To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Dawno żadna książka nie ruszyła mnie tak emocjonalnie.
Książkę czyta się gładko i prosto, ale dzięki temu przekaz jest łatwy i przyjemny w odbiorze.
Polecam

Dawno żadna książka nie ruszyła mnie tak emocjonalnie.
Książkę czyta się gładko i prosto, ale dzięki temu przekaz jest łatwy i przyjemny w odbiorze.
Polecam

Pierwsza połowa książki to opis rozwijającego się romansu dwóch nastoletnich gejów. Nie tego spodziewałam się po tytule... A i sam rozwój tego romansu...tragedia.....Niestety moje zdrowie psychiczne jest zbyt cenne aby czytać dalej :)

Pierwsza połowa książki to opis rozwijającego się romansu dwóch nastoletnich gejów. Nie tego spodziewałam się po tytule... A i sam rozwój tego romansu...tragedia.....Niestety moje zdrowie psychiczne jest zbyt cenne aby czytać dalej :)

Przykry zwyczaj tłumaczki używania formy "swego" zamiast "swojego" w absolutnie każdej, dowolnie nieadekwatnej sytuacji jest nieakceptowalny. Czy też nie akceptowalny, wedle jej uznania gramatyki. Ponadto, coś, co w oryginale zapewne figurowało jako "boy" chyba jednak lepiej tłumaczyć jako "chłopak", nie "chłopiec" w odniesieniu do siedemnastolatka.

Sługa magii nie jest książką dla każdego zjadacza fantastyki. Wbrew naprawdę nieadekwatnemu opisowi z tylnej okładki, nie mamy tu historii niechętnego wybrańca-bohatera, a całość pozytywnie zaskoczyła mnie brakiem schematowości. Bądź też, o ile schematy w Słudze magii były, to już tak stare, że dla mnie stanowią nowość.

Paradoksalnie, największa, moim zdaniem, zaleta Sługi magii jest nierozłącznie związana z największą wadą: autorka niespotykanie bardzo skupia się na psychice głównego bohatera, porusza też tematy, które dzisiaj są na tapecie: nastoletnią depresję, brak akceptacji, szukanie swojego miejsca. Tak, polubiłam Vanyela, naprawdę czułam, że rozumiem jego charakter i odczucia. Tak, autorce udało się mnie doprowadzić do płaczu, chociaż to nie takie znowu trudne. Z drugiej strony, Mercedes Lackey czasami przeginała z próbami wnikliwych analiz emocji, co dawało niezręczne wrażenie, że cały świat z narratorem na dokładkę jojczą się nad psychiką Vanyela.

Warto autorkę pochwalić za tempo: wiele się dzieje, wszystko ładnie się domyka w sensowną całość, swoiste podsumowanie młodości Vanyela, jak sądzę. Niestety, to samo tempo przyspieszyło i tak szybki wątek romantyczny: pomiędzy scenami, które mogły dzielić od siebie tygodnie rozwijającego się związku mamy zaledwie jeden pusty akapit.

Warto jednak przed sięgnięciem po Sługę magii wiedzieć, że to któraś już seria w uniwersum autorki. Dla mnie była pierwszą i dałam radę, ale Mercedes Lackey nawet nie próbuje czytelnika wprowadzać w świat przedstawiony.

Czy sięgnę po kolejne książki Lackey? Raczej tak, chociaż chętniej w oryginale. Czy polecam? Nie przychodzi mi do głowy żadna seria, której fanom podsunęłabym Sługę magii bez namysłu. To nietypowa książka, nie bez wad. Dla mnie zalety przeważyły. No i wątki LGBT, nawet nie będę udawać, że nie przyszłam tu po nie.

Przykry zwyczaj tłumaczki używania formy "swego" zamiast "swojego" w absolutnie każdej, dowolnie nieadekwatnej sytuacji jest nieakceptowalny. Czy też nie akceptowalny, wedle jej uznania gramatyki. Ponadto, coś, co w oryginale zapewne figurowało jako "boy" chyba jednak lepiej tłumaczyć jako "chłopak", nie "chłopiec" w odniesieniu do siedemnastolatka.

Sługa magii nie jest...

Doczytałem do połowy i się poddałem. Główny bohater to jakaś miernota, poza płakaniem nic innego nie robi, jest nieciekawy i niewyraźny. Przez tą połowę książki historia praktycznie w ogóle nie ruszyła z miejsca, za to romans rozkręcił się o wiele za szybko i nienaturalnie. Pozostali bohaterowie są równie nieciekawi jak i pozbawieni jakiejkolwiek charyzmy. Szczerze nie polecam tej książki, no chyba że ktoś szuka romansu...

Doczytałem do połowy i się poddałem. Główny bohater to jakaś miernota, poza płakaniem nic innego nie robi, jest nieciekawy i niewyraźny. Przez tą połowę książki historia praktycznie w ogóle nie ruszyła z miejsca, za to romans rozkręcił się o wiele za szybko i nienaturalnie. Pozostali bohaterowie są równie nieciekawi jak i pozbawieni jakiejkolwiek charyzmy. Szczerze nie...

Cóż, książka którą dosyć trudno ocenić. Z jednej strony, bohater mocno irytujący na samym początku, z drugiej, później, robi się znośniejszy.
Świat ciekawy, jak zwykle u tej autorki, ale miejscami idiotyczne rozwiązania fabularne. Więcej:
https://naksiazkowymszlaku.blogspot.com/2019/01/mercedes-lackey-trylogia-ostatniego.html

Cóż, książka którą dosyć trudno ocenić. Z jednej strony, bohater mocno irytujący na samym początku, z drugiej, później, robi się znośniejszy.
Świat ciekawy, jak zwykle u tej autorki, ale miejscami idiotyczne rozwiązania fabularne. Więcej:
https://naksiazkowymszlaku.blogspot.com/2019/01/mercedes-lackey-trylogia-ostatniego.html

No Werter to się może przy Vanyelu schować xD Tyle biadolenia na stronę jeszcze nigdy nie widziałam :D

No Werter to się może przy Vanyelu schować xD Tyle biadolenia na stronę jeszcze nigdy nie widziałam :D

O utracie ukochanego i zawstydzającym odkryciu, iż nasz nieutulony ból dotyka też boleśnie innych. O bezinteresowności wielu serc i dobru ukrytym w prostocie.

O utracie ukochanego i zawstydzającym odkryciu, iż nasz nieutulony ból dotyka też boleśnie innych. O bezinteresowności wielu serc i dobru ukrytym w prostocie.

Kolejna książka polecona i przez kogoś i od razu zaskoczenie...Po pierwsze nie spodziewałam się,że bohater książki będzie gejem.Raczej rzadko spotykam w książkach homoseksualistów,a jeżeli już,to zwykle majaczą w tle.Tutaj byłam zaskoczona orientacją bohatera,choć istniały ukryte wskazówki,mogące to sugerować.Niechęć do zadawania się z chętnymi dziewczynami,unikanie walki i przedkładanie nad nią muzyki,niechęć ojca do tego właśnie syna i próby uczynienia z niego prawdziwego mężczyzny...Mimo wszystko nie zajarzyłam.Nie,żebym była niechętna homoseksualistom,raczej nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy.Poza tym w stosunku Vanyela do Landela jest sporo czułości,prawdziwego uczucia i oddania.Podobało mi się to,w jaki sposób autorka malowała ich miłość,choć żałuję że nie skończyła się ona HEA.Druga sprawa,która mnie zaskoczyła to fakt,że Vanyel ma zostać heroldem magii.Nie wiem jak ja to czytałam,prawdopodobnie zupełnie bezmyślnie,ale nawet tytuł nie zasugerował mi,że to właśnie bohater książki może zdobyć magiczne zdolności.Fakt,że cena tej umiejętności jest dla niego ogromna-śmierć ukochanego,ogólna niechęć do Vanyela,jego własne poczucie winy,samobójcza próba...Mimo wszystko chłopiec stara się odnaleźć w sobie siły potrzebne do dalszej egzystencji.Próbuje pomóc innym,mimo że naraża go to na olbrzymie niebezpieczeństwo.
Książka jest interesująca,choć widać,że jest coś wcześniej(nie zawsze łapałam o co chodzi,gubiłam się w niektórych rzeczach),ale nie przeszkadza to specjalnie w odbiorze .Jest ciekawie i zaskakująco,bo choć niektórych rzeczy można się domyślać,to mimo wszystko są one przedstawione inaczej,niż mogłabym się spodziewać.HEA brak,przynajmniej w tej części,ale mam nadzieję,że w kolejnych będzie równie interesująco również pod względem uczuciowym.Na razie jestem na TAK.

Kolejna książka polecona i przez kogoś i od razu zaskoczenie...Po pierwsze nie spodziewałam się,że bohater książki będzie gejem.Raczej rzadko spotykam w książkach homoseksualistów,a jeżeli już,to zwykle majaczą w tle.Tutaj byłam zaskoczona orientacją bohatera,choć istniały ukryte wskazówki,mogące to sugerować.Niechęć do zadawania się z chętnymi dziewczynami,unikanie walki i...

Zaczytując się książkami Mercedes Lackey, a szczególnie Jej trylogiami, subiektywnie stwierdzić muszę, że ten cykl, a przynajmniej jego pierwszy tom, nie porwał mnie jak poprzednie. Niby wszystko jest, i miłość, i akcja, i problemy do pokonania czy rozwiązania, zwroty akcji, ale... Za dużo moim zdaniem "opisów przyrody", a nadto niektóre się powtarzają, jakby autorka usiłowała wypełnić jak największą ilość kart. Suma stron nie świadczy o jakości dzieła. Czasami chce się przywołać maksymę - minimum słów, maksimum treści lub: wystarczy słowo - reszta jest gadaniem;P
A wracając do meritum, za mało magii, niezbyt wartka akcja. Jednym słowem troszkę mnie ta pozycja rozczarowała, co nie oznacza, iż znudziła. Zacząłem drugi tom "Ostatniego Maga heroldów". Zobaczymy czy mnie pochłonie tak jak lubię.

Zaczytując się książkami Mercedes Lackey, a szczególnie Jej trylogiami, subiektywnie stwierdzić muszę, że ten cykl, a przynajmniej jego pierwszy tom, nie porwał mnie jak poprzednie. Niby wszystko jest, i miłość, i akcja, i problemy do pokonania czy rozwiązania, zwroty akcji, ale... Za dużo moim zdaniem "opisów przyrody", a nadto niektóre się powtarzają, jakby autorka...