Dokładnie tak należy pisać, barwnie, płynnie. Historia nie tylko prezenterek ale poczatków polskiej telewizji. Nie miałam pojęcia ze tak to się zaczęlo :) Trochę wywiadów, wiele anegdot, faktów o programach tych pamietanych bardziej i mniej. . Dla kogoś, kto w tamtych czasach poznawał TV i kibicował kolejnym zmianom to lektura wręcz obowiązkowa. Styl, tempo narracji bardzo mi odpowiadały. I wiele faktów i anegdot, "smaczków" tym ciekawszych że część z tych programów pamiętam. Polecam gorąco pokoleniu X ;)

Dokładnie tak należy pisać, barwnie, płynnie. Historia nie tylko prezenterek ale poczatków polskiej telewizji. Nie miałam pojęcia ze tak to się zaczęlo :) Trochę wywiadów, wiele anegdot, faktów o programach tych pamietanych bardziej i mniej. . Dla kogoś, kto w tamtych czasach poznawał TV i kibicował kolejnym zmianom to lektura wręcz obowiązkowa. Styl, tempo narracji bardzo...

Czytanie tej książki było dla mnie ogromną przyjemnością, przede wszystkim dlatego,że bardzo interesuje mnie zawód dziennikarza. Uwielbiam książki, gdzie bohaterka/bohater jest dziennikarką.
W tej książce znalazłam wszystko to, czego od niej oczekiwałam - obszerne opisy kulis zawodu, anegdoty, rzetelność, ciekawy styl, humor.
Bardzo dobra książka - polecam!

Czytanie tej książki było dla mnie ogromną przyjemnością, przede wszystkim dlatego,że bardzo interesuje mnie zawód dziennikarza. Uwielbiam książki, gdzie bohaterka/bohater jest dziennikarką.
W tej książce znalazłam wszystko to, czego od niej oczekiwałam - obszerne opisy kulis zawodu, anegdoty, rzetelność, ciekawy styl, humor.
Bardzo dobra książka - polecam!

Prezenterki wiele o sobie nie mówią ...
Znaczną część relacji stanowi historia telewizji.

Prezenterki wiele o sobie nie mówią ...
Znaczną część relacji stanowi historia telewizji.

Lektura tej książki jeszcze bardziej podkreśla bardzo słabe przygotowanie do zawodu dzisiejszych prezenterów, ich toporność i bezbarwność. Bohaterowie tej książki to były osobowości telewizyjne. Szkoda, że nikt nie umiał z klasą się z nimi pożegnać i podziękować.

Lektura tej książki jeszcze bardziej podkreśla bardzo słabe przygotowanie do zawodu dzisiejszych prezenterów, ich toporność i bezbarwność. Bohaterowie tej książki to były osobowości telewizyjne. Szkoda, że nikt nie umiał z klasą się z nimi pożegnać i podziękować.

Moim zdaniem jest to dobra książka. Dużo faktów, niekiedy też ciekawostek. Dzięki niej można spojrzeć na telewizję z trochę innej perspektywy niż teraz. Wtedy liczył się człowiek i jego umiejętności, poprawna wymowa, dobra dykcja, a w dzisiejszych czasach kładzie się nacisk na wygląd. Ciekawa książka, którą można śmiało polecać dalej!

Moim zdaniem jest to dobra książka. Dużo faktów, niekiedy też ciekawostek. Dzięki niej można spojrzeć na telewizję z trochę innej perspektywy niż teraz. Wtedy liczył się człowiek i jego umiejętności, poprawna wymowa, dobra dykcja, a w dzisiejszych czasach kładzie się nacisk na wygląd. Ciekawa książka, którą można śmiało polecać dalej!

To już kolejna przeczytana przeze mnie książka o telewizji, która utwierdza mnie w przekonaniu, że "tamta" telewizja była lepsza, ciekawsza, na wyższym poziomie, robiona z pomysłem.

Pani Szarłat stworzyła fantastyczne kompendium wiedzy na temat ówczesnych prezenterek, dlatego szczególnie polecam osobom, które mało o nich wiedzą. Można sobie porównać te osobowości z dzisiejszymi "gwiazdami ekranu"...

To już kolejna przeczytana przeze mnie książka o telewizji, która utwierdza mnie w przekonaniu, że "tamta" telewizja była lepsza, ciekawsza, na wyższym poziomie, robiona z pomysłem.

Pani Szarłat stworzyła fantastyczne kompendium wiedzy na temat ówczesnych prezenterek, dlatego szczególnie polecam osobom, które mało o nich wiedzą. Można sobie porównać te osobowości z...

Ciekawa książka stanowiąca swoisty „poczet” spikerek telewizyjnych, zbudowany na bazie przeprowadzonych wywiadów. Szkoda, że jest ona niepełna i nie pokuszono się o rozszerzenie formuły o odrębne rozdziały poświęcone mężczyznom w roli spikerów – na szczęście Jan Suzin i Eugeniusz Pach goszczą na kartach tej książki. To nie tylko życiorysy osób znanych ze szklanego ekranu, lecz w gruncie rzeczy krótka historia telewizji, przybliżająca ludzi tworzących ten nowy (w tamtych czasach) środek masowej komunikacji, opowiadająca o kulisach pracy w tej branży. Dziś może dziwić, jak wielką popularnością mogła cieszyć się spikerka i jakie znaczenie miała wówczas dla odbiorców zapowiedzi telewizyjne. Widzowie, którzy pamiętają tamte czasy z przyjemnością odświeżą swoje wspomnienia. Dla młodszych czytelników niektóre anegdoty czy wymogi względem pracowników telewizji mogą być mało zrozumiałe, ale to po prostu znak czasów. Dla mnie najciekawiej wypadł rozdział poświęcony Pani Krystynie Losce, jej zapowiedzi najbardziej zapadły w pamięci, a i jej opowieść wydaje się najbardziej szczera i życzliwa. Zaskakująco natomiast wypadł natomiast rozdział dotyczący Pani Edyty Wojtczak, co do którego ostatecznie odmówiła autoryzacji. Na marginesie: ciekawym zabiegiem byłoby opracowanie podobnej książki dotyczących lektorów, użyczających swoich głosów dla potrzeb filmów fabularnych bądź dokumentalnych.

Ciekawa książka stanowiąca swoisty „poczet” spikerek telewizyjnych, zbudowany na bazie przeprowadzonych wywiadów. Szkoda, że jest ona niepełna i nie pokuszono się o rozszerzenie formuły o odrębne rozdziały poświęcone mężczyznom w roli spikerów – na szczęście Jan Suzin i Eugeniusz Pach goszczą na kartach tej książki. To nie tylko życiorysy osób znanych ze szklanego ekranu,...

Historia telewizji oczami najpopularniejszych spikerek PRL-u. Bardzo dobrze się czyta i wspomina.

Historia telewizji oczami najpopularniejszych spikerek PRL-u. Bardzo dobrze się czyta i wspomina.

Cenię spikerki, spikerów, prezenterów i prezenterki za pracę którą wykonywali dla telewizji. Ubogacali jej program. Jednak ta książka jak dla mnie jest zbyt laurkowa. Prawie każda osoba dostała się do telewizji bez proktekcji (nawet jeśli wynikało to z treści tej książki) i prawie każda bardzo marnie w niej zarabiała (nawet prowadząc masę koncertów)...Zamiast radości że było się na topie wiele lat, że w ten sposób przez tę rozpoznawalność i znajomości można było załatwić każdą sprawę...serwuje się nam dużo narzekania i goryczy...

Cenię spikerki, spikerów, prezenterów i prezenterki za pracę którą wykonywali dla telewizji. Ubogacali jej program. Jednak ta książka jak dla mnie jest zbyt laurkowa. Prawie każda osoba dostała się do telewizji bez proktekcji (nawet jeśli wynikało to z treści tej książki) i prawie każda bardzo marnie w niej zarabiała (nawet prowadząc masę koncertów)...Zamiast radości że...

Świetna, znakomita, plotkarska ale w dobrym tonie :-). Czyta się ją z prędkością światła, wciąga jak czarna dziura ;-). Książka opowiada nie tylko o wymienionych na okładce prezenterkach ale też o ludziach telewizji tamtych czasów. O początkach tworzenia świata w magicznym pudełku. Wiele wspaniałych opowieści z ust ludzi telewizji o nich samych i o innych. Widać, że autorka nie szukała informacji pobieżnie tylko naprawdę się postarała. Poczułam na tyle niedosyt, że skłoniła mnie do szukania na własną rękę wieści o wielu osobistościach, które przewinęły się przez tę książkę. Na szczęście nie znajdziecie tu niczego o współczesnych celebrytach zza szkiełka, ktorym się wydaje, że są godnymi następcami ;-)...
Ale, ale Pani Autorko do jednej ignorancji muszę się przyczepić. W wypowiedzi Katarzyny Dowbor pojawiła się informacja, że "Biały Rower" to kompozycja Oddziału Zamkniętego. Nic bardziej mylnego. Ten rockowy kawałek był wykonania równie wybitnego zespołu Korba.

Świetna, znakomita, plotkarska ale w dobrym tonie :-). Czyta się ją z prędkością światła, wciąga jak czarna dziura ;-). Książka opowiada nie tylko o wymienionych na okładce prezenterkach ale też o ludziach telewizji tamtych czasów. O początkach tworzenia świata w magicznym pudełku. Wiele wspaniałych opowieści z ust ludzi telewizji o nich samych i o innych. Widać, że autorka...