Nie jest to Dzieło. Brak tu pięknego języka, czy odkrywczych myśli. Nikt nie będzie prowadził cię za rączkę, by wnikliwie i z szaloną dokładnością opisać świat zamknięty na kartach Sługi Magii. Świat połknie cię sam, bez twojego pozwolenia.

Nie jest to Dzieło. A jednak większość bohaterów wykreowano bardzo dobrze, ostatnim, co o nich można powiedzieć jest to, że brak im autentyczności. A sam główny bohater - rozwydrzony, arogancki dzieciak - w ostatecznym rozrachunku przekona do siebie niemal każdego.
I choć zakończenie tego tomu trochę mnie rozczarowało, choć autorka cudem uniknęła podtytułu "Poradnik na temat tolerancji" w ostatniej chwili się ratując, choć niektórym wydarzeniom poświęciła stanowczo zbyt małą ilość stron by były płynne, mimo tego wszystkiego - i tak sięgnę po tom drugi.

Akcja toczy się szybko, opisów jest tyle, by móc wyobrazić sobie podstawowe lokacje bez przysypiania, a dialogi... Niektóre wywołują wręcz uśmiech. Jest lekka, książka czyta się sama, co jest ważne - sięgając po kolejną cegłę nie chciałam się męczyć. Nie chciałam walczyć z tekstem.

Nie jest to Dzieło. I może to nawet lepiej - Dzieło mogłoby zmęczyć.

Nie jest to Dzieło. Brak tu pięknego języka, czy odkrywczych myśli. Nikt nie będzie prowadził cię za rączkę, by wnikliwie i z szaloną dokładnością opisać świat zamknięty na kartach Sługi Magii. Świat połknie cię sam, bez twojego pozwolenia.

Nie jest to Dzieło. A jednak większość bohaterów wykreowano bardzo dobrze, ostatnim, co o nich można powiedzieć jest to, że brak im...