Na początku przyczepię się do okładki. Dumnie prezentuje ona Pana Andrzeja, co mnie początkowo zmyliło. Dopiero po przeczytaniu opisu wychodzi na jaw, że opowiadania zawarte w zbiorku zostały wyłonione drogą konkursu z pomocą Sapkowskiego.

Opowiadań zaś jest jedenaście. Jak to bywa w takim zbiorku, są one różnej jakości. Moim zdaniem zdecydowanie przeważają te lepsze, jednak irytujące dla mnie było silenie się autorów w celu podrobienia stylu Sapkowskiego, zamiast wykreowanie swojego własnego. W ten sposób praktycznie każde opowiadanie było pod względem stylistycznym identyczne. Zmieniały się jedynie historie. Z całego zbiorku najbardziej spodobało mi się opowiadanie o Toruviel, a zaraz po niej Lambercie. Ze zbiorku usunąłbym historię ducha Jaskra - jest napisana bez polotu, humoru oraz zwyczajnie nudzi z racji braku jakiejkolwiek akcji. Nie ma w niej ukazanych żadnych głębszych relacji. Zresztą ciężko oczekiwać, aby na niecałych dwudziestu stronach zdążyć to nakreślić. Mimo tego pozostałe opowiadania niejednokrotnie przypominały mi to, za co pokochałem Sagę oraz wcześniejsze zbiorki opowiadań. Gdyby nie świadomość tego przez kogo zostały napisane, mógłbym pomyśleć, że czytam kolejny tom opowiadań Sapkowskiego. Ostatecznie książkę polecam, chociaż ma jedno miałkie opowiadanie i stylistycznie, jak na tylu autorów, jest uboga, gdyż każde opowiadanie jest napisane na tę samą modłę.

Na początku przyczepię się do okładki. Dumnie prezentuje ona Pana Andrzeja, co mnie początkowo zmyliło. Dopiero po przeczytaniu opisu wychodzi na jaw, że opowiadania zawarte w zbiorku zostały wyłonione drogą konkursu z pomocą Sapkowskiego.

Opowiadań zaś jest jedenaście. Jak to bywa w takim zbiorku, są one różnej jakości. Moim zdaniem zdecydowanie przeważają te lepsze,...