Jacek Piekara nie raz udowadniał, że w jego głowie znajduje się cały ocean oryginalnych pomysłów na literaturę i nie inaczej jest w tym wypadku. Książka zawiera kilkanaście różnych, krótkich opowiadań i oczywiście wśród nich trafiło się parę płytkich czytadeł, jednakże bilans jest niewątpliwie korzystny dla książki. Większość z zawartych w niej utworów wręcz zmusza do refleksji nad ważnymi tematami, takimi jak śmierć, życie, religia, bądź historia. Ta ostatnia kwestia poruszona jest przede wszystkim w opowiadaniu "Arachnofobia" które wyryło mi się w pamięci na długo. Szczególnie godnym polecenia fragmentem książki są ostatnie trzy opowiadania. Są to całkiem oryginalne teksty z gatunku soft s-f, napisane w taki sposób, że czytający sam chciałby przenieść się na odległą Taurydę, gdzie toczy się akcja. Myślę, że błędem Piekary było przede wszystkim to, że w jednej książce zawarł opowiadania zupełnie od siebie różne pod względem gatunkowym. Chyba tylko dlatego książka zebrała parę niepochlebnych opinii. Moim zdaniem zupełnie niesłusznie, bo to kawał współczesnej dobrej polskiej literatury.

Jacek Piekara nie raz udowadniał, że w jego głowie znajduje się cały ocean oryginalnych pomysłów na literaturę i nie inaczej jest w tym wypadku. Książka zawiera kilkanaście różnych, krótkich opowiadań i oczywiście wśród nich trafiło się parę płytkich czytadeł, jednakże bilans jest niewątpliwie korzystny dla książki. Większość z zawartych w niej utworów wręcz zmusza do...