bezbarwne. Bywało, nie raz, ani nie dwa, że myliłem przywódców grup militarnych i ich podwładnych...
Dobrze, że wreszcie się skończyła. Lektury tego typu, powinny być czytane za karę.

Pomysł może i niezły, ale fabuła tak bardzo rozwleczona, że zupełnie traci cały potencjał. Postacie są nijakie, irytujące i całkowicie bezbarwne. Bywało, nie raz, ani nie dwa, że myliłem przywódców grup militarnych i ich podwładnych...
Dobrze, że wreszcie się skończyła. Lektury tego typu, powinny być czytane za karę.

Słabsza od poprzedniej powieści autora. Sam początek nudny, ciężko mi było ogarnąć kto jest kim. Potem nagle akcja zaskoczyła, śledziłam rozwój wypadków z zainteresowaniem. I przyszło dynamiczne zakończenie, które w moim odczuciu było zbyt chaotyczne. Ciekawe wstawki związane z drugą wojną światową jednak z czasem już miałam ich przesyt.

Słabsza od poprzedniej powieści autora. Sam początek nudny, ciężko mi było ogarnąć kto jest kim. Potem nagle akcja zaskoczyła, śledziłam rozwój wypadków z zainteresowaniem. I przyszło dynamiczne zakończenie, które w moim odczuciu było zbyt chaotyczne. Ciekawe wstawki związane z drugą wojną światową jednak z czasem już miałam ich przesyt.

Seria Metro 2033 obrosła nie tylko kontynuacjami, ale i historiami pobocznymi, spisanymi przez innych autorów i często niemającymi wiele wspólnego z Moskwą. Należy do nich Dziedzictwo przodków, całkiem sprawnie napisany thriller, który w obliczu ostatnich putinowskich zbrodni nabrał niepokojącego wydźwięku.

Porzucamy Moskwę na rzecz obwodu kaliningradzkiego, gdzie już od czasów drugiej wojny światowej nie brakowało tajemniczych bunkrów i podziemi. To dzięki nim grupce bohaterów udało się przetrwać konflikt atomowy i teraz żyją w niewielkiej, zmilitaryzowanej społeczności. Pewnego dnia na plaży ląduje desant wrogich wojsk noszących stare mundury z hitlerowskimi swastykami. Kim są i jakie mają cele? Tego oczywiście czytelnik dowiaduje się, ale z czasem…

Lubię uniwersum Metro 2033. Cenię jego oryginalność, mrok i mimo wszystko antywojenne przesłanie. W Dziedzictwie przodków jakby nieco go mniej, ale też autor inny – Suren Cormudian jest byłym żołnierzem pochodzenia ormiańskiego, który od dwudziestu lat mieszka w Kaliningradzie. Zna dobrze te tereny, zna realia służby w rosyjskiej piechocie morskiej, a pisze sprawnie. Potrafi odtworzyć klimat oryginału, choć przecież zmieniają się okoliczności.

Z drugiej strony – powiedzmy sobie szczerze, myśli głębszej tu nie ma. Zastąpiła ją dynamiczna akcja i tajemnica kryjąca się w podziemiach ciągnących się kilometrami. Nie wszystkim to musi odpowiadać. Jak ktoś nie zna Metro 2033, nie ma nawet po co sięgać po tą książkę. A jak zna i jest fanem uniwersum? Ma szanse nie być zawiedzionym.

Więcej recencji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Seria Metro 2033 obrosła nie tylko kontynuacjami, ale i historiami pobocznymi, spisanymi przez innych autorów i często niemającymi wiele wspólnego z Moskwą. Należy do nich Dziedzictwo przodków, całkiem sprawnie napisany thriller, który w obliczu ostatnich putinowskich zbrodni nabrał niepokojącego wydźwięku.

Porzucamy Moskwę na rzecz obwodu kaliningradzkiego, gdzie już od...

Ja to mam szczęście. Opinia napisana, poprawiona, czeka na publikacje, a ja zapisuję w Wordzie, zapominam i publikuje miesiące po napisaniu. Moja mądrość :)
, Dziedzictwo przodków, to książka ciekawa. Z jednej strony mamy klimat Kaliningradu, ciekawe postacie, ciekawą sytuacje polityczną i szczątki informacji co dzieje się w Ameryce południowej po apokalipsie. Z drugiej mamy głupie sytuacje (Autor naprawdę myśli, że w obliczu śmierci ludzie myślą tylko o cimcirimci?). Na pewno nie jest to zła książka, ale na pewno nie najlepsza w uniwersum. Lepiej wypada, wędrowiec, tego samego autora! Czy książkę polecam? Nie. Czy książę odradzam? Nie. Zwyczajnie przekonajcie się sami.

Ja to mam szczęście. Opinia napisana, poprawiona, czeka na publikacje, a ja zapisuję w Wordzie, zapominam i publikuje miesiące po napisaniu. Moja mądrość :)
, Dziedzictwo przodków, to książka ciekawa. Z jednej strony mamy klimat Kaliningradu, ciekawe postacie, ciekawą sytuacje polityczną i szczątki informacji co dzieje się w Ameryce południowej po apokalipsie. Z drugiej...

Jedna z najsłabszych z cyklu Uniwersum Metro 2033. Fabuła kiepska, ale najbardziej drażniące jest wszechobecne uwielbienie autora dla swojego kraju przy całkowitym braku krytyki. Ale czego się spodziewać po rosyjskim wojskowym.

Jedna z najsłabszych z cyklu Uniwersum Metro 2033. Fabuła kiepska, ale najbardziej drażniące jest wszechobecne uwielbienie autora dla swojego kraju przy całkowitym braku krytyki. Ale czego się spodziewać po rosyjskim wojskowym.

Nie raz pisałem, ale powtórzę po raz któryś... Kocham Uniwersum Metro 2033 za swą różnorodność i nie mam za złe jeśli jakiś pisarz wykorzystuje swoją pasję jaką jest przykładowo archeologia lub militaria. Dopóki nie szkodzi to książce nie mam nic przeciwko, tak samo jest w Dziedzictwie Przodków, gdzie wiedza autora o II Wojnie Światowej dodaje niezłego klimatu.

Bohaterem jest digger Sasza Zagórski, który w wieku licealnym wybrał się ze znajomymi w okolice Piątego Fortu. Znajomi utknęli w jakieś pułapce, a na wolność wyszedł tylko Saszka, niestety w tym samym momencie rozpętała się III Wojna Światowa przez co młody chłopak do końca życia przebywał w podziemiach fortu.

Dla fanów Metra szukających kawałka solidnego post-apo książka jest warta uwagi! :)

Nie raz pisałem, ale powtórzę po raz któryś... Kocham Uniwersum Metro 2033 za swą różnorodność i nie mam za złe jeśli jakiś pisarz wykorzystuje swoją pasję jaką jest przykładowo archeologia lub militaria. Dopóki nie szkodzi to książce nie mam nic przeciwko, tak samo jest w Dziedzictwie Przodków, gdzie wiedza autora o II Wojnie Światowej dodaje niezłego klimatu.

Bohaterem...

Druga książka Surena Cormudiana tym razem rozgrywa się w okręgu kaliningradzkim i jest dużo bardziej militarna niż poprzednia jego powieść. Nie powinno to szczególnie dziwić, jeśli spojrzymy na biogram autora, który przez szesnaście lat służył w siłach zbrojnych Federacji Rosyjskiej, można więc powiedzieć, że autor zna klimat armii i wie o czym pisze. Poznajemy więc świat z perspektywy rosyjskich żołnierzy, którzy zamieszkują tereny oraz podziemia najpierw nazistowskich, a później rosyjskich baz. Muszę przyznać, że jeśli chodzi o otoczkę i kreację terenu, to jest to jedna z ciekawszych powieści w uniwersum. Cormudian sporo nawiązuje do czasów drugiej wojny światowej oraz roli jakie podziemne kompleksy w Prusach Wschodnich odgrywały w Trzeciej Rzeszy. Do pewnego momentu poszczególne wojskowe bazy żyły w zgodzie, aż do pojawienia się nowego wroga, który nie dość, że sam czegoś poszukuje w podziemiach, to jeszcze może zmienić układ sił panujący w regionie. Jak dla mnie motyw wroga (nie będę zdradzał kto nim jest) jest dosyć ciekawy, aczkolwiek może trochę przesadzony. W każdym razie otrzymujemy kawał niezłej strzelaniny połączonej z tajemnicami drugiej wojny światowej, która tworzy całkiem interesującą mieszankę.

Druga książka Surena Cormudiana tym razem rozgrywa się w okręgu kaliningradzkim i jest dużo bardziej militarna niż poprzednia jego powieść. Nie powinno to szczególnie dziwić, jeśli spojrzymy na biogram autora, który przez szesnaście lat służył w siłach zbrojnych Federacji Rosyjskiej, można więc powiedzieć, że autor zna klimat armii i wie o czym pisze. Poznajemy więc świat z...

Moja przygoda z tą powieścią była specyficzna. Zaczęło się od zaintrygowania początkiem. Następnie pojawiło się niedowierzanie, co ten Cormudian wymyślił. By na koniec być pod całkiem solidnym wrażeniem.
A co spowodowało to wrażenie, niemal podziw? Historyczna wiedza autora. Powieść nie jest typową historią osadzoną w tym uniwersum. Fabularnie wręcz odbiega od pozostałych, które czytałem, mocno zahaczając o autorów, którzy lubują się w pakowaniu swoich protagonistów w opowieści mocno związane z historią. Nie powiem, jaką, gdyż spoilery są "be". Powiem tylko, że podano to z dużą dawką wiedzy i nieznanych, przynajmniej mi, faktów.
Aczkolwiek bardzo łatwo można rozgryźć jeden ze zwrotów akcji, związanych z jednym z protagonistów, który miał pewnie zaskoczyć, a wywołuje tylko "wiedziałem".
Jednak dla fanów uniwersum to będzie bardzo miła pozycja, historia z charakterystycznym dla Cormudiana poczuciem humoru. Warto. Ale tylko po Wędrowcu.

Moja przygoda z tą powieścią była specyficzna. Zaczęło się od zaintrygowania początkiem. Następnie pojawiło się niedowierzanie, co ten Cormudian wymyślił. By na koniec być pod całkiem solidnym wrażeniem.
A co spowodowało to wrażenie, niemal podziw? Historyczna wiedza autora. Powieść nie jest typową historią osadzoną w tym uniwersum. Fabularnie wręcz odbiega od pozostałych,...

Świetna książka, której zwroty akcji kilka razy mnie zaskoczyły.

Świetna książka, której zwroty akcji kilka razy mnie zaskoczyły.

Jedna z trzech najlepszych książek ze świata Metro. Dużo akcji, ciekawi bohaterowie, mało mutantów i standardowej sztampy w stylu kanibali, zdeprawowanych polityków i pseudo-filozowicznych rozważań. Trochę za bardzo jednak czuć w książce uwielbienie dla ZSRR, Wielkiej Wojny Ojczyźnianej etc. - co nie jest żadnym poważnym zarzutem, gdyż mam świadomość, że czytelnik z Rosji traktowałby to jako olbrzymią zaletę. To tylko moje osobiste spostrzeżenie. Na minus zasługuje jednak to, co jest osią napędową całej fabuły - czyli, żeby nie spoilerować to kto, dlaczego i po co tam do nich zawitał. Trochę to mało logiczne. Mimo wszystko polecam.

Jedna z trzech najlepszych książek ze świata Metro. Dużo akcji, ciekawi bohaterowie, mało mutantów i standardowej sztampy w stylu kanibali, zdeprawowanych polityków i pseudo-filozowicznych rozważań. Trochę za bardzo jednak czuć w książce uwielbienie dla ZSRR, Wielkiej Wojny Ojczyźnianej etc. - co nie jest żadnym poważnym zarzutem, gdyż mam świadomość, że czytelnik z Rosji...