Trudno polubić bohatera tej biografii. Narcystyczny despota tworzący mroczne, nadekspresyjne, epatujące okrucieństwem i erotyką filmy na przemian z grafomańskimi i pełnymi żółci, na wpół autobiograficznymi książkami, w których uprawiał prywatną wendettę wobec swojej rodziny, partnerek, wrogów, przyjaciół i chyba całego świata. Jednocześnie ogromna wiedza, niepospolita inteligencja i magnetyczny urok, którymi potrafił zjednywać sobie ludzi.
Początek życia to dramatyczne okoliczności wojenne i „rzeczy, których żadne dziecko nie powinno oglądać”. Potem edukacja we Francji, gdzie rodzice byli na placówce, tam też szkoła filmowa. Przyjazd do Polski, gdzie w kręgach artystycznych budził podziw i zazdrość swoim zachodnim sznytem, a przy tym talentem i pracowitością. Z czasem staje się celebrytą kina francuskiego, partnerem jego najpiękniejszych aktorek (Romy Schneider, Isabelle Adjani, Valérie Kaprisky, Sophie Marceau). W końcu wszystko zaprzepaszcza, powoli staczając się w alkoholizm, zgorzknienie, osamotnienie.
Choć zgłębianie tak powikłanej postaci potrafi być ciężkie w odbiorze, to jednak od książki nie można się oderwać. Napisana barwnym językiem, świetnie zdokumentowana (mimo faktu, że niejedna była partnerka nie miała najmniejszej ochoty o Żuławskim rozmawiać),opatrzona licznymi zdjęciami i ciekawie opisująca czasy i otoczenie w jakim funkcjonował bohater.
Biografia w zasadzie nie ma słabych punktów. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to jedynie do nazywania filmów „obrazami” – tym irytującym staromodnym terminem, na który snobuje się ostatnich latach nasza inteligencka elita.

Trudno polubić bohatera tej biografii. Narcystyczny despota tworzący mroczne, nadekspresyjne, epatujące okrucieństwem i erotyką filmy na przemian z grafomańskimi i pełnymi żółci, na wpół autobiograficznymi książkami, w których uprawiał prywatną wendettę wobec swojej rodziny, partnerek, wrogów, przyjaciół i chyba całego świata. Jednocześnie ogromna wiedza, niepospolita...

jedna z lepszych biografii jakie w życiu czytałem i świetny materiał na film biograficzny,może ktoś, kiedyś się odważy, np Włosok albo Musiałowski w roli Żuławskiego i Xawery reżyserem...tak zamarzyło mi się

jedna z lepszych biografii jakie w życiu czytałem i świetny materiał na film biograficzny,może ktoś, kiedyś się odważy, np Włosok albo Musiałowski w roli Żuławskiego i Xawery reżyserem...tak zamarzyło mi się

Biografia ciekawa, dobrze napisana. Nie skandalizuje a przypomina skandalizującego człowieka.

Biografia ciekawa, dobrze napisana. Nie skandalizuje a przypomina skandalizującego człowieka.

Obszerna i bardzo ciekawa biografia Andrzeja Żuławskiego, reżysera, scenarzysty, pisarza.
Urodził się w 1940 r, we Lwowie. Pierwsze wspomnienia późniejszego reżysera to wojna i bomby spadające na miasto. Półtoraroczny Andrzej zapamiętał scenę, w której niemiecki oficer uratował jego i matkę podczas łapanki.
Poznajemy dzieje rodziny Żuławskich podczas drugiej wojny i po niej.
Mirosław Żuławski /ojciec Andrzeja/ zostaje wysłany do ambasady w Paryżu, potem do Pragi, na krótko wraca do Polski i znów Paryż. Wraz z nim podróżuje cała rodzina, żona i trzech synów.
Poznajemy różne czasy, miejsca i ludzi.
Przewija się tu mnóstwo znanych postaci, a są to Żuławskich sąsiedzi, znajomi, koledzy szkolni Andrzeja, znajomi z pracy.
Np. Julian Tuwim z małżonką i córką Ewą /pierwsza miłość Andrzeja/, Stanisław Dygat. państwo Osmańczykowie, Brandysowie, Andrzej Korzyński, Zbigniew Herbert i Stanisława Grabska/córka ministra/ - ci dwoje ostatni pracowali razem z ojcem Andrzeja we Lwowie jako karmiciele wszy, Roman Polański, Irena Kirszenstein-Szewińska i wiele innych.
Poznamy ciekawe anegdoty z życia rodziny Żuławskich, np. to, że Andrzej zanim zamieszkał ze swoją pierwszą żoną Barbarą Baranowską, poprosił o jej rękę pierwszego męża Barbary - Adolfa Rudnickiego.
Ciekawa podróż przez różne czasy i miejsca.
Polecam ludziom ciekawym świata.

Niżej wklejam link do melodii skomponowanej przez Andrzeja Korzyńskiego (przyjaciela z czasów szkolnych) do filmu Andrzeja Żuławskiego "Szamanka":

https://www.youtube.com/watch?v=K5LT0ywgvVw

Obszerna i bardzo ciekawa biografia Andrzeja Żuławskiego, reżysera, scenarzysty, pisarza.
Urodził się w 1940 r, we Lwowie. Pierwsze wspomnienia późniejszego reżysera to wojna i bomby spadające na miasto. Półtoraroczny Andrzej zapamiętał scenę, w której niemiecki oficer uratował jego i matkę podczas łapanki.
Poznajemy dzieje rodziny Żuławskich podczas drugiej wojny i po...

Szaman nie szatan. Wraz ze śmiercią Żuławskiego polska kultura straciła twórcę wyjątkowego. O takich ludziach pisze się dziś książki - Żuławski, Beksińscy. Takie ploty z magla o twórcach, którzy dla miłych pań pozostaną psycholami. Po ich śmierci tylko to nam pozostanie - ploty, babskie obgadywanie. Tym jest dzisiejsza kultura. Żuławski, Herzog, Tarkowski - twórcy bezkompromisowi, wierzący w swą artystyczną wizję, podporządkowujący sztuce swoje życie. Kocham ich filmy, które nigdy nie były pisane pod dyktando mód i wzorów. Anna Szarłat pisze o Żuławskim dobrze. Sfeminizowana, słaba i rozhisteryzowana kulturka mogłaby od pani z magla oczekiwać więcej - seksizmu, przemocy domowej, całego tego dzisiejszego zestawu jęków ku chwale poprawności i akuratności. Z książki wyłania się obraz postaci niejednoznacznej, skomplikowanej mimo całego skupienia na sobie i zalegającej jego duszę mgły zazdrości w zasadzie o wszystko. Gdyby był dostosowany i dopasowany nigdy nie stworzyłby takich filmów - filmów aktualnych swą metafizyczną prawdą. Anna Szarłat oddaje mu sprawiedliwość - miał najpiękniejsze kobiety, bo właśnie taki był. Okrutny, bezlitosny i jednocześnie pełen miłości i ciepła, a właściwie ognia, który spala na popiół - także ludzi obok. Jak wytrzymał? Dzięki sztuce - ona pozostanie. Filmy i książki. Podczas lektury wracałem do tych wielkich dzieł - "Kobieta publiczna", "Na srebrnym globie", "Szamanka". I "Mowa ptaków" - zajechany przez syna scenariusz ojca. Tylko Andrzej Żuławski mógł wypełnić te sceny skrajnymi emocjami i wizją.

Szaman nie szatan. Wraz ze śmiercią Żuławskiego polska kultura straciła twórcę wyjątkowego. O takich ludziach pisze się dziś książki - Żuławski, Beksińscy. Takie ploty z magla o twórcach, którzy dla miłych pań pozostaną psycholami. Po ich śmierci tylko to nam pozostanie - ploty, babskie obgadywanie. Tym jest dzisiejsza kultura. Żuławski, Herzog, Tarkowski - twórcy...

Zachwyciła mnie ta książka. Przeczytałam jednym tchem, mimo że o Żuławskim nie wiedziałam prawie nic. Polecam każdemu, bardzo ciekawa lektura o niesztampowej osobowości.

Zachwyciła mnie ta książka. Przeczytałam jednym tchem, mimo że o Żuławskim nie wiedziałam prawie nic. Polecam każdemu, bardzo ciekawa lektura o niesztampowej osobowości.

Czytając książkę Aleksandry Szarłat, zdałam sobie sprawę, że szerokiej publiczności Andrzej Żuławski był chyba bardziej znany jako skandalista niż artysta. O jego trudnym charakterze, wysokich wymaganiach wobec aktorów, nieeleganckim traktowaniu partnerek rozpisywały się kolorówki jeszcze w epoce przedtabloidalnej, zresztą on sam przy różnych okazjach również nie szczędził pikantnych szczegółów oraz niewybrednych uwag. Prowokował, siał ferment, jątrzył.

Niewątpliwie był szamanem, niejednego/ą potrafił zauroczyć, mnie zresztą też – książkowe wywiady świadczą o ogromnej erudycji. Mówił dużo i chętnie, najwyraźniej lubił skupiać na sobie uwagę. Autorka biografii na szczęście wypowiedzi mistrza często konfrontuje z opiniami jego bliskich i ludzi ze środowiska filmowego, dowodząc, że reżyser lubił koloryzować i naginać fakty, nierzadko dramatyzował. Postać absolutnie nietuzinkowa, twórca o nieposkromionej wyobraźni i rozmachu, które nie przystawały do peerelowskich warunków. Po pierwsze, filmy Żuławskiego spotykały się z niezrozumieniem i nierzadko oburzeniem krytyków, po drugie, może najważniejsze, nie spełniały oczekiwań decydentów. Między innymi dlatego nakazano przerwać zdjęcia do ekranizacji Na srebrnym globie i zniszczyć nakręcony materiał, nad czym wielu ubolewa do dziś – zapowiadało się ponoć wyjątkowe dzieło.

O ile filmowy życiorys reżysera jest dość dobrze znany kinomanom, to historia jego rodziny już mniej. A jest o czym czytać, choćby w kontekście wojennych losów rodu Żuławskich czy późniejszych konfliktów na te światopoglądowym. Warto zaznaczyć, że podobnie jak ojciec (Mirosław) i bodaj aż dwóch stryjów, Andrzej również pisał – opublikował ponad dwadzieścia książek, o czym rzadko się pamięta. Szarłat bardzo zgrabnie i zajmująco to wszystko zaprezentowała, na koniec serwując równie interesujące rozmowy z trzema synami głównego bohatera.

https://czytankianki.blogspot.com/2020/02/szaman.html

Czytając książkę Aleksandry Szarłat, zdałam sobie sprawę, że szerokiej publiczności Andrzej Żuławski był chyba bardziej znany jako skandalista niż artysta. O jego trudnym charakterze, wysokich wymaganiach wobec aktorów, nieeleganckim traktowaniu partnerek rozpisywały się kolorówki jeszcze w epoce przedtabloidalnej, zresztą on sam przy różnych okazjach również nie szczędził...

Aleksandra Szarłat podejmuje się z doskonałym zresztą rezultatem opisu, a raczej wpisu w rozmaite tła postaci tak kontrowersyjnej jak i nietuzinkowej - Andrzeja Żuławskiego. Docierając do tych, którzy go kochali i tych nienawidzących go, ukazuje całą złożoną osobowość bohatera.

Żuławski to typowe "resortowe dziecko" w wieku siedmiu lat znajduje się we Francji, która staje się jego drugą ojczyzną. Postrzegając jego dwoistość, szarość PRL-u, a z drugiej strony różnorodność i blichtr świata za kurtyną, dzięki czemu świetnie odnajduje się po obu stronach, stając się obywatelem świata.
Pierwszą pasją i miłością Żuławskiego jest kino. Obok kina jego fascynacją stają się kobiety. Ma wokół siebie plejadę chętnych, partnerek, miłostek i miłości.
Jego poczynania rodzą mit, świat wokół niego staje się obiektem miłości i nienawiści. Sam buduje swój image: jest siewcą wolności i bezwzględnym dyktatorem. Przylegają do niego łatki: bufona, skandalisty, szowinisty i ateisty.
Równolegle z świata filmu wchodzi w świat literatury. Pisarstwo jego to przede wszystkim opowieści, eseje i felietony. Szybko "dopada" go sława, zła sława.
Zniesławia występujących pod własnym nazwiskiem lub ośmieszającymi pseudonimami, posuwa się do obsceniczności, patologicznej wręcz niechęci.

Pisanie o Żuławski jest bardzo trudne, autorka poradziła sobie jednak doskonale, nie opowiada się po jasnej lub ciemnej stronie bohatera, nie diagnozuje jego poczynań, osąd zostawia czytelnikowi.

Aleksandra Szarłat podejmuje się z doskonałym zresztą rezultatem opisu, a raczej wpisu w rozmaite tła postaci tak kontrowersyjnej jak i nietuzinkowej - Andrzeja Żuławskiego. Docierając do tych, którzy go kochali i tych nienawidzących go, ukazuje całą złożoną osobowość bohatera.

Żuławski to typowe "resortowe dziecko" w wieku siedmiu lat znajduje się we Francji, która staje...

Solidna biografia. Bez lukru ale i bez złośliwości. Mnóstwo ciekawostek i wypowiedzi ludzi z otoczenia reżysera. Warto.

Solidna biografia. Bez lukru ale i bez złośliwości. Mnóstwo ciekawostek i wypowiedzi ludzi z otoczenia reżysera. Warto.

Niesamowita biografia niesamowitego człowieka. Kontrowersyjnego reżysera, scenarzysty, narcystycznego pisarza, złośliwego twórcy. Przyciągającego do siebie niezwykłych ludzi, by po chwili ich zrazić, odepchnąć.

Szczególnie na kobiety działającego niczym światło wabiące ćmy. Czy bardziej pociągała je olbrzymia charyzma, intelekt, czy wygląd mężczyzny? Co dojrzała w nim młodziutka Sophie Marceau? Bez względu na powód zauroczenia, przebywanie w jego pobliżu kończyło się boleśnie. Nie zważał na uczucia bliskich osób, ranił je. Zawsze najważniejszy był on, jego geniusz, przerośnięte ego.

Na planie potrafił wydobyć z ludzi to co najlepsze i jednocześnie wywołać najgorsze emocje. Jego filmy zna chyba większość z nas, książki pewnie mniej. W moje ręce nie trafiła dotychczas żadna z jego książek, teraz pewnie sięgnę z czystej ciekawości.

Biografia opisuje kulisy powstawania jego dzieł, ale na pierwszy plan wysuwa się Andrzej Żuławski - człowiek.

Czy wzbudzi w czytelniku podziw, odrazę, czy współczucie? A może wszystkie te emocje?

Mocna, szczera, wnikliwa i bardzo zajmująca biografia pokazująca Andrzeja Żuławskiego takiego, jakim był naprawdę. Brawa dla autorki za rzetelność i bezstronność.

Niesamowita biografia niesamowitego człowieka. Kontrowersyjnego reżysera, scenarzysty, narcystycznego pisarza, złośliwego twórcy. Przyciągającego do siebie niezwykłych ludzi, by po chwili ich zrazić, odepchnąć.

Szczególnie na kobiety działającego niczym światło wabiące ćmy. Czy bardziej pociągała je olbrzymia charyzma, intelekt, czy wygląd mężczyzny? Co dojrzała w nim...