Miranda ma 12 lat, mamę prawie-prawniczkę marzącą o wygranej w telewizyjnym teleturnieju, szczerze kochającego mamę Richarda, kolegę Sala i kilkoro szkolnych znajomych. Pewnego dnia na jej ulicy pojawia się dziwaczny Człowiek Który Się Śmieję, ktoś nagle podrzuca jej tajemnicze wiadomości, a Sal nagle przestaje się odzywać...

„Gdy tu dotrzesz” to kolejny tytuł w dorobku Rebekki Stead, nowej gwiazdy literatury „young adult”. Podobnie jak dwie poprzednie książki, które miałam przyjemność czytać („Całkiem obcy człowiek” i „Kłamca i szpieg”) również i jej akcja toczy się w środowisku amerykańskich nastolatków, choć tym razem nie współcześnie lecz w 1978 roku.

Niestety, „Gdy tu dotrzesz” jest najsłabszą spośród powieści autorstwa pani Stead. Choć, podobnie jak i w jej poprzednich książkach, i tu jest tajemnica, wystawiana na wiele prób przyjaźń i ponadczasowe wartości, to akcja jakaś taka mało ciekawa. Praktycznie niewiele się tu dzieje – Miranda chce odnaleźć tajemniczego człowieka, który dostarcza jej dziwne wiadomości, przygotować swoją mamę do zwycięstwa w teleturnieju i odzyskać przyjaźń Sala – mimo wszystko odniosłam wrażenie, że nie dzieje się nic. Mimo to książka potrafi jednak wyzwalać emocje – nie raz wzruszyłam się podczas jej czytania, a już pod sam koniec łzy leciały mi ciurkiem.

W powieści został poruszony również wątek podróży w czasie – zjawiska zdawałoby się fantastycznego, które jednak w tej książce ma racjonalne wytłumaczenie, a także prowokuje do refleksji nad tym, jakie to uczucie, gdy już wiemy co wydarzy się w przyszłości. Rebecca Stead wchodzi więc w tym momencie – choć bardzo nieśmiało – w obręb fantastyki i jestem ciekawa, czy dalsza jej twórczość podąży dalej w tym kierunku.

Akcja nie wciągnęła mnie, ale cała opowieść przypomniała mi lata mojej podstawówki – czas, kiedy to ja miałam 12 lat. I doszłam do wniosku, że młodsze nastolatki czy to w latach 70-tych czy 90-tych niewiele się od siebie różnią. Dziewczęce zagrywki, ploteczki, intrygi... W „Gdy tu dotrzesz” dało mi się wyczytać z nich jeden ważny morał – nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele łączy nas z naszymi największymi wrogami, i jak mało brakuje do tego, by stali się oni naszymi najlepszymi przyjaciółmi.

12 lat to także okres w którym dziecko powoli staje się nastolatkiem. Miranda ma już za sobą pierwsze pocałunki a nawet drobne walki o chłopaka. Powoli zmieniają się też jej relacje z matką – zaczyna dostrzegać, że jej rodzicielka jest o wiele mniej zamożna niż rodzice jej koleżanek, a do tego z niewyjaśnionych powodów nie chce przyjąć oświadczyn zakochanego w niej na zabój Richarda, który z pewnością bardzo pomógł by im finansowo. Również inne zachowania matki budzą bunt Mirandy, przez co dziewczyna coraz bardziej się od niej oddala, choć w głębi serca pragnie ponownie się do niej przytulić i być znowu jej ukochaną małą córeczką.

Czytając „Gdy tu dotrzesz” zdziwiło mnie za to całkowite pominięcie postaci ojca Mirandy – co prawda wspomina ona, że nigdy za nim nie tęskniła bo go po prostu nie znała, ale zazwyczaj pisarze wałkują temat braku któregoś z rodziców aż do znudzenia, obarczając ten fakt winą za wszystkie niepowodzenia życiowe bohatera. W powieści Rebekki Stead jest inaczej i myślę że lepiej, gdyż nie wszystkich ludzi da się określić jedną pseudopsychologiczną miarą.

Mam 30 lat i być może jestem już trochę za stara na takie książki jak „Gdy tu dotrzesz”, gdyż problemy jej bohaterów nie zawsze do mnie trafiają – albo mam je już przerobione, albo wydają mi się zbyt błahe by pisać o nich książki. Niemniej sądzę, że najnowsza powieść Rebekki Stead może się spodobać nie tylko jej wiernym fanom, ale też wszystkim młodszym nastolatkom wchodzącym w świat powieści młodzieżowych.

Recenzja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/

Miranda ma 12 lat, mamę prawie-prawniczkę marzącą o wygranej w telewizyjnym teleturnieju, szczerze kochającego mamę Richarda, kolegę Sala i kilkoro szkolnych znajomych. Pewnego dnia na jej ulicy pojawia się dziwaczny Człowiek Który Się Śmieję, ktoś nagle podrzuca jej tajemnicze wiadomości, a Sal nagle przestaje się odzywać...

„Gdy tu dotrzesz” to kolejny tytuł w dorobku...