Nie wiem dlaczego sięgnęłam po tę książkę , urzekła mnie chyba okładka , która przyciągnęła mój wzrok niczym magnes. Gdybym miała pojęcie , że jest to kontynuacja „ Magicznego Lata „ i „ Karmelowej jesieni” to prawdopodobnie nie zabierałabym się za jej czytanie bo bardzo nie lubię wskakiwać w środek historii . Niby można „ Anielską zimę” potraktować jako oddzielną powieść to pewne wątki z poprzednich części , chociaż potraktowane pobocznie przeszkadzały mi w odbiorze a zwłaszcza na początku. Nie miałam wobec tej powieści jakiś szczególnych oczekiwań . Sięgnęłam po nią w ciemno i chyba sugerując się tytułem liczyłam na wątki paranormalne ale nic takiego tu nie ma miejsca. Jest to bardzo dobrze skonstruowana typowa powieść obyczajowa, którą pomimo swojej sporej objętości czytało mi się szybko i bardzo dobrze. Nie znalazłam tu motywów fantastycznych ale za to otrzymałam szczyptę magii , trochę wątków kryminalnych i miłosnych. Natomiast nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że miałam już do czynienia z podobną historią . Myślę, że powieść Aleksandry Tyl przypomina charakterem serial „ Ranczo „
„ Anielska zima „ jest bardzo zgrabnie napisaną i przyjemną w odbiorze, słodko – gorzką opowieścią o życiu na wsi, gdzie autorce udało się w odpowiednich proporcjach połączyć zabawne sceny z poważnymi problemami .
Wykreowane postaci są obdarzone temperamentem oraz są różnorodne pod względem charakterów . Nie da się ich nie polubić , ponieważ pomimo swoich przywar mają także zalety jak to w życiu bywa. Nawet udało mi się przekonać do irytującej i aroganckiej głównej bohaterki, która pod wpływem wydarzeń, które stają się jej udziałem wkrótce pokornieje i nabiera bardziej „ ludzkich „ cech.
Wbrew moim obawom powieść wzbudziła we mnie bardzo pozytywne emocje. Trochę się pośmiałam a czasem łezka zakręciła mi się w oku. Ta historia urzekła mnie i pozwoliła uwierzyć , że nigdy nie jest za późno na zmiany nawet kiedy w życiu nie zawsze postępuje się właściwie oraz w ludzkie dobro i bezinteresowną pomoc. Pewnie pojawi się „ wiosenny „ ciąg dalszy tym bardziej , że autorka pozostawiła na zakończenie pewne ale…
Myślę, że powinnam doczytać pozostałe części i jak będę miała okazję to na pewno po nie sięgnę.

„ Jednak uwierz mi, dziecko, we wszystkim co się dzieje, jest sens, tylko czasami z bliska go nie widać, trzeba nabrać odpowiedniej perspektywy, żeby go dostrzec. „

Nie wiem dlaczego sięgnęłam po tę książkę , urzekła mnie chyba okładka , która przyciągnęła mój wzrok niczym magnes. Gdybym miała pojęcie , że jest to kontynuacja „ Magicznego Lata „ i „ Karmelowej jesieni” to prawdopodobnie nie zabierałabym się za jej czytanie bo bardzo nie lubię wskakiwać w środek historii . Niby można „ Anielską zimę” potraktować jako oddzielną powieść...