„Mama też mówiła, że przed świętami, albo i nawet w czasie świąt, należy sobie zrobić porządek w sercu. Ta noc jest wyjątkowa. Bo jaki sens ma choinka, prezenty, ta cała otoczka, kiedy w sercu mamy bałagan?”

„Wieczór taki jak ten” to książka przyciągająca piękną, świąteczną okładką a zatrzymująca słodko-gorzką historią. To jedna z tych pozycji, która czytana w odpowiednim czasie, może przynieść czytelnikowi wiele dobrego. To właśnie w niej smutek miesza się z miłością, przyjaźnią i nadzieją na lepsze jutro. Jeśli dorzucimy do tego jeszcze magię świąt Bożego Narodzenia to otrzymamy cykającą bombę, która w każdej chwili może wybuchnąć i zetrzeć nas w drobny pył.

Szczerze mówiąc to nie jest skomplikowana historia. Nie jest też napisana wyszukanym językiem. Wręcz przeciwnie, narracja poprowadzona jest nieco chaotycznie, pojawiają się przekleństwa, rozdziały kończą się jakby w połowie rozwiniętej myśli a całość nie ma - jak dla mnie - interesującego zakończenia. Czy to jednak wpływa na wartość tej książki? Absolutnie nie.

Ta pozycja ma w sobie coś, co przyciąga i zatrzymuje czytelnika na dłużej. Przede wszystkim ma na to wpływ cała ta świąteczna atmosfera. Te elfice, kolędy, światełka, choinki, domowe wypieki. Te ludzkie chwile zwątpienia i potrzeby, które w tym okresie nagle zyskują na znaczeniu. Dodatkowo mamy uroczą kawiarnię, rodzinny pensjonat, magiczne Bieszczady i małe, swojskie miasteczko, w którym każdy każdego zna. W powietrzu unosi się zapach lawendy i goździków, a wokół nas sypie śnieg. Wątek kulinarny niejednokrotnie sprawił, że po prostu błądziłam myślami po tych wszystkich włoskich opowieściach, które wniosły do mojego serca tyle ciepła.

Według mnie, ogromną rolę pełni w tej pozycji rodzina. Wątki macierzyństwa, tacierzyństwa i relacji pomiędzy rodzeństwem ukazane są w sposób prawdziwy. To nie są żadne rozdmuchane, przesłodzone ideały. To takie zwyczajne życie z problemami dnia codziennego, z wszelkimi wahaniami nastrojów i zmartwieniami, które trzeba jakoś okiełznać.

Kolejnym plusem są bohaterowie wykreowani przez autorkę. Ich po prostu nie da się, nie lubić pomimo całego bagażu doświadczeń, jaki posiadają. Zosieńka, Artur, Jadwiga, Wiktoria, Miśka i cała reszta. To różne losy różnych ludzi. Losy, z którymi warto się zapoznać i z których warto wyciągnąć własne wnioski. Gabriela Gargaś wrzuciła do tej książki naprawdę sporo trudnych wątków. Jest rasizm, duża różnica wieku w związkach, dorastanie w niepełnej rodzinie, pracoholizm, strata bliskich, bieda. Autorka nie oszczędziła bohaterów. I to się ceni.

Co tu dużo mówić. Dałam się oczarować tej książce. Podczas jej czytania wybuchałam śmiechem, smuciłam się, a na końcu nawet łzy wzięły nade mną górę. Tak chyba właśnie się dzieje, kiedy zastanawiasz się nad własnym życiem i nad tym, czy Ty sama wierzysz w ludzi. Czy wierzysz w moc przypadkowych spotkań, które tak naprawdę wcale nie są przypadkowe, bo dają nam różne lekcje życia? Czy wierzysz w bliskość i międzyludzkie ciepło? Czy jesteś gotowa uwierzyć w miłość i otworzyć się na drugiego człowieka? Tych odpowiedzi nie da się tak łatwo udzielić, prawda?

„Mama też mówiła, że przed świętami, albo i nawet w czasie świąt, należy sobie zrobić porządek w sercu. Ta noc jest wyjątkowa. Bo jaki sens ma choinka, prezenty, ta cała otoczka, kiedy w sercu mamy bałagan?”

„Wieczór taki jak ten” to książka przyciągająca piękną, świąteczną okładką a zatrzymująca słodko-gorzką historią. To jedna z tych pozycji, która czytana w odpowiednim...