W tomie szóstym: bezimienny ojciec i nieustępliwy wuj, dzieci jak drzewa, Gombrowicz na Kanarach, delfiny silniejsze niż rekiny, googlanie siebie o poranku, 400 stron Hitlera, czyli „Mein Kampf” w „Mojej walce”; analiza i interpretacja wiersza Celana, „Shoah” Lanzmanna, zasypywanie ekskrementów w ogródku działkowym, „Odyseja” u wybrzeży Norwegii, Szwecji i Danii oraz północnej Polski, „Wściekłość i wrzask” oraz „Ulisses”, nazwiska Christiny Aguilery i Mariah Carey, polscy robotnicy na dachu, hipsterski koszmar (podczas wycieczki do Pragi Linda wykonuje na ukulele piosenkę napisaną dla KO w ramach urodzinowego prezentu), pierwsze kotlety rybne dopiero na stronie 945, niepewność i wątpliwości.

O sześciu tomach.
Brak potrzeby generowania dodatkowych słów. Tych wywodzących się od czytelnika Knausgård nie potrzebuje - sam opisze się siebie, przedstawi, wyjaśni, zredaguje, przeanalizuje, odniesie do źródeł oraz innych tworów kultury. Niezaproszony, wykluczony z uczestnictwa w dziele, prosty składacz liter może co najwyżej zaplusować lub pogwiazdkować. Zamiast wniosków odnośnie kondycji białego mężczyzny-pisarza ze szczególnie uprzywilejowanego kraju, wyciągnę zatem średnią dla każdego z tomu. Jak podpowiadają nowo odkryte na stare lata talenta matematyczne, będzie to, zaskakujące nawet mnie: 8. Całość serii mogę zaś sprowadzić do cyfry 9. 10, w napadzie szczodrości. Chyba za rozmach i umiejętne wiązanie tego, co najniższe – trywialne i obrzydliwe – z tym, co najwyższe.

W tomie szóstym: bezimienny ojciec i nieustępliwy wuj, dzieci jak drzewa, Gombrowicz na Kanarach, delfiny silniejsze niż rekiny, googlanie siebie o poranku, 400 stron Hitlera, czyli „Mein Kampf” w „Mojej walce”; analiza i interpretacja wiersza Celana, „Shoah” Lanzmanna, zasypywanie ekskrementów w ogródku działkowym, „Odyseja” u wybrzeży Norwegii, Szwecji i Danii oraz...