To już druga książka tej pisarki, którą czytałem z dużą przyjemnością. Jest to kontynuacja przygód Aryego Cohena. W poprzedniej powieści ten były żołnierz armii izraelskiej nawrócony na chasydyzm musiał pomóc Szin Beth w rozwiązaniu sprawy serii makabrycznych morderstw na tle religijnym. W tej książce Ary wiedzie spokojne życie w grocie na Pustyni Judzkiej. Przyłączył się do Esseńczyków, którzy w ukryciu przed światem nadal mieszkają na pustyni zgodnie z regułami ich sekty. Oczywiście izraelskie tajne służby znowu potrzebują pomocy Aryego. Ktoś zamordował archeologa Petera Ericsona (właściwie został złożony w ofierze tak, jak byk wg tradycji biblijnej). Ary trafia na ślad kolejnych tajnych sekt i stowarzyszeń. Tym razem chodzi o odbudowę Świątyni Salomona. Esseńczycy, Samarytanie, Masoni, Templariusze i nawet Asasyni mają swój udział w przechowywaniu bezcennych skarbów i przedmiotów rytualnych ze świątyni. Wszyscy oczekują odpowiedniego momentu, kiedy odbudowa świątyni będzie możliwa. Są gotowi zabijać, żeby nikt przypadkowy nie odkrył ich sekretów.
Ciekawy jest też zwyczaj Aryego, żeby porównywać linie na czołach spotykanych ludzi do liter alfabetu hebrajskiego. W ten sposób próbuje odgadywać charakter i cele rozmówców.

To już druga książka tej pisarki, którą czytałem z dużą przyjemnością. Jest to kontynuacja przygód Aryego Cohena. W poprzedniej powieści ten były żołnierz armii izraelskiej nawrócony na chasydyzm musiał pomóc Szin Beth w rozwiązaniu sprawy serii makabrycznych morderstw na tle religijnym. W tej książce Ary wiedzie spokojne życie w grocie na Pustyni Judzkiej. Przyłączył się...

Siedem lat temu czytałam inna książkę Eliette Abecassis.
Niestety mojego drugiego spotkania z jej twórczością nie mogę zaliczyć do bardzo udanych. Została mi jeszcze jedna jej książka i pewnie kiedyś tam ją przeczytam.
W powieści tej najbardziej przeszkadzało mi to, że sama akcja zagubiła się gdzieś pomiędzy.
Wybierając książkę z gatunku historyczno-przygodowych, liczę na ciekawy wątek sensacyjno-przygodowy i sporą dawkę ciekawostek historycznych, które może zachęcą mnie do dalszego zgłębienia tematu.
W tej książce przytłacza duchowość głównego bohatera. Jego rozważania nad kabałą, wymową i znaczeniem każdej litery, która urasta wręcz do czynnika decydującego o życiu i istnieniu świata, to jednak nie dla mnie.
Doceniam wiedzę autorki na ten temat. Być może jest ona wyznawczynią kabały, ale przeciętnego czytelnika w ten sposób raczej nie zachęci, prędzej już znudzi.
Ucierpiał na tym główny wątek powieści, bo ma się odczucie, że został potraktowany po macoszemu.
A szkoda, bo mogła to być całkiem dobra powieść.
Raczej nie polecam, chyba że ktoś jest w większym stopniu zainteresowany kabałą.

Siedem lat temu czytałam inna książkę Eliette Abecassis.
Niestety mojego drugiego spotkania z jej twórczością nie mogę zaliczyć do bardzo udanych. Została mi jeszcze jedna jej książka i pewnie kiedyś tam ją przeczytam.
W powieści tej najbardziej przeszkadzało mi to, że sama akcja zagubiła się gdzieś pomiędzy.
Wybierając książkę z gatunku historyczno-przygodowych, liczę na...

Powieść bez celu. Nie wiadomo tak naprawdę dlaczego została napisana. Bohaterowie nijacy akcji brak, ciekawej historii brak. Tylko ciągle odczytywanie z ludzkich twarzy liter alfabetu hebrajskiego. Jednym słowem nuda, nuda, nuda...

Powieść bez celu. Nie wiadomo tak naprawdę dlaczego została napisana. Bohaterowie nijacy akcji brak, ciekawej historii brak. Tylko ciągle odczytywanie z ludzkich twarzy liter alfabetu hebrajskiego. Jednym słowem nuda, nuda, nuda...

Jak dla mnie nie warta przeczytania, szkoda było mi czasu na dotrwanie do końca opowieści. Niezliczona ilość wątków, które nie pokrywają się ze sobą, ba ciągną się jak flaki z olejem. Autorka powinna zająć się pisaniem "lżejszych", mniej skomplikowanych książek, ponieważ jej to w ogóle nie wychodzi. Bardzo lubię książki o tematyce religijnej, niestety ta należy do najgorszych.

Jak dla mnie nie warta przeczytania, szkoda było mi czasu na dotrwanie do końca opowieści. Niezliczona ilość wątków, które nie pokrywają się ze sobą, ba ciągną się jak flaki z olejem. Autorka powinna zająć się pisaniem "lżejszych", mniej skomplikowanych książek, ponieważ jej to w ogóle nie wychodzi. Bardzo lubię książki o tematyce religijnej, niestety ta należy do...

Po raz pierwszy w życiu zdarzyło mi się ocenić książke po okładce. Jak do tego doszło ? To bardzo proste. Wziąłem ją do ręki, spojrzałem na tylną część okładki i pomyślałem : " Jaka piękna kobieta..." Było tam oczywiście zdjęcie autorki, Pani Eliette Abecassis. Zabrałem się do czytania bo ciekawość, co do stylu pisania tej pięknookiej damy wręcz mnie zżerała od środka.

Jeśli chodzi o ogólną tematykę to wyżej wymieniona autorka trafiła w mój gust. Poszukiwanie legendarnego skarbu, Ziemia Święta, słynne zwoje znad morza Martwego, Esseńczycy, Masoni, Templariusze, Assasyni, Żydzi, Chrześcijanie, Muzułmanie, Krucjaty... Zaraz, moment... Wszystko fajnie ale czy nie jest tego trochę za dużo jak na jedną książkę ?
To chyba największy problem tej powieści. Osobiście nie lubię przekombinowania jakie (niestety) często pojawia się w książkach tego typu a tutaj właśnie mamy taki przypadek. Mam wrażenie że urocza Pani Abecassis chciała w akcji tej książki umiejscowić po trochu losów wszystkich najbardziej tajemniczych stowarzyszeń w historii, od Masonów po Assasynów. Chyba trochę tym sposobem przeszarżowała biorąc pod uwagę to że to w sumie krótka książeczka.
Nie sposób z drugiej strony, nie pochwalić stylu w jakim napisano tą powieść. Jest z pewnością nieszablonowy i trochę specyficzny. Początkowo trochę mnie irytował ale po jakimś czasie pomyślałem sobie że jest Ok bo w końcu fajnie jest przeczytać czasem coś innego, coś co odbiega od schematów i utartych form.
Nawet teraz gdy piszę tą opinie, mam mocno mieszane odczucia odnośnie tej książki. Z jednej strony nie mogę powiedzieć że szczególnie mnie urzekła ale z drugiej, muszę przyznać że było w niej coś intrygującego. Może był to wyżej wymieniony styl w jakim została opowiedziana ta historia. Sam dokładnie nie wiem.

Jednoznacznie nie mogę ocenić "Skarbu Świątyni". Jest to książka która momentami mnie intrygowała, tylko po to żebym za chwile dochodził do wniosku że niewiele z niej rozumiem. Szczególnie "trudne" okazało się dla mnie zakończenie w którym kompletnie się pogubiłem.
A może to wcale nie ta piękna kobieta z okładki tutaj przekombinowała tylko ja po prostu mam za słabą wyobraźnię żeby w całości zrozumieć tą książkę..?

Po raz pierwszy w życiu zdarzyło mi się ocenić książke po okładce. Jak do tego doszło ? To bardzo proste. Wziąłem ją do ręki, spojrzałem na tylną część okładki i pomyślałem : " Jaka piękna kobieta..." Było tam oczywiście zdjęcie autorki, Pani Eliette Abecassis. Zabrałem się do czytania bo ciekawość, co do stylu pisania tej pięknookiej damy wręcz mnie zżerała od środka....

Czy było warto trwać do końca?

Bardzo lubię książki o tematyce zagadek z przeszłości, z wątkiem sensacyjnym. Po sukcesie "Kodu..." wiele takich powieści ukazało się na naszym rynku. Z wielką przyjemnością sięgam po każdą następną. Są lepsze i gorsze. Ale czytanie wypocin Eliette Abecassis to prawdziwa nieprzyjemność. Po pierwsze autorka nieprzygotowana historycznie. Po drugie w tekście nie ma spójności. Po trzecie akcja, jak na książkę sensacyjną, ciągnie się jak flaki z olejem. Po prostu jedna, wielka nuda, cud, że dotrwałam do końca. W swoich recenzjach jestem zawsze dość wyrozumiała i nie oceniam surowo. Jednak tym razem żałuję, że w skali ocen nie ma zera, bo takowe "Skarbowi świątyni" się należy.

Czy było warto trwać do końca?

Bardzo lubię książki o tematyce zagadek z przeszłości, z wątkiem sensacyjnym. Po sukcesie "Kodu..." wiele takich powieści ukazało się na naszym rynku. Z wielką przyjemnością sięgam po każdą następną. Są lepsze i gorsze. Ale czytanie wypocin Eliette Abecassis to prawdziwa nieprzyjemność. Po pierwsze autorka nieprzygotowana historycznie. Po...

Nawalone tego wszystkiego w tej książce, że w zasadzie nie wiadomo co jest głównym wątkiem. Misz-masz o wszystkim i o niczym, choć książka porusza ciekawe tematy.
Momentami brak spójności i zbyt długie opisy niektórych przemyśleń, uczuć, wyglądu, czynności czy miejsca w mało porywający sposób, zbyt często autorka przerywa jakiś wątek by zacząć nagle następny i przez to wiele rzeczy jest niedopowiedzianych, no i akcja się wlecze i nie wiadomo o co chodzi...jednym słowem chaos.
Niestety bohaterowie są dość nijacy, podobni do siebie, sprawiają momentami wrażenie niedouczonych. Nie są wykreowani na tyle by się jakoś z nimi zżyć, po prostu sobie są i żyją w swoim świecie.
Spodziewałam się czegoś innego po tej książce, cóż... rozczarowałam się.

Nawalone tego wszystkiego w tej książce, że w zasadzie nie wiadomo co jest głównym wątkiem. Misz-masz o wszystkim i o niczym, choć książka porusza ciekawe tematy.
Momentami brak spójności i zbyt długie opisy niektórych przemyśleń, uczuć, wyglądu, czynności czy miejsca w mało porywający sposób, zbyt często autorka przerywa jakiś wątek by zacząć nagle następny i przez to...

Książka - wg mnie - lepsza niż "Qumran" tej samej autorki. Niestety, nie jest tak wciągająca, jak twórczość Dana Brown'a.

Książka - wg mnie - lepsza niż "Qumran" tej samej autorki. Niestety, nie jest tak wciągająca, jak twórczość Dana Brown'a.

Intryga, fakty historyczne, kobieta amerykanka i ortodoksyjny żyd żyjący na pustyni, zbrodnia miłość. Mieszanka wybuchowa i przez te zawiłe historyczne fakty ciężko się ją czyta. Jeśli chodzi o fabułę może i byłaby fajna gdyby nie bardzo długie niejasności. Nie przypadła mi do gustu.

Intryga, fakty historyczne, kobieta amerykanka i ortodoksyjny żyd żyjący na pustyni, zbrodnia miłość. Mieszanka wybuchowa i przez te zawiłe historyczne fakty ciężko się ją czyta. Jeśli chodzi o fabułę może i byłaby fajna gdyby nie bardzo długie niejasności. Nie przypadła mi do gustu.

Aż razi niezgodność z faktami historycznymi, a szczególnie biblijnymi

Aż razi niezgodność z faktami historycznymi, a szczególnie biblijnymi