Jacek Fedorowicz

Jakkolwiek cenię sobie kąśliwe pióro Pana Jacka, to tym razem nie czerpałem oczekiwanej przyjemności z lektury. I nie wiem jakimi względami mam to wytłumaczyć. W tym zbiorku felietonów, obejmującym właściwie ponad 15 lat publikowania na łamach wszelakich periodyków, znajdują się teksty rzeczywiście bardzo celne i zabawne. Ot, choćby rozważania o rowerzystach, problemach wynikających z wszechobecnej angielszczyzny, dlaczego nie warto pytać miejscowych o drogę. Myślę, że wartość tych felietonów tkwi w uniwersalnym charakterze – nie zestarzały się ani na jotę. Dodajmy do tego charakterystyczne rysunki Autora – bez nich ta książka byłaby dużo uboższa. Bardzo zajmująco wypadły teksty poświęcone powojennej Warszawie oraz absurdach PRL – taka swoista i potrzebna kapsuła czasu. Niestety czasami przy czytaniu odczuwałem pewne znużenie, zwłaszcza przy lekturze tekstów o zabarwieniu politycznym. Czyżby nieuchronne zmęczenie politykami i polityką, która od dawna przestała być zabawna ? A może powtarzalność pewnych wątków ? Dziś programy w rodzaju satyrycznego „Dziennika Telewizyjnego” czy „Polskiego ZOO” nie miałyby racji bytu w kształcie takim jak dawniej. Na tle innych książek Pana Jacka tę postrzegam subiektywnie jako nieco słabszą.