Książka oczami słynnego Christiana Greya. Opisuje jak to widział wszystko Christian. Uważam że spoko opcja poznać tak przemyślenia drugiej postaci a nie tylko z perspektywy Any.

Książka oczami słynnego Christiana Greya. Opisuje jak to widział wszystko Christian. Uważam że spoko opcja poznać tak przemyślenia drugiej postaci a nie tylko z perspektywy Any.

Gdyby ta książka była o 9/10 krótsza to mogłaby być nawet zjadliwa. Perspektywa Christiana nic nie wznosi, on sam jest najzwyczajniej w świecie w k u r z a j ą c y. Cały cykl miałby się lepiej bez tej pozycji.

Gdyby ta książka była o 9/10 krótsza to mogłaby być nawet zjadliwa. Perspektywa Christiana nic nie wznosi, on sam jest najzwyczajniej w świecie w k u r z a j ą c y. Cały cykl miałby się lepiej bez tej pozycji.

„Mroczniej” to kolejną cześć cyklu „Pięćdziesiąt odcieni” autorstwa E. L. James i jednocześnie drugi tom znanej historii pary bohaterów, ale w narracji samego Christiana, czyli „Ciemniejsza strona Greya oczami Christiana”. Fabuła powieści, oczywiście jest już doskonale znana czytelnikowi, ale myśli i odczucia są przedstawione z perspektywy mężczyzny. Autorka szerzej rozwinęła wątek zachowania Christiana w określonych sytuacjach, który jest rezultatem w dużej mierze traumatycznego dzieciństwa. Możemy zapoznać się z próbą zmiany nastawienia do życia, nie pozbawioną wzlotów i upadków. W mojej ocenie „Mroczniej” oraz „Grey” są uzupełnieniem fabuły i wypełnieniem luk znajdujących się w częściach napisanych z perspektywy Any. Mnie osobiście podobała się ta cześć. Ponadto jestem zdania, że jeśli zaczynam czytać książkę należącą do cyklu, to wypada zapoznać się z każdą częścią i wtedy oceniać przez pryzmat całości, a nie wybranych pozycji. Tym bardziej, że każda następna część jest powiązana z poprzednią.

„Mroczniej” to kolejną cześć cyklu „Pięćdziesiąt odcieni” autorstwa E. L. James i jednocześnie drugi tom znanej historii pary bohaterów, ale w narracji samego Christiana, czyli „Ciemniejsza strona Greya oczami Christiana”. Fabuła powieści, oczywiście jest już doskonale znana czytelnikowi, ale myśli i odczucia są przedstawione z perspektywy mężczyzny. Autorka szerzej...

Ciekawie jest poznać perspektywę Grey'a.

Ciekawie jest poznać perspektywę Grey'a.

Uwielbiam ta trylogię książek a nie przebadam za seriami siatkowymi. Książka świetna zresztą jak poprzednie niestety przez dosyć długie rozdziały sprawiła mi trudność z czytaniem

Uwielbiam ta trylogię książek a nie przebadam za seriami siatkowymi. Książka świetna zresztą jak poprzednie niestety przez dosyć długie rozdziały sprawiła mi trudność z czytaniem

Polecam. Jest dużo bardziej samcza oraz bardziej rozbudowana, niż ta sama część oczami Anstasii.

Polecam. Jest dużo bardziej samcza oraz bardziej rozbudowana, niż ta sama część oczami Anstasii.

Kolejna część oczami Greya utrzymuje poziom poprzedniej. James stara się uzupełnić narrację Anastasii szczegółami z interesów Christiana, lecz nie wysiliła się w sprawie Detroit, przedstawiając zapadnięte po zamknięciu General Motors miasto w wyjątkowo odstręczający i stereotypowy sposób. Nie lepiej było z postrzeganiem rodzicielki oraz kobiety, która go wychowała. Rozumiem sceny pełne dominującej złości, lecz język, jakim posługuje się pod tym względem ograniczony emocjonalnie mężczyzna, wprowadza dysonans poznawczy wobec kreowanego wizerunku biznesmana. Warto zwrócić uwagę, że pomimo sympatii do Kavanaugha, ojca Kate, Grey (mimo myśli, jaka przemknęła mu przez głowę zajętą głównie jedną myślą o realizacji kolejnych pozycji z Aną),chce przejąć firmę należącą do taty jej przyjaciółki. Zaborczość i potrzeba kontroli znajdują prymitywne wyjaśnienie, jednak zachowanie Christiana często bywa właśnie prostackie. Tłumaczenie traktowania pracowników jak poddanych (vide: Taylor informujący o córce; który przedkłada nad nią odwiezienie szefa do pracy, z czym ten mógł sobie doskonale poradzić - szczególnie zestawiając to z marudzeniem na bycie pasażerem ukochanej czy tajemniczy ślub Andrei, że nie wspomnę o postrzeganiu pani Jones jako służącej a nie gosposi bo przecież sprzątanie po dorosłym mężczyźnie to jej obowiązek) spóźnionym dorastaniem, co z kolei ma służyć za usprawiedliwienie postępowania charakterystycznego dla nastolatka z buzującymi hormonami nie znajduje uzasadnienia zwłaszcza w opisach rozmów z terapeutą. Pobłażliwe tłumaczenie dr. Flynna jest karygodne. Pomimo wielokrotnej irytacji wywołanej wiecznym "kręceniem głową" głównego bohatera, żałosnym doborem pracowników w osobie Freda i Barneya z firmy czy ochroniarzy Ryana i Reynoldsa, utwór ma odpowiednią strukturę. Autorka, jak zwykle, nie mogła się opanować i przedłużała zakończenie, które ponownie okazało się najsłabszym elementem fabuły. Podsumowując, przepisanie "Ciemniejszej strony Greya" nadało pewien porządek wydarzeniom, jednocześnie ponownie działając na niekorzyść opowieści Steele, czyniąc ją bardziej chaotyczną. Kolejne nagromadzenie powtórzeń w postaci korespondencji i zaskakujące urywanie wymiany zdań w rozdziałach zmierzających do kulminacji złożyły się na obraz postaci budzący niepokój: Grey tym razem przypominał poważnie chorego, rozpieszczonego (choć świadomego tej przywary) bachora, który swoją pierwszą dziewczynę traktuje jak zabawkę oraz dziewczynkę, która ma personifikować jego samego. Kolejne zdania informujące o potrzebie opieki, dominacji, kontroli, rozkazywaniu, kiedy spać, kiedy jeść, kiedy zaspokajać pana, który lubi nosić, sadzać sobie na kolanach chudą istotę budzi tylko niesmak. Autorka sama nie wie, co pisze i to jest kwintesencja jej twórczości.

Kolejna część oczami Greya utrzymuje poziom poprzedniej. James stara się uzupełnić narrację Anastasii szczegółami z interesów Christiana, lecz nie wysiliła się w sprawie Detroit, przedstawiając zapadnięte po zamknięciu General Motors miasto w wyjątkowo odstręczający i stereotypowy sposób. Nie lepiej było z postrzeganiem rodzicielki oraz kobiety, która go wychowała. Rozumiem...

Nie polecam. Nie wiem książka pisana na siłę? Autorka potrzebuje pieniędzy,że odgrzewa stare kotlety? Książka ma ponad 1000 stron i jest o przynajmniej 700 stron za długa... jeśli czytaliście podstawowe książki to te sobie darujcie, nic nie wnoszą nowego. Miałam nadzieję, że "przemyślenia" Christiana wniosą coś nowego a tu klops. Czasem miałam wrażenie, że książkę napisał ktoś inny niż pierwsze części...

Nie polecam. Nie wiem książka pisana na siłę? Autorka potrzebuje pieniędzy,że odgrzewa stare kotlety? Książka ma ponad 1000 stron i jest o przynajmniej 700 stron za długa... jeśli czytaliście podstawowe książki to te sobie darujcie, nic nie wnoszą nowego. Miałam nadzieję, że "przemyślenia" Christiana wniosą coś nowego a tu klops. Czasem miałam wrażenie, że książkę napisał...

Może być!

Może być!

Wzruszająca historia miłości dwóch zakochanych w sobie ludzi. Bardzo mi się podobała. Polecam.

Wzruszająca historia miłości dwóch zakochanych w sobie ludzi. Bardzo mi się podobała. Polecam.