Moja trzecia przeczytana powieść J. Navarro. Wciągająca pomimo niepewnego początku, rozwija się etapami. Autorka ma nieoceniony talent do pisania książek. Brak zbędnych opisów a wielowątkowość w tym przypadku nie przeszkadza. Polecam bo szybko się czyta i naprawdę warto.

Moja trzecia przeczytana powieść J. Navarro. Wciągająca pomimo niepewnego początku, rozwija się etapami. Autorka ma nieoceniony talent do pisania książek. Brak zbędnych opisów a wielowątkowość w tym przypadku nie przeszkadza. Polecam bo szybko się czyta i naprawdę warto.

Książka niezwykle ciekawa, jeśli ktoś lubi wątki historyczne przeplatane z wątkami kryminalnymi. Kolejna dobra książka tej autorki, która mnie nie zawiodła.

Książka niezwykle ciekawa, jeśli ktoś lubi wątki historyczne przeplatane z wątkami kryminalnymi. Kolejna dobra książka tej autorki, która mnie nie zawiodła.

Trzy historie splatające się ze sobą. Oblężenie twierdzy Montsegur w XIII wieku, w którym dokonano rzezi katarów. Wiele wieków później hitlerowski Berlin i pogromy Żydów i na koniec czasy współczesne, zamachy terrorystyczne. Tomiszcze jest opasłe, prawie 700 stron, czytało mi się dobrze, może trochę wolniej. Jak zwykle zachwyciła mnie Julia Navaro i jej powieść. Jedna z bohaterek Laila w pewnym momencie przytacza słowa Martina Luthera Kinga " nauczyliśmy się fruwać jak ptaki, pływać jak ryby, ale nie nauczyliśmy się żyć jak bracia". Uważam, że ten cytat jest mottem przewodnim tej powieści. Jeśli ktoś lubi mieszankę historii, tajemnicy, tego co by mogło się zdarzyć, to polecam tę książkę.

Trzy historie splatające się ze sobą. Oblężenie twierdzy Montsegur w XIII wieku, w którym dokonano rzezi katarów. Wiele wieków później hitlerowski Berlin i pogromy Żydów i na koniec czasy współczesne, zamachy terrorystyczne. Tomiszcze jest opasłe, prawie 700 stron, czytało mi się dobrze, może trochę wolniej. Jak zwykle zachwyciła mnie Julia Navaro i jej powieść. Jedna z...

Bardzo zachęcam do lektury powieści Julii Navarro "Krew niewinnych" chociaż uprzedzam: książka jest opasła (chyba nazbyt),nierówna, czyta się ją niełatwo, niemniej, uważam, dla średnio wyrobionego czytelnika, który czyta ze zrozumieniem i zainteresowaniem, przyniesie satysfakcję.

Powieść chyba należy uznać za mikst gatunków, co osobiście uwielbiam, albowiem nic mnie tak nie irytuje jak powieści oczywiste lub w rodzaju "zabili go, a potem on uciekł". Jeśli chcę akcji, to mogę obejrzeć komiks, od literatury wymagam czegoś więcej. W przypadku "Krwi niewinnych" mamy do czynienia z powieścią sensacyjno-historyczną, której akcja dzieje się od XIV wieku do czasów współczesnych, z domieszką publicystyki i wykładami z historii , wprawdzie te ostatnie na poziomie jeśli nie gimnazjalnym to co najwyżej licealnym.

Najsilniejszą stroną książki jest spleciona, ale logiczna - jeśli ktoś czyta uważnie, intryga, której nicią przewodnią, prowadzącą nas przez gąszcz faktów i osób, jest kronika spisana w XIV wieku przez sekretarza komisji inkwizycyjnej oraz szlachetne, humanitarne i pacyfistyczne przesłanie powieści. W czasach nam współczesnych, gdy książki pisze się o niczym, a w najlepszym wypadku o przygodach i łóżkowych rozterkach, cenne jest gdy powieść ma swoje moralne przesłanie.

J.Navarro umejętnie prowadzi fabułę od religijnych wojen we Francji w XIV w., celnie wydobywając tę oczywistość, że spory o doktryby religijne były tylko fasadą i pretekstem do walk o ziemie, bogactwa, władzę, aż do XIX wieku i współczesnej Europy. Dobrze, zwarcie i wciągająco jest napisana zwłaszcza druga część opisująca działania służb antyterrorystycznych struktur europejskich (zmyślonych gdyż instytucje przez autorkę opisane nie istnieją) przeciwko zamahom terrorystycznym, przygotowywanym przez islamistów i radykalną prawicę, występujących jako sojusznicy.


Najsłabszą - dość banalna i w bardzo prosty sposób przedstawiona publicystyka, obejmująca przemyślenia autorki na temat współczesnych konfliktów, dialogu kultur, polityki i religii. Rzecz w tym, że autorka używa do opisu tychże języka gazet, który źle się sprawdza w powieści sensacyjnej.

Na czas domowej kwarantanny to dobra książka, zapewnia trzy dni czytania.

Bardzo zachęcam do lektury powieści Julii Navarro "Krew niewinnych" chociaż uprzedzam: książka jest opasła (chyba nazbyt),nierówna, czyta się ją niełatwo, niemniej, uważam, dla średnio wyrobionego czytelnika, który czyta ze zrozumieniem i zainteresowaniem, przyniesie satysfakcję.

Powieść chyba należy uznać za mikst gatunków, co osobiście uwielbiam, albowiem nic mnie tak...

Miałem tą przyjemność przeczytać "Krew Niewinnych" w oryginale, w języku hiszpańskim. Nigdy nie sądziłem, że dzięki temu zainteresuję się historią.

Miałem tą przyjemność przeczytać "Krew Niewinnych" w oryginale, w języku hiszpańskim. Nigdy nie sądziłem, że dzięki temu zainteresuję się historią.

Dobrnęłam do końca i jestem z siebie dumna, bo lekko nie było. Początek powieści osadzony w XIII wieku kompletnie mnie nie wciągnął. Czytałam bo miałam nadzieję że się rozkręci. Nie bardzo wiedziałam o co chodzi. Przeczytałam bo byłam ciekawa do czego to wszystko zmierza. Męcząca książka.

Dobrnęłam do końca i jestem z siebie dumna, bo lekko nie było. Początek powieści osadzony w XIII wieku kompletnie mnie nie wciągnął. Czytałam bo miałam nadzieję że się rozkręci. Nie bardzo wiedziałam o co chodzi. Przeczytałam bo byłam ciekawa do czego to wszystko zmierza. Męcząca książka.

"Krew niewinnych". czyli jak przeczytałam 670 stron w trzy miesiące.

Gdybym musiała powiedzieć o czym jest ta książka chyba zdecydowałabym się na odpowiedź, że jest o francuskim arystokracie, który oszalał na punkcie średniowiecznej kroniki i postanowił zaplanować zamach terrorystyczny.

Ale to nie tak.

Prawda jest taka, że "Krew..." jest niestety o niczym.

Jest o jakimś facecie, który bije żonę. O nastolatce, którą zgwałcili muzułmanie. O zakonniku piszącym kronikę. O jakiejś kobiecie feministce. O dziewczynie, która związała się z komunistą. O policjancie, który gada przez telefon i o księdzu, który nie wie co zrobić z życiem. O chłopaku, który walczy o wolność Izraela i o wielu, wielu, wielu innych, których nigdy nie zapamiętam.

Nie potrafię zrozumieć, dlaczego autorka postanowiła praktycznie każdy rozdział napisać z perspektywy innej osoby. Co więcej 99% tych bohaterów nie wnosi nic do fabuły, a jednak poznajemy historię ich życia. Po co? Prawdopodobnie po nic.

Wykorzystanie tak wielu wątków, tak wielu narratorów i tak wielu historii w jednej opowieści sprawiło, że dla mnie żaden z bohaterów nie posiadał charakteru, nie wyróżniał się, nie wzbudzał żadnych uczuć. Wszyscy ci wykreowani przez autorkę ludzie byli tylko stronami, które trzeba przeczytać, żeby dojść do następnej postaci, która pewnie i tak nic nie wniesie i będzie równie papierowa co poprzednia.

Nie da się ukryć, że ogólnie książka nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia i raczej nie dam autorce drugiej szansy, mimo to chciałabym pozostać sprawiedliwa. W książce poznajemy postać francuskiego mediewisty, który poszukuje swojej żony w hitlerowskim Berlinie, jednocześnie samemu współpracując z nazistami w celach naukowych. To jedyny bohater, który skradł moje serce i gdyby jego historia została zapisana jako osobne opowiadanie byłaby to pewnie jedna z moich ulubionych książek. Niestety kilkadziesiąt bardzo dobrych stron w prawie 700 strasznych nie mogło wiele zdziałać.

"Krew niewinnych". czyli jak przeczytałam 670 stron w trzy miesiące.

Gdybym musiała powiedzieć o czym jest ta książka chyba zdecydowałabym się na odpowiedź, że jest o francuskim arystokracie, który oszalał na punkcie średniowiecznej kroniki i postanowił zaplanować zamach terrorystyczny.

Ale to nie tak.

Prawda jest taka, że "Krew..." jest niestety o niczym.

Jest o...

Porównanie autorki do Dana Brauna jest krzywdzące dla autorki.Jej książki są o wiele mniej teatralne i unika dziwnych spekulacji nie mających potwierdzenia w historii. Jej książki nie mają szokować czytelnika, ale chce przekazać coś więcej.
Pokazane są trzy okresy historii: wiek XII- pogrom Katarów. wiek XX- II wojna światowa i pogrom Żydów, wiek XXI- terroryzm muzułmański. Łączy je fanatyzm i nienawiść.Czy tylko przelana krew może zapewnić spokój po śmierci niewinnie zamordowanym? Czy można usprawiedliwić fanatyzm i nienawiść? Co wpływa, że ludzie stają się fanatykami? Na te pytania według mnie próbuje odpowiedzieć autorka w książce. Książka jest thrillerem historycznym. Organizacja terrorystyczna dokonuje krwawego zamachu na kino w centru Frankfurtu. Aby tą organizację poznać i udaremnić następne ataki trzeba się cofnąć aż do XXII wieku. Książka ciekawie napisana, pełna nagłych zwrotów akcji i trzymająca w napięciu.
Uważam, że jest warta przeczytania. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, ale na pewno sięgnę po inne jej książki.

Porównanie autorki do Dana Brauna jest krzywdzące dla autorki.Jej książki są o wiele mniej teatralne i unika dziwnych spekulacji nie mających potwierdzenia w historii. Jej książki nie mają szokować czytelnika, ale chce przekazać coś więcej.
Pokazane są trzy okresy historii: wiek XII- pogrom Katarów. wiek XX- II wojna światowa i pogrom Żydów, wiek XXI- terroryzm muzułmański....

Książka zapowiadała się ciekawa, tak wynikało z opisu, ale niestety rozczarowałam się. Za dużo powtarzających się tekstów, zbędne opisy, mało akcji , a zakończenie totalnie beznadziejne.

Książka zapowiadała się ciekawa, tak wynikało z opisu, ale niestety rozczarowałam się. Za dużo powtarzających się tekstów, zbędne opisy, mało akcji , a zakończenie totalnie beznadziejne.

"Krew niewinnych" to rozgrywająca się w trzech odległych czasach historycznych powieść obnażająca chorobę, która zdaje się od zarania toczy ludzką rasę – nietolerancję. Choroba objawia się strachem i nienawiścią do tych, którzy z jakichś względów są inni od większości, a sprzężona jest z takimi ludzkimi przywarami jak chciwość, intryganctwo i pycha. Choroba ta od wieków kształtuje historię wojnami, konfliktami na tle rasowym, wyznaniowym i narodowym, czego przykładem są opisane przez autorkę wyprawy krzyżowe w XIII wieku, próba eksterminacji Żydów podczas II wojny światowej, konflikt między Żydami i Palestyńczykami w II połowie XX wieku oraz aktualna "święta wojna" prowadzona przez islamskich fanatyków za pomocą aktów terrorystycznych. Przedstawione w książce wydarzenia prowadzą do znanej nam, zwykłym szarym ludziom konkluzji, że gdyby dać nam się porozumieć bez tej całej polityki i religii kompromis byłby możliwy, a karty historii pozostałyby mniej krwawe. Lektura momentami męcząca bo to wszystko to "nic nowego" a akcja chwilami gubiła swój cel. Nie wszystkie rozpoczęte wątki zostały zamknięte, element, który miał łączyć je wszystkie, czyli średniowieczna kronika jezuity Juliana, okazuje się słaby i momentami wykorzystany na siłę. Jeśli zaś chodzi o nazwanie autorki "hiszpańskim Danem Brownem" polemizowałabym – historie opisane przez Julię Navarro są wg mnie bardziej wiarygodne i mniej teatralne.

"Krew niewinnych" to rozgrywająca się w trzech odległych czasach historycznych powieść obnażająca chorobę, która zdaje się od zarania toczy ludzką rasę – nietolerancję. Choroba objawia się strachem i nienawiścią do tych, którzy z jakichś względów są inni od większości, a sprzężona jest z takimi ludzkimi przywarami jak chciwość, intryganctwo i pycha. Choroba ta od wieków...