Tajemnice starego domu – recenzja przedpremierowa

„ … Teraz już wiem, że szczęście jest tylko częścią miłości. Zwyczajnie trzeba się nauczyć walczyć. Cierpienie także należy do miłości. Jest tłem dla szczęścia …”

Pamiętam, jak w kwietniu miałam okazję przeczytać pierwszą powieść Ilony Gołębiewskiej. Wtedy, cieszyłam się, że publikacja okazała się mądra i przemyślana. Widać, że autorka włożyła w nią całe swoje serce. „Tajemnice starego domu” to kontynuacja ciekawej sagi, gdzie będziecie mogli poznać dalsze losy Alicji.

Ilona Gołębiewska na co dzień pracuje ze studentami. Prowadzi zajęcia terapeutyczne dla dzieci i młodzieży, a także szkoli seniorów. To kobieta o wielu wcieleniach. Na Targach Książki słucha czytelników, oraz uważnie obserwuje. Mieszka w Warszawie, ale gdy tworzy ucieka do starego, drewnianego domu na mazowieckiej wsi. Uwielbia podróże, ale jej skrytym marzeniem jest założenie fundacji.

W pierwszej części poznaliście znajdującą się na życiowym zakręcie Alicję Pniewską – Kubis. Życie dość szybko pozbawiło ją wszystkich złudzeń. Kobieta ma 37 lat. Z wykształcenia jest architektem krajobrazu, ale przez wiele lat pracowała w bankowości. Jej małżeństwo okazało się pomyłką, a były mąż totalnym kretynem. Kobieta traci pracę w banku, gdzie także pracuje jej eks. Wyjazd do rodzinnego Pniewa, malowniczej miejscowości kryje w sobie miłe wspomnienia, życzliwych ludzi i jest swoistym schronieniem w chwilach zwątpienia. To klimat swojskości i zrozumienia, ale też ucieczka od złych ludzi i bolesnych wspomnień.

Każdy bohater publikacji ma swoje rozterki, ale sądzę, że postaci zostaną zapamiętane, ponieważ są wyraziste, a nie bezbarwne i męczące. Powieści towarzyszą słowa Marii Dąbrowskiej: „Wczoraj: już przeminęło. Jutro: dopiero nadejdzie…”. To prawda, bo zmiany nadchodzą powoli, ale wtedy- trzeba być przygotowanym na wszystko. Dosłownie na wszystko.

Kobiecie towarzyszy też nowy mężczyzna – Adam, który jest przyjacielem, obrońcą i wielką miłością. W życiu Alicji, było zbyt wiele smutnych chwil, gdzie towarzyszył brak wiary w siebie i innych. Mały Michałek, też coraz więcej rozumie. Wypadek dziadka i rodziców jest wydarzeniem trudnym, ale dziecko ma świadomość, że już nigdy ich nie zobaczy. Ala, pragnie być jego opiekunką i cały czas stara się o adopcję. We wszystkim wspiera ją przyjaciółka Dorota.

Ale kim jest tajemnicza Ewa Kawalec? Ksiądz Jankowski też bił się z myślami. Prawdę zabrał ze sobą do grobu, ale czy ujrzy ona światło dzienne? A może to czytelnik pozna ją pierwszy? Te tajemnice trochę namieszają, bo jedna chwila sprawi, że rozpada się wizerunek idealnej rodziny. Z Adama los też zakpi.

Według mnie esencją książki powinny być słowa, że: „Miarą wartości człowieka jest jego wnętrze. A także to, jak do nas mówi, jak nas traktuje i jak podejmuje działania, gdy do naszego życia wkradają się czarne chmury …” Gołębiewska w powieści pragnie przekazać wszystkie wartości. To radości i smutki, wybory i podobieństwa, a nawet sympatie i antypatie. Alicja Pniewska zbyt wiele przeszła, ale to taki syndrom „feniksa, który odradza się z popiołów”. Właścicielka starego domu, stara się być panią własnego życia. Trzymajcie kciuki, by się jej wszystko udało ;-)

Gorąco polecam interesującą powieść z życiowym przesłaniem.
Katarzyna Żarska
(www.redaktor21.bloog.pl)

P.S
Serdecznie dziękuję autorce za dedykację. Fakt – też liczę na same pogodne dni ;-)

Wydawnictwo: MUZA SA
Oprawa: miękka
Liczba stron: 480
Premiera: 22.11.2017r.(nowość wydawnicza)

Tajemnice starego domu – recenzja przedpremierowa

„ … Teraz już wiem, że szczęście jest tylko częścią miłości. Zwyczajnie trzeba się nauczyć walczyć. Cierpienie także należy do miłości. Jest tłem dla szczęścia …”

Pamiętam, jak w kwietniu miałam okazję przeczytać pierwszą powieść Ilony Gołębiewskiej. Wtedy, cieszyłam się, że publikacja okazała się mądra i przemyślana....